Εχει αναμετρηθεί με τεράστια κείμενα και ρόλους αρχαίου δράματος, κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου και έχει καταφέρει να κερδίσει μια θέση στις καλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς. Από τις 3 Φεβρουαρίου, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη πρωταγωνιστεί στο κύκνειο άσμα του Τόμας Μπέρνχαρντ «Πλατεία Ηρώων» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Υποδύεται την οικονόμο της οικογένειας του καθηγητή Πανεπιστημίου, του Γιόζεφ Σούστερ, που επιστρέφει μετά τον πόλεμο στην αυστριακή πρωτεύουσα.

«Το έργο φωτίζει την προσωπικότητα του Σούστερ και τον κίνδυνο από την άνοδο του φασισμού πάνω στους ανθρώπους», περιγράφει η ηθοποιός τονίζοντας: «Σε καιρούς κρίσης βρίσκουν έδαφος οι ακροδεξιές και φασιστικές ιδεολογίες να αναπτυχθούν. Μην πάμε πολύ πίσω χρονικά, θυμόμαστε, στις αρχές Δεκεμβρίου, στις αυστριακές εκλογές που παραλίγο να βγει ο πρώτος ακροδεξιός πρωθυπουργός στην Ευρώπη».

Το καλοκαίρι θα υποδυθεί την Ατοσσα στους «Πέρσες» για το Φεστιβάλ Επιδαύρου, μια παραγωγή του ΘΟΚ σε σκηνοθεσία του Αρη Μπινιάρη, ενώ την ερχόμενη σεζόν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη θα συνεργαστεί ως Αρκάντινα με τον Γιάννη Χουβαρδά στο «Γλάρο» του Ρώσου Αντόν Τσέχοφ.

Η εβδομάδα σημαδεύτηκε από την απώλεια του μεγάλου ακαδημαϊκού και δασκάλου σας, Σπύρου Ευαγγελάτου.
Τον γνώρισα όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του διευθυντή στο ΚΘΒΕ. Ημουν στο τρίτο έτος της σχολής τότε, όπου μας είχε διδάξει. Η ευφυΐα και η ευγένειά του με είχαν συναρπάσει. Το 2010 είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στο έργο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή στην Επίδαυρο με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Η συνεργασία εκείνη φανέρωσε τον Ανθρωπο Σπύρο Ευαγγελάτο: σεβασμός και αξιοπρέπεια.

Τι σας γοήτευσε στην «Πλατεία Ηρώων»;
Το κείμενο του Μπέρνχαρντ έχει μια διεισδυτική ματιά στο παρόν και το μέλλον. Το έργο είναι μια σκιαγράφηση ενός ανθρώπου που έζησε σε μια σκοτεινή και ασφυκτική ατμόσφαιρα. Παράλληλα, υπάρχει ένα σχεδόν σαρκαστικό στοιχείο, το οποίο φωτίζει ακόμα περισσότερο την τραγικότητα της κατάστασης. Το έργο πραγματεύεται το πολιτικό και το κοινωνικό αδιέξοδο που αντανακλώνται όχι μόνο στην Αυστρία και την Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Μιλά για την πτώση των αξιών, τον εγκλωβισμό του ανθρώπου αλλά και για το ότι υφέρπει ένα φασιστικό πνεύμα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε την κ. Τσίτελ που υποδύεστε;
Είναι η οικονόμος της αριστοκρατικής οικογένειας του Σούστερ. Η συμπεριφορά της διακρίνεται από καθωσπρεπισμό και εγκλωβισμό. Η κ. Τσίτελ στην περιγραφή της δεν παρουσιάζει τον Σούστερ ως το αθώο θύμα μιας κατάστασης. Φανερώνει ένα βαθιά καλλιεργημένο άνθρωπο που πηγαίνει στο θέατρο και βυθίζεται στους αγαπημένους του συγγραφείς, ενώ παράλληλα στην οικογένειά του φέρεται με τον ίδιο τρόπο που προσάπτει στους διώκτες του: γίνεται χειριστής, καταπιεστικός, θέλει να εξουσιάζει χαρακτηριστικά που δεν συνάδουν με την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματός του.

«Τον πνευματικό άνθρωπο δεν τον καταλαβαίνουν ποτέ», έλεγε ο καθηγητής. Συμφωνείτε;
Η φράση αυτή εμπεριέχει μια τεράστια αλήθεια που συμπυκνώνει ένα από τα αίτια της κρίσης που δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και βαθιά κοινωνική και πολιτιστική. Οταν δηλαδή το πνεύμα, ο πολιτισμός και η Τέχνη ξεχνιούνται ως βασικά συστατικά της ζωής, όταν οι φωνές των πνευματικών ανθρώπων δεν ακούγονται ή δεν τους επιτρέπονται να ακουστούν έμμεσα ή άμεσα, η κοινωνία επικεντρώνεται στην απληστία της εξουσίας, στην κερδοσκοπία και την περιφρόνηση της ζωής, της Ιστορίας και των Τεχνών.

Σας φοβίζει όλο αυτό που ζούμε;
Φυσικά. Ανησυχώ για το τι θα γίνει. Το πιο τρομερό είναι ότι δεν έχουν ληφθεί τα μέτρα που θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την κρίση. Αντίθετα, τα οικονομικά και τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται. Ζούμε σε μια ασφυκτική κατάσταση. Αν εξαιρέσεις μια προνομιούχα ελίτ που πλουτίζει συνεχώς όσο η κρίση βαθαίνει, όλοι οι υπόλοιποι νιώθουμε ευτελισμό και τεράστια απαισιοδοξία.

Εχετε βρει το δικό σας καταφύγιο;
Η Τέχνη είναι το μόνο καταφύγιο, σε ένα τέτοιο ζοφερό περιβάλλον. Η Τέχνη είναι η μεγάλη παρηγοριά. Φαντάζομαι το ίδιο αποζητούν και οι θεατές.

Πώς βλέπετε όμως την άλλη όψη του σύγχρονου πολιτισμού μέσα από τους πολιτιστικούς φορείς με τις κωλυσιεργίες, τις τοποθετήσεις «ημετέρων» κ.λπ. από μια κυβέρνηση Αριστεράς;
Ο χώρος του πολιτισμού δεν μπορεί να μείνει αδιάβλητος από τη γενικότερη κατάρρευση και κρίση της χώρας. Το παράδοξο είναι ότι υπήρχε η ελπίδα: ο πολιτισμός να αποτελέσει ασπίδα και να συσπειρώσει το χώρο. Στον απολογισμό όμως βλέπουμε μια κοινωνική αποσύνθεση. Ο πολιτισμός βρίσκεται σε παθητικό σημείο μέσα σε μια ανεξέλικτη κοινωνική όξυνση. Περιμέναμε πολύ περισσότερα από την κυβέρνηση της Αριστεράς στο χώρο του πολιτισμού. Υπάρχει διάψευση ελπίδων. Αντί να πλησιάζουμε το φως, απομακρυνόμαστε.

Θα μπαίνατε στον πολιτικό στίβο;
Ποτέ. Είμαι κατηγορηματική, δεν θέλω να ασχοληθώ με την πολιτική. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παίζω ρόλους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι των Τεχνών;
Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να συνδυάζεις τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες με την ανάγκη να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου.

Τι έχετε κερδίσει από την 38χρονη μέχρι τώρα πορεία σας στην υποκριτική;
Το θέατρο είναι μια συλλογική Τέχνη. Η ανταλλαγή σκέψεων και συναισθημάτων καλλιτεχνών και κοινού είναι μεγάλη κληρονομιά. Η μέχρι τώρα πορεία μου με κάνει να έχω κατανοήσει καλύτερα τη φύση του ανθρώπου, τις αδυναμίες και τα πάθη της ανθρώπινης ψυχής. Αποκτώ μεγαλύτερο εύρος ανθρωπογνωσίας. Επίσης ισχυροποίησα την πεποίθηση ότι η σκληρή δουλειά και η συνέπεια κερδίζουν.

Info
«ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ» *
του Τόμας Μπέρνχαρντ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Χρήστος Στέργιογλου, Μαρία Σκουλά, Υβόννη Μαλτέζου, Γιώργος Μπινιάρης, Παναγιώτης Εξαρχέας
Πού: Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» (Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη)
Πληροφορίες: 210 8217877
* Πρεμιέρα 3 Φεβρουαρίου

ΥΠΟΓΡΑΦΗ: ΞΕΝΙΑ ΣΤΟΥΚΑ
[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής