Ενα άριστα δομημένο μυθιστόρημα που σε παρασύρει μέχρι το συγκινητικό φινάλε!

-Τι συμβολίζει το «ΙΕΡΟ ΦΙΛΙ» στο νέο σας βιβλίο από τις εκδόσεις BELL; Ποιο το έναυσμα της καινούριας συγγραφικής σας διαδρομής;

Πηγή έμπνευσης για αυτό το βιβλίο στάθηκαν κάποιες από τις ιστορίες του πατέρα μου. Ο ήρωας, ο Μάρκος, μεγαλώνει σε ένα σπίτι πάνω από την ταβέρνα των γονιών του. Ακούει τις πενιές από το τζουκ μποξ και τις ιστορίες των θαμώνων. Αυτά είχα στο μυαλό μου πριν το βιβλίο αρχίσει να διαμορφώνεται. Τον τίτλο τον γνώριζα από την πρώτη στιγμή. Το ιερό φιλί, βασίζεται όχι μόνο σε όσα συμβαίνουν, αλλά κυρίως σε αυτά που δεν συμβαίνουν.

-Ποιο θα λέγατε ότι είναι το βαθύτερο θέμα στο δικό σας μυθιστόρημα;

Θα έλεγα πως έχει να κάνει με το κενό. Το έλλειμμα, την απουσία. Είναι όλα αυτά που θα θέλαμε ίσως να έχουν συμβεί, αλλά δεν πραγματώνονται ποτέ. Είναι όλο αυτό το κενό παράλληλα με την πραγματική ζωή που κυλάει μέσα μας και μας διαμορφώνει. Αν επιτρέπεται να πω κάτι ακόμη, θα έλεγα η τρυφερότητα. Που την συναντούμε παντού, σε όλες τις εκδοχές της

– Πως επιλέξατε τους χαρακτήρες του βιβλίων σας; Πόσο η σκληρότητα και η ατέλεια τους σας ενέπνευσαν και ποιο το περιθώριο που αφήνετε στα έργα σας στην αισιοδοξία της ζωής;

Αγαπώ τους ατελείς ήρωες, όπως και τους ατελείς ανθρώπους. Μου φαίνονται πιο γήινοι, πιο ρεαλιστικοί και πιο ζεστοί. Άνθρωπος που δεν πόνεσε μέχρι τα μύχια της ύπαρξής του, δύσκολα μπορεί να συμπονέσει άλλον άνθρωπο κι εγώ τους ήρωές μου, πολλούς απ αυτούς, τους θέλω στη βάση τους πονετικούς. Δεν τους επιλέγω, αλλά με έναν τρόπο με επιλέγουν, εισχωρούν στην ιστορία μου και την κάνουν δική τους. Πολλοί με θεωρούσαν πεσιμίστρια όταν ήμουν μικρότερη. Εγώ θα έλεγα πως είμαι μια αισιόδοξη ρεαλίστρια και κάπως έτσι και οι ήρωες του βιβλίου. Αισιοδοξούν στο μέτρο του δυνατού.

-Σας αρέσει να αλλάζετε τους αφηγηματικούς σας τρόπους, να πειραματίζεστε ως προς τη μορφή;

Ω ναι, μου αρέσει πάρα πολύ, είναι κάτι που κάνω συχνά φυσικά και αβίαστα. Το Ιερό φιλί δεν έχει καμία σχέση ας πούμε το βιβλίο η Ζέλντα Έφυγε καιτη Μαίρη γκρι που κυκλοφόρησαν πριν. Όπως απολαμβάνω διαφορετικά είδη γραφής αναγνωστικά, έτσι τα απολαμβάνω και συγγραφικά.

-Πως διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του Μάρκου ο έρωτας, η αγάπη, ο πόνος και η φιλία.

Επιτρέψτε μου να πω, όπως διαμόρφωσαν τον καθένα μας. Αυτά μαζί με την οικογένεια, τον τόπο που γεννιόμαστε, θεωρώ πως είναι τα πρώτα υλικά που πλάθουν την προσωπικότητά μας, τον χαρακτήρα μας. Τις φανερές και αθέατες πτυχές μας.

-Το έλλειμμα, η απουσία και η προσμονή τι ρόλο παίζουν στη ζωή του ήρωά σας που λαχταράει κρυφά την επιστροφή. Εκεί που οι πληγές του παρελθόντος θα προσπαθήσουν να επουλωθούν και οι απαντήσεις σε όσα τον βαραίνουν να δοθούν.

Υπάρχουν τόποι που σε κρατούν αιχμάλωτο για πολλούς λόγους. Ίσως επειδή ζουν εκεί, άνθρωποι σημαντικοί για σένα, ίσως επειδή εκεί έχεις αγαπήσει, έχεις στήσει μια ολόκληρη ζωή. Ο Μάρκος, δεν ήθελε να ρίξει άγκυρες στην πόλη του όσο και αν την είχε αγαπήσει. Διακατεχόταν από το ακατανίκητο αίσθημα της φυγής. Ήθελε να φύγει, να προχωρήσει, να εξαφανιστεί. Αυτό που τον ώθησε θα μπορούσε να είναι το πάθος της νιότης αντάμα με τον πόνο της απουσίας. Ήταν οι πληγές που στον τόπο του άχνιζαν. Χρειαζόταν να δει από απόσταση τη ζωή του και όλους τους ανθρώπους μέσα σε αυτήν. Έπρεπε να φύγει, ίσως και μόνο για να δώσει την ευκαιρία στον εαυτό του κάποια μέρα να επιστρέψει.

-Στο βιβλίο σας η αναζήτηση της αγάπης είναι έντονη. Διαπερνά γενιές και οικογένειες. Αυτό που ψάχνουν, το βρίσκουν, τελικά; Μήπως πέραν της υλικής αγάπης υπάρχει και η άυλη;

Αυτό που έψαχνε κυρίως ο Μάρκος, ήταν ίσως να αγαπήσει ο ίδιος τον εαυτό του. Να βρει ένα μέρος μέσα στο οποίο να νιώσει πως ανήκει. Πως ταιριάζει σε αυτό σαν ένα κομμάτι παζλ. Η αγάπη είναι κυρίως άυλη μόνο που συχνά χρειάζεται μια φυσική παρουσία για να εκδηλωθεί. Ίσως αυτό είναι η αγάπη, αυτό είναι η ζωή.

-Ο Μάρκος έκανε ό,τι μπορούσε.

Η Φωτεινή Ναούμ, μέχρι πού θα έφτανε για να βρει τον εαυτό της;

Η Φωτεινή Ναούμ αναζητά τον εαυτό της από τα πρώτα παιδικά χρόνια της. Μέσα από παιχνίδια, ατέλειωτες αναγνώσεις, έρωτες, έρωτες, έρωτες, φιλίες στη διαπασών, σχέσεις ουράνιες αλλά και γήινες, μέσα από τις γραφές, εννιά βιβλία μέχρι σήμερα που έχουν εκδοθεί και άλλα που τα κρατά κρυμμένα ή και αγέννητα. Εκφράζει κομμάτια του εαυτού της μέσα από βιβλία μαθητών της στη δημιουργική γραφή, ραδιοφωνικές εκπομπές με θέμα το βιβλίο και οτιδήποτε άλλο με πάθος καταπιαστεί.

Μεγαλώνοντας και νιώθοντας την λογοτεχνία με την ψυχολογία να συνομιλούν όλο και περισσότερο, αλλά και θέλοντας επιτέλους να ανακαλύψει σε βάθος τη μόνη ηρωίδα της ζωής της που συνεχώς της διέφευγε, τελείωσε το πρόγραμμα Συνθετικής Συμβουλευτικής και προσεχώς ολοκληρώνει το πενταετές πρόγραμμα Συνθετικής Ψυχοθεραπείας με εκατοντάδες ώρες ψυχοθεραπείας, εποπτείας και όλα αυτά τα όμορφα, ζόρικα και μαγικά που σε φέρνουν στον εαυτό σου κοντά.

Ο ποιητής φιλόσοφος Emerson κάποτε είπε: αυτό που υπάρχει πίσω μας και αυτό που υπάρχει μπροστά μας, είναι μικροπράγματα σε σχέση με αυτό που υπάρχει μέσα μας.

Ο Μάρκος λοιπόν έκανε ότι μπορούσε. Το ίδιο αισθάνεται πως κάνει και η Φωτεινή, μόνο που δεν παύει ποτέ να προσπαθεί. Ο δρόμος προς τον εαυτό, είναι ένας υπέροχος δρόμος δίχως τέλος. Αλίμονο αν έφτανες έτσι απλά στον προορισμό.