Απομυθοποιεί την ασθένεια, κινητοποιεί για την πρόληψη. Αν ρωτήσουμε ένα 15χρονο κορίτσι πότε άκουσε πρώτη φορά για την διπολική διαταραχή, το πιθανότερο είναι να απαντήσει από την αγαπημένη των εφήβων Σελένα Γκόμεζ.

Πριν λοιπόν βιαστούμε να αρχίσουμε την συνήθη κριτική -τι-μας-νοιάζει-που-αρρώστησε-ένας-βασιλιάς, ας αναλογιστούμε πως η ανακοίνωση του  Μπάκιγχαμ ισοδυναμεί με μία καμπάνια υγείας που επαγγελματίες διαφημιστές δεν τολμούν να ονειρευτούν.

Αντίστοιχη επίδραση για το παγκόσμιο φιλειρηνικό κίνημα άσκησε η εικόνα της Νταιάνα να περπατά σε ενεργό ναρκοπέδιο στην Αγκόλα, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, ο σχεδόν επαναστατικός γάμος του πρίγκιπα Χάρι με μια Αφροαμερικανίδα ήταν μια νίκη κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Σε μια τέτοια ιστορία φυσικά, λίγα πράγματα είναι απλά και κανένα αυθόρμητο. Το σιδηρούν προσωπείο που υπαγορεύει το βαρύ πρωτόκολλο και οι ακατανόητοι κανόνες που έχουν δημιουργηθεί γύρω από την πιο ισχυρή βασιλική οικογένεια του κόσμου, εγκλωβίζουν σε καλούπι ακόμα και τον ανθρωπισμό. Ένα καλούπι βέβαια που προσαρμόζεται στο σχήμα της εποχής.

Ο οίκος των Ουίνδσορ κράτησε επτασφράγιστο μυστικό τον καρκίνο του Γεωργίου ΣΤ’, του πατέρα της Ελισάβετ, κάποιοι λένε ότι ίσως οι γιατροί να το έκρυβαν ακόμα και από τον ίδιο. Από τότε πέρασαν 72 χρόνια, φυσικό ήταν να αλλάξουν πολλά. Σχεδόν όλα δηλαδή, εκτός από ένα: Την βρετανική λατρεία στον θεσμό της μοναρχίας.

Δύσκολο να εξηγηθεί αυτό με όρους δυτικής δημοκρατίας, ούτε καν με όρους Σοβιετικής Ένωσης όπου τη θέση του Υψίστου είχε ο «πατερούλης». Όμως σκεφτείτε αυτό: Η στέψη, ο γάμος και η κηδεία της Ελισάβετ ακολούθησαν τελετουργικά που παραμένουν αναλλοίωτα εδώ και 1000 χρόνια.

Αν κάποιος μπορεί να αρνηθεί ότι μια διαδικασία τόσο βαθιά εντυπωμένη στο dna ενός λαού δεν αποτελεί για τον λαό αυτό σημείο ενότητας, σταθερότητας και αναφοράς, ας κάνει ένα βήμα μπροστά. Πανίσχυρες θρησκείες και απολυταρχικά καθεστώτα δυσκολεύονται αν δεν αδυνατούν εντελώς να «αντιγράψουν» μια τέτοια, σχεδόν ευλαβική αντοχή και δύναμη.

Αλλά είπαμε, είμαστε πια στον 21^ο αιώνα. Την ίδια στιγμή που οι Βρετανοί κάνουν ουρές για να προσευχηθούν για την υγεία του βασιλιά Καρόλου ή απλά για να δουν τον Ουίλιαμ και την Κέιτ να περπατούν προς την εκκλησία, δεν έχουν πρόβλημα να επικρίνουν και να αμφισβητούν την τεράστια περιουσία τους.

Πρόσφατη έρευνα του Guardian εκτιμούσε την περιουσία του Καρόλου στο 1,8 δισεκατομμύρια στερλίνες (περίπου 2 δις., ευρώ), αν και ο συντάκτης ομολογούσε πως είναι αδύνατο να εξακριβωθεί η διαδρομή και η χαρτογράφηση της προέλευσης της.

Εξίσου δύσκολη και η διάκριση μεταξύ της ιδιωτικής περιουσίας της βασιλικής οικογένειας αλλά και των τεράστιων  εσόδων που μπαίνουν στη χώρα από το τουριστικό brand της μοναρχίας.  Δύο αντικρουόμενες δυνάμεις που εξουδετερώνουν η μία την άλλη αφήνοντας ανέπαφο το πεδίο μάχης. Το Στέμμα.