Τόσο εκείνο του α’ ανδρικού ρόλου όσο και του β’ ανδρικού ρόλου θα μπορούσαν να καταλήξουν στον καθένα από τους πέντε υποψήφιους ανά κατηγορία και η πανδημία, που έχει κάνει συνολικά την απονομή των βραβείων μια εντελώς απρόβλεπτη και αμφίρροπη υπόθεση, δεν ευθύνεται για αυτό. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να προβλέψουμε ποιος θα έχει την εύνοια της Ακαδημίας στις 25 Απριλίου.
Α’ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΤΣΑΝΤΟΥΙΚ ΜΠΟΣΜΑΝ
«Ma Rainey’s Black Bottom»
Εφυγε νωρίς, σε ηλικία μόλις 43 ετών, αλλά το αποτύπωμα που άφησε με τις λιγοστές ερμηνείες του ήταν αρκετό για να τον θυμόμαστε για χρόνια. Στο «Ma Rainey’s Black Bottom» θα έπρεπε να απολαύσουμε τη σπουδαία Βαϊόλα Ντέιβις να κουβαλά την ταινία στους ώμους της με τη συνέπεια και τη σοβαρότητα που τη διακρίνει. Ομως το σενάριο δίνει χώρο στον Τσάντουικ Μπόσμαν να πάρει το παιχνίδι στα χέρια του και αυτός δίνει σώμα και ψυχή φτύνοντας τις λέξεις, καρφώνοντας με το πύρινο βλέμμα του τους συμπαίκτες του στην μπάντα της Ma Rainey, παίζοντας την τρομπέτα του με την άνεση και το στιλ ενός σολίστα που ξέρει ότι είναι γεννημένος για μεγάλα πράγματα. Αν η Ακαδημία τον είχε ψηφίσει για το Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για το «Da 5 Bloods» του Σπάικ Λι, θα το είχε στο τσεπάκι γιατί κι εκεί σε μαγνητίζει αμέσως, άσχετα αν η εμφάνισή του είναι περιορισμένη.
ΡΙΖ ΑΧΜΕΝΤ
«Sound of Metal»
Ο πρώτος ηθοποιός πακιστανικής καταγωγής υποψήφιος για Όσκαρ υπογράφει ένα one man show ως ντράμερ ενός underground metal ντουέτου που ξαφνικά χάνει την ακοή του, δηλαδή τη γη κάτω από τα πόδια του. Το κάστινγκ είναι ιδανικό καθώς ο Αχμεντ είναι ο τύπος που αν τον έβλεπες στον δρόμο, δεν θα δυσκολευόσουν να φαντασθείς ότι πρόκειται για τον ντράμερ της διπλανής πόρτας που παλεύει να βγει από την αφάνεια με τη μουσική του σε υπόγεια κλαμπ και κακοφωτισμένα προβάδικα. Με την αγωνία για το μέλλον του στη μουσική αλλά και τη ζωή του ολόκληρη να καθρεπτίζεται στις νευρικές κινήσεις του και το έντονο βλέμμα του, ο Ριζ Αχμεντ εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε και μπορεί να ατενίζει το μέλλον του στη μεγάλη οθόνη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
ΣΤΙΒΕΝ ΓΙΟΥΝ
«Minari»
Η ταινία έχει ρεύμα και αυτό ισχύει και για τον πρωταγωνιστή της. Ο γνωστός από το «Walking dead» κορεατικής καταγωγής ηθοποιός, ο πρώτος Ασιάτης που διεκδικεί το συγκεκριμένο Όσκαρ , υποδύεται τον πατέρα μιας οικογένειας Κορεατών μεταναστών που προσπαθεί να καλλιεργήσει τη γη τόσο για να μπορέσει να προσφέρει καλύτερες μέρες στα παιδιά του όσο και για να εκπληρώσει το δικό του μεράκι, τη δική του φιλοδοξία και να αφήσει πίσω του τα 8ωρα που ξοδεύει στο τοπικό εργοστάσιο ξεχωρίζοντας τα αρσενικά από τα θηλυκά κλωσόπουλα. Θα του χαμογελάσει άραγε η τύχη και το αμερικανικό όνειρο; Η ιστορία που παρακολουθούμε διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’80, όταν αυτό ήταν ακόμα ζωντανό και δεν είχε ξεθωριάσει από τα αδηφάγα σχέδια της πλουτοκρατίας. Ο Στίβεν Γιουν είναι η ήρεμη δύναμη της ταινίας και της οικογένειας. Η ψυχραιμία του, η επιμονή του και η σφαιρική θεώρηση που έχει για τα πράγματα τον φέρνουν στο επίκεντρο της προσπάθειας της οικογένειας να υπερβεί τον εαυτό της και ο Αμερικανός ηθοποιός έδειξε στο «Minari» την ωριμότητα και την επίγνωση των δυνατοτήτων που διαθέτει για να αντεπεξέλθει στον συγκεκριμένο ρόλο.
ΑΝΤΟΝΙ ΧΟΠΚΙΝΣ
«The Father»
Το ιερό τέρας παραμένει ιερό στα 83 του χρόνια. Ο Ουαλός είναι εκπληκτικός στον ρόλο του πάσχοντα από Αλτσχάιμερ ακολουθώντας με χαρακτηριστική ευκολία τα σεναριακά ζικ-ζακ, τις λίγες εκλάμψεις καθαρής ματιάς, τον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση που επιφέρει η αρρώστια. Το σπαρακτικό φινάλε τον βρίσκει παραδομένο και οι τίτλοι τέλους σε αφήνουν αποσβολωμένο στη σιωπή.
ΓΚΑΡΙ ΟΛΝΤΜΑΝ
«Mank»
Ακόμη ένας «ασκημένος» Βρετανός διεκδικεί το Όσκαρ και τη γλυκιά γεύση που του άφησε η κατάκτηση του βραβείου το 2017 για την ερμηνεία του ως Τσόρτσιλ στην «Πιο σκοτεινή ώρα». Στο «Mank» υποδύεται και πάλι ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον σεναριογράφο του «Πολίτη Κέιν», Χέρμαν Μάνκιεβιτς, αλλά είναι πιο ελεύθερος και χαλαρός να προσθέσει τις δικές του νότες στον τρόπο που προσεγγίζει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του χαριτωμένου αλκοολικού σεναριογράφου. Θα μπορούσε να προσθέσει ένα ακόμα αγαλματίδιο στη συλλογή του αλλά πρέπει να υπερπηδήσει τα εμπόδια του Τσάντουικ Μπόσμαν και του Αντονι Χόπκινς, κυρίως, που δικαίως θεωρούνται φαβορί αυτής της κούρσας.
Β’ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Μαύρος Πάνθηρας για το χρυσό αγαλματίδιο
Δύσκολη η κούρσα για το βραβείο β’ ανδρικού ρόλου, με τον Ντάνιελ Καλούγια («Judas and the Black Messiah») να ξεχωρίζει μέχρι στιγμής. Ας δούμε και τους 5 υποψήφιους αναλυτικά ξεκινώντας με το φαβορί…
ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΑΛΟΥΓΙΑ
«Judas and the Black Messiah»
Εχει ήδη αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα και το βραβείο της ένωσης κριτικών στις ΗΠΑ και όλα δείχνουν ότι δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ στη δεύτερη υποψηφιότητά του μετά το «Τρέξε» όπου διεκδίκησε το Όσκαρ α’ ανδρικής ερμηνείας. Στο «Judas and the Black Messiah», όπου υποδύεται τον Μαύρο Πάνθηρα Φρεντ Χάμπτον που δολοφονήθηκε σε νεαρή ηλικία από το FBI, ισορρόπησε πολύ αποτελεσματικά ανάμεσα στον ορμητικό χαρακτήρα του Χάμπτον και τη στωικότητα που τον διέκρινε στις προσωπικές του στιγμές.
ΣΑΣΑ ΜΠΑΡΟΝ ΚΟΕΝ
«Η Δίκη των 7 του Σικάγου»
Φέτος ήταν η χρονιά του με τη σχεδόν πρωταγωνιστική του εμφάνιση στη «Δίκη» αλλά και την ταινία του «Borat subsequent movie film» με την οποία κατάφερε να κάνει ένα ανατρεπτικό σχόλιο για τον Τραμπ και τους οπαδούς του. Στη «Δίκη», για την οποία διεκδικεί το Οσκαρ, αποδεικνύει ότι είναι σε θέση να τιθασεύσει τον φαρσοκωμικό εαυτό του και παράλληλα να επιβάλει την πληθωρική παρουσία του σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται.
ΛΑΚΙΘ ΣΤΑΝΦΙΛΝΤ
«Judas and the Black Messiah»
Ο συμπρωταγωνιστής του Ντάνιελ Καλούγια είναι ένας διαρκώς ανερχόμενος ηθοποιός που πίσω από τη σχεδόν ζεν παρουσία του κρύβει έναν παθιασμένο και προσηλωμένο καλλιτέχνη. Οπως και ο Καλούγια, ο Στάνφιλντ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και η ψήφισή τους στην πεντάδα για το Όσκαρ β’ ανδρικής ερμηνείας αδικεί και τους δύο. Δύσκολα θα κάνει την έκπληξη αλλά σίγουρα θα μας απασχολήσει πιο έντονα στο μέλλον.
ΠΟΛ ΡΕΪΣΙ
«Sound of metal»
Στο «Sound of metal» ο Πολ Ρέισι υποδύεται τον Τζο, ένα πρώην αλκοολικό που έχει χάσει την ακοή του στον πόλεμο του Βιετνάμ και τώρα διευθύνει ένα «καταφύγιο» για κωφούς στο οποίο καταφεύγει ο Ρούμπεν αφού έχει χάσει κι αυτός την ακοή του. Ο Πολ Ρέισι αρέσει στους κριτικούς και έχει σαρώσει στα βραβεία των ενώσεών τους στις ΗΠΑ. Είναι η ήρεμη δύναμη της ταινίας καθώς με κατανόηση και υπομονή διαλύει σταδιακά το σύννεφο της σύγχυσης που ακολουθεί τον Ρούμπεν στις πρώτες τους συναντήσεις.
ΛΕΣΛΙ ΟΝΤΟΜΤΖ
«One night in Miami»
Ο νεαρός ηθοποιός προέρχεται από το Μπρόντγουεϊ όπου έχει κάνει σπουδαία πορεία ως τώρα. Στο «One night in Miami» υποδύεται τον τραγουδιστή Σαμ Κουκ και είναι ίσως η λιγότερο πληθωρική παρουσία της πρωταγωνιστικής τετράδας της ταινίας (Malcolm Χ, Μοχάμεντ Αλί, Τζιμ Μπράουν και Σαμ Κουκ). Εχει καλές πιθανότητες να αποσπάσει το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το «Speak Now».
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr