Ετσι πράξαμε και εμείς στον «Ελεύθερο Τύπο», φιλοξενώντας στο φύλλο της περασμένης Κυριακής τις ιστορίες και τα πρόσωπα που ξεχώρισαν. Καθώς ξεφυλλίζαμε το χρόνο που αφήνουμε πίσω μας, ελάχιστες ήταν οι φορές που χαμογελάσαμε ή αναθαρρήσαμε. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η χρονιά ξεκίνησε με έναν πόλεμο και τελειώνει με τον πόλεμο να συνεχίζεται; Αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να χαρακτηρίσει το 2022 ένα από τα πιο σκοτεινά έτη, το έτος που έσπασε η μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδος ειρήνης στη σύγχρονη Ιστορία της Ευρώπης. Ομως, δεν ήταν μόνο αυτό.

Από την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου μέχρι τις 17 γυναικοκτονίες και από την κόλαση που έζησε η 12χρονη από τον Κολωνό στα χέρια του Μίχου και των συνεργών του μέχρι τον «κατακλυσμό» της «Κιβωτού του Κόσμου», η χρονιά ήταν σαν ένα μεγάλο αστυνομικό και δικαστικό δελτίο. Παιδοκτονίες, δολοφονίες, βιασμοί, κακοποιήσεις ανηλίκων, και από κοντά η αναβίωση τραγωδιών στις δικαστικές αίθουσες. Από τη συγκλονιστική δίκη για το Μάτι μέχρι την καταδίκη του «δρος Θανάτου», Νίκου Κοντοστάθη. Και λίγο πριν εκπνεύσει το 2022, μας «αποχαιρετά» με την πρωτοφανή υπόθεση του ομαδικού βιασμού ενός 15χρονου από συνομηλίκους του.

Πολλοί αναρωτιούνται τι συμβαίνει και αν όντως έχει αυξηθεί στους καιρούς μας η εγκληματικότητα. «Πάντα υπήρχαν άγρια εγκλήματα, υποθέσεις που συγκλόνιζαν το πανελλήνιο και γράφαμε στις εφημερίδες για μήνες. Βιασμούς σαν την υπόθεση της 12χρονης είχαμε και παλιότερα, αλλά δεν άνοιγαν στόματα. Ευτυχώς τώρα άρχισαν να μιλούν», μας έλεγε πρόσφατα ο «πατριάρχης» του αστυνομικού ρεπορτάζ, Πάνος Σόμπολος. Ετσι είναι. Οι παλαιότεροι θυμούνται υποθέσεις όπως την «εταιρία δολοφόνων», όμως τα εγκλήματα της διπλανής πόρτας δεν έφταναν εύκολα στη δημοσιότητα, αφού τα θύματα δεν μιλούσαν. Τώρα όλο και περισσότερες γυναίκες, όλο και περισσότερα παιδιά, όλο και περισσότεροι γονείς καταγγέλλουν χωρίς να φοβούνται ότι θα στιγματιστούν. Και το κυριότερο; Ολο και περισσότεροι πολίτες δεν διστάζουν να καταγγείλουν μια εγκληματική πράξη, αφήνοντας πίσω τους το εθνικό μας κόμπλεξ, μην τυχόν χαρακτηριστούμε «καρφιά» της Αστυνομίας.

Οπότε, από όλο αυτό, ας κρατήσουμε μια νότα αισιοδοξίας. Το έγκλημα δεν θα πάψει να υπάρχει, αλλά όσο ενισχύονται οι διώκτες του, υπάρχει ελπίδα. Καλή χρονιά!