Αρκετά συχνά, αστειεύεται για την πραγματικότητα της οδήγησης ενός τόσο ισχυρού και ακριβού αυτοκινήτου στα Βαλκάνια. Ανεβάζει stories από χιονισμένους και σχεδόν κατεστραμμένους δρόμους που διασχίζει, αλλά και από θέσεις που βρίσκει για να σταθμεύσει (ακόμη και στο αεροδρόμιο, όταν πάει διακοπές!), όπου το hypercar του βρίσκεται μερικά εκατοστά μακριά από αυτοκίνητα 30 ετών σε άθλια κατάσταση. Αυτές οι δημοσιεύσεις με έβαλαν σε σκέψεις: Ποια είναι η εμπειρία ενός ιδιοκτήτη supercar στα Βαλκάνια; Σίγουρα, δεν υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα σαν τη Nevera στη χερσόνησό μας, αλλά τα supercars ακόμη και στην Ελλάδα είναι πολλά και βλέπουμε ολοένα και νεότερες «προσθήκες» έξω από τις καφετέριες των νοτίων προαστίων της Αθήνας. Τα θετικά της ιδιοκτησίας ενός τέτοιου μοντέλου είναι προφανή: Ο κόσμος σού συμπεριφέρεται σαν να είσαι… rockstar όταν τα οδηγείς, ενώ μια -όχι αναγκαστικά δυναμική- βόλτα μαζί τους είναι αρκετή για να σου φτιάξει τη διάθεση.

Το νόμισμα, όμως, έχει δύο όψεις: Μιλώντας με τους ιδιοκτήτες, μαθαίνεις τα θέματα που αντιμετωπίζουν και… δεν αφορούν την κατανάλωση βενζίνης ή τους χώρους αποσκευών. To αρχικό θέμα είναι η συντήρησή τους, καθώς πρόκειται για εύθραυστα αυτοκίνητα που ελάχιστα συνεργεία δέχονται να αναλάβουν, ενώ σε περιπτώσεις μαρκών όπως η McLaren ή η Aston Martin, για το επίσημο service τα αυτοκίνητα πρέπει να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, αφού δεν υπάρχει αντιπρόσωπος στην Ελλάδα (ευτυχώς, η Kosmocar αναλαμβάνει το service των Bugatti…).

Διαβάστε τη συνέχεια στο autotypos.gr