Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΠΡΙΝ από εννέα χρόνια είναι βέβαιο πως δεν γνωρίζαμε και ούτε δίναμε καμία σημασία για το ποιος είναι υπουργός Οικονομικών στη Γερμανία. Στη συνέχεια, βέβαια, το Βερολίνο έφτασε να καθορίζει την οικονομική πολιτική μέσω των οργάνων των Βρυξελλών σε όλη την Ευρώπη. Η διεθνής οικονομική κρίση και τα επώδυνα μνημονιακά μέτρα κατάφεραν να κάνουν τον Σόιμπλε τον πλέον αντιπαθή πολιτικό στη χώρα μας. Και προφανώς όχι άδικα. Οι απαξιωτικές δηλώσεις και η τιμωρητική διάθεση του Σόιμπλε απέναντι στην Ελλάδα ήταν άκρως προσβλητικές και προκλητικές. Η πολιτική της υπέρμετρης λιτότητας που επέβαλε ξεπερνούσε οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί κανείς πριν από κάθε διαπραγμάτευση.

ΣΤΗΝ ουσία, όμως, το σχέδιό του ήταν να εφαρμόσει τo Grexit. Δεν δίστασε να το προτείνει στον Βενιζέλο το 2011 και στον Βαρουφάκη το 2015. Το παρουσίασε με βιτρίνα ενός υποτιθέμενου time out και δόλωμα το κούρεμα του χρέους, αλλά στην πραγματικότητα θα ισοδυναμούσε με οριστική εκπαραθύρωση από το ευρώ και ανθρωπιστική κρίση άνευ προηγουμένου.

ΓΙΑ τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπορούν να γραφτούν εύκολα πολλές ακόμα χιλιάδες λέξεις. Και ακόμα πιο εύκολα να περιέχουν βαρείς χαρακτηρισμούς. Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά. Πώς στάθηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στον Σόιμπλε; Αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι! Πάντα έριχναν όλες τις ευθύνες σε εκείνον, καθυστερούσαν τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις και ανέβαζαν τον λογαριασμό των μέτρων. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που τόσο πολύ είχε «προσωποποιήσει» στον Σόιμπλε όλα τα μνημόνια. Ελεγαν πως η Μέρκελ θα μας έκανε όλα τα χατίρια, αλλά ο Βόλφγκανγκ δεν την αφήνει. Ψιθύριζαν πως με την αποχώρησή του θα αλλάξουν σε μια μέρα τη δημοσιονομική πολιτική. Και τώρα; Από αύριο τι θα λένε; Θα φταίει τώρα ο Κρίστιαν Λίντνερ των ακόμα πιο «σκληρών» Φιλελευθέρων, που πιθανότατα θα αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του Σόιμπλε;

ΠΟΛΛΑ τα ερωτήματα και ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα γεννά η επόμενη ημέρα των γερμανικών εκλογών. Ισως, όμως, πλέον έχει ξεκαθαρίσει κάτι. Γιατί ο Σόιμπλε σίγουρα φταίει για πολλά. Αλλά η κυβέρνηση είναι αυτή που μπλοκάρει το Ελληνικό, διώχνει επενδυτές και φορτώνει φόρους αντί να κόβει δαπάνες. Είναι αναγκαίο η χώρα να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα καταπολεμούν παθογένειες και να δημιουργηθεί πραγματικό σχέδιο ανάπτυξης ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι «τσάρος» στο Βερολίνο. Και πρέπει να γίνει τώρα, γιατί δεν υπάρχει πια ούτε χρόνος ούτε χρήμα.

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου