Γράφει ο Άρης Σώζος

Για τους σινεφίλ που περίμεναν το Lucky πως και πως, η ταινία σηματοδοτήθηκε από δύο γεγονότα: την επιστροφή του Ντέιβιντ Λιντς στην κινηματογραφική βιομηχανία (γιατί μέχρι τότε τον βλέπαμε μόνο μέσω Twin Peaks) και το γεγονός πως πρόκειται για την τελευταία ταινία του Χάρι Ντιν Στάντον – πέθανε τον Σεπτέμβριο σε ηλικία 91 ετών.

Σε μία ταινία του Τζον Κάρολ Λιντς, τα δύο μεγαθήρια συναντιούνται για ένα ιδιαίτερο σενάριο του Λόγκαν Σπαρκς, που πριν σε γοητεύσει θα σε βάλει σίγουρα σε σκέψεις. Πρόκειται για την καθημερινότητα ενός άθεου 90χρονου, ο οποίος προσπαθεί να αποδεχτεί τα γηρατειά και να συμβαδίσει με τις κοινωνικές αλλαγές που δέχεται η περιοχή αλλά και η ίδια του η ζωή.

Όλα αυτά μέσα από κωμικοτραγικά συμβάντα, αλλά σε σημείο που θα σε κάνουν να αναρωτηθείς τι ακριβώς θα έκανες εσύ αν βρισκόσουν στη θέση του. Εκτός του ότι ο γίγαντας της 7ης τέχνης Στάντον δείχνει να μην τον αγγίζουν τα χρόνια, δείχνει την ίδια κορυφαία υποκριτική ικανότητα που έχουμε δει σε ταινίες του όπως το δεύτερο μέρος του Νονού, στο Alien, αλλά και στον Τελευταίο Πειρασμό. Με τον Ντέιβιντ Λιντς στο καστ, η ταινία είναι απλά μία συνάντηση μεγαθήριων. Που συγκινεί, προβληματίζει και σου δείχνει μία προφητική ματιά από το αναποφεύκτο κομμάτι κάθε ανθρώπου: το γήρας.

Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κριτών στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο της Ελβετίας τον Αύγουστο, με τον Τζον Κάρολ Λιντς που υπήρξε υποψήφιος και για την Χρυσή Λεοπάρδαλη. Ο Χάρι Στάντον με τη σειρά του τέθηκε για υποψηφιότητα καλύτερου ηθοποιού στο Gotham Independent Film Awards αλλά οι νικητές δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί.

Εκτός όμως από ένα όμορφο και τρυφερό φιλμ, η ταινία σημαδεύει και την αυλαία για τον ίδιο τον Στάντον. Είναι μία όμορφη έξοδος με μία εκπληκτική εμφάνιση, που δικαίως συναγωνίζεται τους διθυραμβικούς ρόλους από τους οποίους έγινε γνωστός στο κοινό.

Κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες.