«Είναι ένα κομμάτι που όλοι οι μουσικοί μπορούν να συνεισφέρουν. Μπορείς να το ερμηνεύσεις με ροκ εν ρολ ρυθμό, ως φολκ τραγούδι, ως γκόσπελ, ακόμη και ως χέβι μέταλ έπος. Εγώ το παίζω σε ρυθμό μπόσα νόβα στο πιάνο», λέει η Ανι Λένοξ για το τραγούδι που απογείωσε τους Eurythmics στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και τους χάρισε μια ξεχωριστή θέση στο μουσικό πάνθεον.

Το δίδυμο των Ανι Λένοξ και Ντέιβ Στιούαρτ διεκδικεί μια θέση στο Rock ’n’ Roll Hall of Fame δίπλα στους Depeche Mode, Nίνα Σιμόν, Radiohead, Chaka Khan και άλλους.

Επτά άλμπουμ

Επιπλέον, τα επτά άλμπουμ τους που υπέγραψαν από το 1981 έως το 1989 επανακυκλοφορούν στα δισκοπωλεία του χρόνου σε βινύλιο. Οι δυο τους θυμούνται για λογαριασμό του BBC μερικές απίθανες ιστορίες από εκείνη την περίοδο. Οπως το γεγονός ότι από το ξεκίνημα έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά, γράφοντας τη μια επιτυχία μετά την άλλη. «Ετσι γινόταν τότε. Δουλεύαμε ασταμάτητα. Υπήρχαν φορές που οδηγούσαμε μέσα στη βροχή για δέκα ώρες για να πάμε να παίξουμε και πάντα βέβαια διοργανωτές και μάνατζερ μας έκλεβαν», θυμάται η Ανι Λένοξ, ενώ ο Ντέιβ Στιούαρτ αποκαλύπτει ένα περίεργο περιστατικό στο Μπέρμιγχαμ: «Την Ανι την είχε απαγάγει και την είχε κλειδώσει στο γραφείο του ένας διοργανωτής συναυλιών. Εγώ κι ένας συνεργάτης μας προσπαθούσαμε να σκεφτούμε μια λύση, όσο εκείνη ήταν κλειδωμένη στο γραφείο του», λέει ο εγκέφαλος του ντουέτου.

Ενας άλλος φίλος τους είχε δαρθεί ανηλεώς από μια συμμορία επειδή ήταν μαύρος. «Μπροστά στα μάτια μας έγινε αυτό. Εξω από ένα κλαμπ, στο πεζοδρόμιο. Και επειδή ήμασταν μάρτυρες του συμβάντος, μας απειλούσαν για καιρό πως αν μιλούσαμε θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε το Λονδίνο για να γλιτώσουμε», θυμάται η Ανι Λένοξ.
Πολύ πριν οι Eurythmics κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, το 1981, η Λένοξ και ο Ντέιβ Στιούαρτ έπαιζαν μαζί σε διάφορες μπάντες. Είχαν γνωριστεί το 1975, όταν η πρώτη σέρβιρε τον δεύτερο σε ένα εστιατόριο για χορτοφάγους στο Λονδίνο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήταν ζευγάρι, αλλά ο χωρισμός τους δεν τους εμπόδισε να συνεργαστούν και να φτιάξουν τελικά τους Eurythmics.

177 εκατ. προβολές

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία τους ήταν το «Sweet Dreams (Are Made of This)», κομμάτι που έχει ξεπεράσει πλέον τα 177 εκατ. προβολές στο YouTube. «Η επιτυχία του ήταν σοκ για εμάς. Δεν το περιμέναμε γιατί θεωρώ ότι ο δίσκος ήταν ιδιόμορφος», παραδέχεται ο Ντέιβ Στιούαρτ, ο οποίος θυμάται πως διάφοροι τυχαίοι τύποι έπαιρναν αποφάσεις τότε στις δισκογραφικές εταιρίες. «Οταν το 1985 άλλαξε ο διευθυντής της εταιρίας μας, ήρθε ένας τύπος που προηγουμένως ήταν σε αντίστοιχο πόστο στην εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων Hertz. Και θυμάμαι που μου έλεγε ότι ο καινούργιος τότε δίσκος μας ήταν καταπληκτικός. “Σαν το Ghostbusters”, μου λέει και μένω άναυδος. Τι δουλειά έχουμε εμείς με το ‘‘Ghostbusters’’ του έλεγα».

Τα βιντεοκλίπ τους ήταν πάντα μοναδικά και ξεχώριζαν από τα υπόλοιπα που προβάλλονταν στην τηλεόραση. Η επιθυμία τους να πειραματιστούν και να αναδιαμορφώσουν τους κανόνες της ποπ μουσικής τους συνόδευε σε κάθε τους βήμα. «Ακόμη θυμάμαι τα μπουκάλια από γάλα που χρησιμοποιήσαμε ως κρουστά στο “Sweet Dreams” ή τον Ντέιβ να ηχογραφεί τους ήχους στο μετρό του Λονδίνου για το “The City Never Sleeps”», λέει η Ανι Λένοξ και προσθέτει: «Στο Παρίσι είχαμε ανεβάσει τη μητέρα μου στη στέγη και τη βάλαμε να χοροπηδάει για να γράψουμε το “I Love You Like a Ball and Chain”».

Η ίδια είναι η πρώτη που θα ασκήσει την πιο έντονη κριτική στον εαυτό της. «Βλέπω όμως τα βιντεοκλίπ που γυρίζαμε τότε και μου φαίνονται πολύ μοντέρνα και σύγχρονα. Αν εξαιρέσεις βέβαια τα κουρέματά μας που μας έκαναν να μοιάζουμε με ανανάδες»…

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου