-Τελικά το βιβλίο σας  «Οι λέοντες της Σικελίας» είναι ένα  ιστορικό μυθιστόρημα που μελετά μια οικογένεια ορόσημο της σικελικής ιστορίας;

Θα έλεγα πως ναι. Περιτριγυρισμένη από πολυτέλεια, ομορφιά και δύναμη, η οικογένεια Φλόριο έχει σημαδεύσει την ιστορία της Σικελίας. Για μένα, ωστόσο, ήταν σημαντικό το να αφηγηθώ τη γένεση αυτής της οικογένειας, την ταπεινή καταγωγή της και μάλιστα σε μια εποχή κατά την οποία το να είσαι ξένος ήταν κάτι πολύ περίπλοκο.

-Άραγε είναι μια οικογενειακή σάγκα απίστευτης δύναμης, τόσο ζωντανή και πάλλουσα που μοιάζει σημερινή;

Οι Φλόριο ήταν μια οικογένεια γεμάτη αντιφάσεις, θυμό, χλιδή, αλαζονεία αλλά και αδυναμίες, και η ζωή που έζησαν ήταν εξαιρετικά περίπλοκη αλλά και επώδυνη. Όπως όλων μας. Ίσως σε αυτό να οφείλεται το πόσο ενδιαφέρον έχουν, το πόσο συναρπαστικοί είναι: στα πρόσωπά τους υπάρχει και κάτι δικό μας.

-Ποιες δυσκολίες συναντήσατε, προκειμένου να ρίξετε φως  στην ιστορία της σικελικής  πραγματικότητας;

Λίγες είναι η αλήθεια. Μελέτησα σε βάθος την ιστορία του νησιού και συνέλεξα όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Το πιο περίπλοκο κομμάτι ήταν να το ανατρέξω στην ιστορία της οικογένειας Φλόριο. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν πάρα πολλά κείμενα οικονομικής ιστορίας που έχουν εμβαθύνει στην επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειας. Από εκεί ξεκίνησα προκειμένου να βρω το νήμα της ιστορίας.

-Πιστεύετε ότι οι άντρες της οικογένειας είναι αξιόλογα μα και ευαίσθητα πλάσματα, που χρειάζονται στο πλευρό τους εξίσου δυνατές γυναίκες;

Δεν ξέρω αν είναι ευαίσθητοι. Προσωπικά, δεν είναι το επίθετο που θα χρησιμοποιούσα για αυτούς. Σίγουρα χρειάζονταν στο πλευρό τους θαρραλέες γυναίκες, μεγαλόψυχες, που είχαν την ικανότητα να αγαπούν με όλη τους την καρδιά.

-Πιστεύω ότι το βιβλίο σας  επιτρέπει μια διπλή ερμηνεία: από τη μία πλευρά, μια απλή, πιο αθώα ανάγνωση και, από την άλλη, μια κριτική, η οποία επιτρέπει στον προσεκτικό αναγνώστη να σκάψει βαθύτερα και να ξεπεράσει το κείμενο. Πόσο δύσκολο είναι να αφηγηθείτε τις ιστορίες σας με συνηθισμένες λέξεις, απλά εργαλεία αλλά και με έναν τόσο συγκινητικό, πολύπλοκο τρόπο ταυτόχρονα;

Ανέκαθεν πίστευα ότι το γράψιμο είναι μια πράξη πάθους, ακρίβειας και μελέτης. Δεν μπορούμε να παριστάνουμε τους συγγραφείς, χρειάζεται μεθοδικότητα, προσήλωση και απέραντος σεβασμός απέναντι στον αναγνώστη. Γι’ αυτόν τον λόγο μελέτησα και εμβάθυνα στο θέμα μου, συμβουλευόμενη βιβλία και βλέποντας από κοντά τα μέρη όπου είχαν ζήσει οι Φλόριο. Πάντα είχα στο πλευρό μου πραγματικούς φίλους και φίλες, οι οποίοι με ενθάρρυναν να μην τα παρατήσω όταν η ιστορία γινόταν πολύπλοκη. Σήμερα ξέρω ότι κάθε αναγνώστης βλέπει στο βιβλίο αυτό που του φέρνει στο μυαλό τις δικές του εμπειρίες. Οι ιστορίες μεταμορφώνονται σε καθρέφτη των συναισθημάτων που βιώνει ο καθένας μας, λειτουργώντας με έναν πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο τρόπο.

-Ίσως οι αναγνώστες σας να μη συμπαθήσουν τις φυσιογνωμίες του Πάολο, του Ινιάτσιο ή του Βιντσέντζο, όμως σίγουρα θα θαυμάσουν τη φιλοδοξία, την οξυδέρκεια, το όραμα και τις ικανότητές τους. Το πιστεύετε;

Είναι λογικό. Δεν ήθελα, ωστόσο, να εξωραϊσω τους χαρακτήρες τους, ήθελα να είναι ζωντανοί, ρεαλιστικοί. Δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί ήρωες σ’ αυτή την ιστορία. Υπάρχουν άνθρωποι με την πολυπλοκότητά τους, την οδύνη τους, τις αγωνίες τους και την ανάγκη τους να αγαπηθούν.

-Παράλληλα δεν μπορώ να μη μαγευτώ από την αξιαγάπητη Τζούλια και την ανιδιοτελή αγάπη της για τον Βιντσέντζο, που προσδίδει έντονο ρομαντισμό στο μυθιστόρημα.  Ποια στοιχεία σάς έλκουν σε ένα χαρακτήρα ώστε να τον καταστήσετε λογοτεχνικό και ποια θέματα σας ενδιαφέρουν περισσότερο;

Η Τζούλια είναι μια καταπληκτική γυναίκα, εξαιρετικά μοντέρνα ως προς τις ακλόνητες αντιλήψεις της, και ταυτόχρονα μια γυναίκα της εποχής της. Ξέρει πώς να αγαπά, παρότι ο Βιντσέντζο είναι ένας τραχύς άντρας με επίπεδα συναισθήματα. Δεν θα την περιέγραφα τόσο ως μια ρομαντική ιστορία αγάπης όσο ως μια επιλογή ζωής που περνά μέσα από ένα ασυνήθιστο συναίσθημα. Και για τους δύο, πάντως, γράφω με απέραντο σεβασμό, καθώς πρόκειται για πραγματικούς ανθρώπους και όχι για μυθοπλαστικούς χαρακτήρες. Άνθρωποι που έζησαν, υπέφεραν και αγάπησαν. Κι εγώ τρύπωσα στις ζωές τους όσο πιο διακριτικά μπορούσα.

-Γνωρίσαμε πρόσωπα και καταστάσεις για τη δημιουργία της ιστορίας σας. Ποια ήταν αυτά και πώς σας επηρέασαν περισσότερο; Πού σταματά η αλήθεια και πού ξεκινά η μυθοπλασία;

Μου είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω. Η ιστορική πραγματικότητα είναι κυρίαρχη, έχει στιβαρή δύναμη, δεν θα μπορούσε κι αλλιώς. Τα ιστορικά στοιχεία είναι γνωστά και τεκμηριωμένα. Αλλά το ιδιωτικό, το οικείο, αυτό που διαδραματίζεται κεκλεισμένων των θυρών, αυτό είναι καρπός της φαντασίας μου. Πάντα με σεβασμό και χωρίς να γίνεται βαρύ. Ο Βιντσέντζο πάντως είναι το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο σε αυτόν τον πρώτο τόμο.

-Ποιον αναγνώστη έχετε στο μυαλό σας, όταν γράφετε;

Κανέναν. Γράφω τις ιστορίες που θα ήθελα καταρχάς να διαβάσω εγώ. Και είμαι πολύ απαιτητική ως αναγνώστρια.

-Έχετε συγγραφικές εμμονές, κυρία Auci;

Μου αρέσει να περιγράφω τα χρώματα, τις αισθήσεις, τις μυρωδιές, το φως. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να βυθιστώ όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στην ανάγνωση. Νομίζω λοιπόν ότι αυτές οι λεπτομέρειες είναι η εμμονή μου.

-Η ασφυκτική κατάσταση των τελευταίων ετών και τώρα η πανδημία σάς έχει επηρεάσει;

Εκτός από συγγραφέας, είμαι και καθηγήτρια παράλληλης στήριξης. Ήταν δύσκολο το να βιώνω τη σχολική εμπειρία πίσω από έναν υπολογιστή… περισσότερο απ’ όλα, όμως, μου έλειψε το να μην μπορώ να κυκλοφορώ, καθότι άνθρωπος δραστήριος, που αγαπά την κίνηση, τις δραστηριότητες. Με το να είμαι κλεισμένη και περιορισμένη ένιωθα ταυτόχρονα και πολύ νευρική, οπότε αναγκάστηκα να εξασκήσω την υπομονή μου. Ευτυχώς είχα το γράψιμο. Τελείωσα τη συγγραφή του δεύτερου τόμου της ιστορίας των Φλόριο πέρσι κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown!

Η Στεφάνια Άουτσι (Stefania Auci) γεννήθηκε στο Τράπανι της Σικελίας, αλλά ζει στο Παλέρμο. Είναι συγγραφέας και δασκάλα παράλληλης στήριξης. Έχει γράψει άλλα τέσσερα βιβλία, κυρίως ιστορικά. Η σχέση της με την πρωτεύουσα της Σικελίας είναι μια σχέση έντονης και κτητικής αγάπης, που αντικατοπτρίζεται στη γεμάτη πάθος έρευνα που έκανε προκειμένου να γράψει την ιστορία των Φλόριο. Έγινε γνωστή με τους Λέοντες της Σικελίας και, μέσα σε σχεδόν δύο μήνες από την κυκλοφορία του βιβλίου, κατάφερε να κάνει όλο τον ιταλικό Τύπο να μιλάει για εκείνη. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας των Λεόντων μεταφράζεται σε 32 χώρες, ενώ στην Ιταλία έχει περισσότερες από 650.000 πωλήσεις και βρίσκεται πρώτο σε λίστες best seller.

INFO

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : STEFANIA AUCI

ΒΙΒΛΙΟ: ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΑΠΟ ΙΤΑΛΙΚΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΟΤΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ