Γιος προσφύγων από τη Ρωσία, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης. Εχοντας διανύσει πάνω από 60 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας, η ζωή του είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα και οικονομικές δυσκολίες, που λίγο έλειψε να του στερήσουν το σπίτι όπου διέμενε.

Το πηγαίο ταλέντο και η αριστοκρατική του ομορφιά συνέθεσαν μια πολυσήμαντη καλλιτεχνική πορεία σε όλα τα είδη υποκριτικής: δράμα, κωμωδία, τραγωδία αλλά και επιθεώρηση. Σύμφωνα με τον ίδιο, η επιλογή του επαγγέλματός του δεν ήταν τυχαία. «Γεννήθηκα για να γίνω ηθοποιός και η δουλειά μου μου παρέχει τη δυνατότητα να εκφράζω την εσωτερική μου ανάγκη, δηλαδή να επικοινωνώ με τον κόσμο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Από το ’53 στο σανίδι

Η πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι έγινε το 1953 με το έργο «Η μικρή μας πόλη» του Θόρντον Γουάιλντερ, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα από το 1961 μέχρι το 1965, ενώ στη συνέχεια έφτιαξε το δικό του θίασο με τον οποίο υπηρέτησε το ελεύθερο θέατρο. Από το 1976 έως το 1978 συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου το 1972 ερμήνευσε τον «Ορέστη» στην Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Την ίδια χρονιά ανέβασε με το θίασό του το έργο της Λίλιαν Χέλμαν «Φρουρά στον Ρήνο» στο θέατρο Ορβο. Η παράσταση ανέβηκε και την επόμενη σεζόν στο θέατρο Ακάδημος, σημειώνοντας καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Το 1990 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο με την παράσταση «Αντιγόνη», στο ρόλο του Κρέοντα, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Με Καρέζη

Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε δίπλα στην Τζένη Καρέζη και τον Ορέστη Μακρή, με την ταινία «Μια λατέρνα, μια ζωή» του Σωκράτη Καψάσκη. Ο Πέτρος Φυσσούν υπήρξε ιδιαίτερα επιλεκτικός στις δουλειές του κάτι που το επιβεβαιώνει και η φιλμογραφία του. Επαιξε σε 23 ταινίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν: «Η οργή του αδικημένου», «Γενναίοι του Βορρά», «Μαντώ Μαυρογένους» και «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Από τις πιο σημαντικές διακρίσεις του ήταν το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τις ερμηνείες του στις ταινίες «Αδερφός Αννα» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου το 1963, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Μάνο Κατράκη και την Ξένια Καλογεροπούλου και «Προδοσία» το 1964 σε σκηνοθεσία Κώστα Μανουσάκη με την Ελλη Φωτίου. Κινηματογραφικά η τελευταία του συμμετοχή ήταν στην ταινία του Νίκου Τζίμα «Το πέταγμα του κύκνου» το 2010, όπου συμμετείχαν μεγάλα ονόματα του παλιού και σύγχρονου σινεμά.

Την ίδια χρονιά έπαιζε μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό στην παράσταση «Κάτω από τη γέφυρα» του Αρθουρ Μίλερ στο θέατρο «Βρετάνια». Είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων και Επιδαύρου. Στην τηλεόραση έπαιξε μεταξύ άλλων σε σειρές όπως: «Συνταγματάρχης Λιάπκιν», «Κίτρινος φάκελος» και «Αγγιγμα ψυχής».

Τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του Πέτρου Φυσσούν εξέφρασε η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. «Ηθοποιός που υπηρέτησε την υποκριτική σε όλα τα είδη και σε όλες του τις εκδοχές για πολλές δεκαετίες, ο Πέτρος Φυσσούν, πολυβραβευμένος, με πολλούς ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και με συμμετοχές σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, ανήκει σε μια εμβληματική γενιά ηθοποιών που εμπλούτισε την υποκριτική τέχνη», δήλωσε η υπουργός.

Γαμπρός του Χατζηχρήστου

Ο Πέτρος Φυσσούν ήταν παντρεμένος δύο φορές. Πρώτη του σύζυγος υπήρξε η Σουηδή ηθοποιός Μοντ Χόνσον, ωστόσο, ο γάμος τους δεν κράτησε. Συνοδοιπόρος της ζωής του μέχρι το 2015, όπου τους χώρισε ο θάνατος, ήταν η κόρη του αείμνηστου κωμικού ηθοποιού Κώστα Χατζηχρήστου, Νικολέττα.

Οι δυο τους, απέκτησαν μία κόρη, την Ανια, η οποία, αν και είχε κάνει τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική, τελικά επέλεξε να γίνει μοναχή. Ο σπουδαίος ηθοποιός και η γυναίκα του Νικολέτα Χατζηχρήστου το καλοκαίρι του 2013 ήρθαν αντιμέτωποι με οικονομικές δυσκολίες.

Τους έκαναν έξωση από το σπίτι που διέμεναν, καθώς, σύμφωνα με τη σύζυγο του ηθοποιού, υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες.

Ξένια Στούκα

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου