Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Μετά, ήρθε ο περιώνυμος Αύγουστος, ανατρέποντας το δόγμα του Ουμπέρτο Εκο ότι «δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο». Η ιστορική είδηση, του Αυγούστου 2015, ήταν ότι ο Αλ. Τσίπρας ικέτευε τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν το Μνημόνιό του. Από βήματος Βουλής δήλωσε ότι δεν θα πάει σε εκλογές. Λίγες μέρες μετά έριξε το σύνθημα: «Πάμε Σεπτέμβρη σε εκλογές. Να τους τελειώσουμε. Εμείς ή αυτοί!». Αυτοί δεν τον είχαν τελειώσει, τον Αύγουστο του 2015, επειδή η χώρα όδευε προς πτώχευση. Ο πατριωτισμός τους υπερίσχυσε του κομματικού συμφέροντος. Αυτό δεν ισχύει για τον κ. Τσίπρα.

Το δεύτερο αφήγημα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου ήταν: Οι επενδύσεις έρχονται. Εβαλε ο πρωθυπουργός καλό κοστούμι κι άνοιξε τις πόρτες στο Μαξίμου περιμένοντας τους επενδυτές να φέρουν τα δισεκατομμύριά τους. Νομίζει ότι οι επενδυτές αγνοούν την ιδεοληψία του ηθικού αριστερού πλεονεκτήματος. Ποιος επενδυτής, σ’ αυτό τον κόσμο, θα εμπιστευθεί το κόμμα της ανυποληψίας και της φαιδρότητας, που διοικεί τη χώρα τα δύο τελευταία χρόνια;

Το τρίτο αφήγημα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2015. Εζησε ως τις αρχές Ιουνίου 2017. Το έλεγε χρέος. Ολημερίς το μείωνε. Το βράδυ αυξανόταν. Η καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση είχε το κόστος της. Τζάμπα μαγκιές δεν υπάρχουν ούτε και κορόιδα δανειστές. Τι κι αν τους αποκαλείς πλέον, ευσεβάστως, θεσμούς, εκεί που λίγο πριν τους σκυλόβριζες ως τρόικα…

Κάθε που οι αριστεροί ηθικοί ΣΥΡΙΖΑ και οι λαϊκοί δεξιοί ΑΝ.ΕΛ. καλούνταν να ψηφίσουν μέτρα που στερούν το οξυγόνο στους πολίτες, ο Τσίπρας έβγαζε από το μανίκι του το χρέος. Ετσι κατάπιαν και το τέταρτο Μνημόνιο με την υπόσχεση ότι θα βάλει τη γραβάτα της απομείωσης του χρέους.

Αλλά απάτη –επιτυχώς- επαναλαμβανόμενη, δεν σημαίνει ότι δεν θα έρθει η ώρα να σπάσει και τα μούτρα της. Πόσες φορές δήλωσαν οι δανειστές ότι η απομείωση του χρέους θα συζητηθεί -αν και εφόσον και όταν- από τον Αύγουστο του 2018 και μετά; Είπε ο συμπαθής Μπάιντεν ότι «πρέπει να μειωθεί το χρέος». Το έμαθαν οι δανειστές κι ακόμη στεγνώνουν τα δάκρυα της συγκίνησής τους…

Μόλις το αφήγημα «απομείωση χρέους» έμεινε στο ράφι, η γραβάτα -άδετη- κρεμάστηκε στο βάθος της ντουλάπας και η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου γέννησε το τέταρτο αφήγημα. Νονός ο Ευκλείδης: Οι αγορές. «Μόνο εάν βγούμε στις αγορές, θα σταθούμε ξανά στα πόδια μας», είπε.

Ελάτε τώρα, κύριε υπουργέ! Ξεχάσατε ότι τον Απρίλιο του 2010 η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ζήτησε 1 δισ. από τις αγορές για 20ετές ομόλογο και πήρε 300 εκατομμύρια; Τέτοιο φιάσκο! Ο αποκλεισμός της Ελλάδας κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ως τον Απρίλιο του 2014, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά βγήκε στις αγορές με 5ετές ομόλογο ονομαστικής αξίας 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ηταν τότε που 550 θεσμικοί επενδυτές επιβεβαίωσαν την εμπιστοσύνη τους στην Ελλάδα, ανεβάζοντας τη ζήτηση του ομολόγου στα 20 δισεκατομμύρια!

Αλλά εσείς; Μίζεροι και απελπισμένοι για εξουσία: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε, από το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στις Βρυξέλλες, ότι «πυροβολούμε τα πόδια μας. Δεν προχωρούμε σε διαγραφή χρέους. Αυτό είναι πολιτικό έγκλημα»!

Εσείς, προσωπικά, καταγγείλατε την έξοδο της κυβέρνησης Σαμαρά στις αγορές ως «επικοινωνιακό τέχνασμα… που σε καμία περίπτωση δεν απαντά στα προβλήματα του ελληνικού λαού», που «δεν θα δει καμία βελτίωση της σκληρής πραγματικότητας που βιώνει».

Και τώρα εσείς λέτε ότι «αν δεν βγείτε στις αγορές, δεν στέκεστε στα πόδια σας»; Εσείς, που η κυβέρνησή σας, επί δύο χρόνια, πυροβολεί τα πόδια της Ελλάδας, διαπράττοντας μέγιστα πολιτικά εγκλήματα; How dare you, Euclid!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής