Αλλωστε το new kid in town έχει διαπρέψει σε «αμερικανιές» που «εντυπωσιάζουν» αλλά καταλήγουν σε αστείρευτο γέλωτα. Γι’ αυτό, πέρα από την πλάκα, σημασία έχει πως αρχίζει και φαίνεται στο λόγο του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ η επικίνδυνη σκιά της βουλησιαρχίας. Η βουλησιαρχία είναι η «φιλοσοφική τάση που δίνει προτεραιότητα στη βούληση και στο συναίσθημα παρά στο νου και τη νόηση». Θυμίζει κάτι αυτό; Δυστυχώς θυμίζει την τραγικότερη περίοδο της Μεταπολίτευσης, 2014-2019.

Τότε που κάποιος άλλος «έσκιζε με ένα νόμο κι ένα άρθρο» τα Μνημόνια. Ή έταζε «σεισάχθεια». Ή προέτρεπε τον θυμωμένο κόσμο να ενταχθεί στο κίνημα «Δεν πληρώνω». Απειρα τα παραδείγματα βουλησιαρχικής συμπεριφοράς και πάρα πολύ ξεκάθαρες οι συνέπειες αυτής της άκρως λαϊκίστικης συμπεριφοράς. Η οποία, εκτός της διάσημης πια «αυταπάτης», εδραζόταν τελικά στο «έτσι θέλω, έτσι γουστάρω». Επρόκειτο για μια αφελή και λαοπλάνα αντίληψη ότι όλα γίνονται, αρκεί να το θες. Και να κάνεις και το λαό να το θέλει. Ηταν η αντίληψη «θέλω αυτό, το θέλω τώρα» και, κυρίως, «το θέλω τζάμπα και να πληρώσει το κεφάλαιο». Τότε ήταν η φάση της τραγωδίας. Τώρα έρχεται η φάση της φάρσας.

Σε τι διαφέρουν απ’ αυτήν την επιπόλαια και ανορθολογική αντίληψη η νοοτροπία και ο λόγος του κ. Κασσελάκη; Σε τίποτα απολύτως. Το «θα σας βρω σχολείο σε μία εβδομάδα» ή «γουστάρω να ξεδοντιαστούν οι δικαστικοί και οι δημοσιογράφοι» σε τι διαφέρουν; Σε τι διαφέρουν οι παιδικές απλουστεύσεις του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ από το λαϊκισμό του παμπάλαιου ΣΥΡΙΖΑ; Ο κ. Κασσελάκης θέλει έναν κόσμο δίκαιο, στον οποίο όλοι θα είναι ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και πλούσιοι χωρίς να δουλεύουν και να παράγουν. Χωρίς, όμως, να μπει στον κόπο να εξηγήσει αν αυτό που «θέλει» γίνεται, πώς γίνεται, πόσο κοστίζει και από πού θα βρεθούν τα λεφτά. Τόσο απλά και απλοϊκά. Και ευθέως σε μετωπική σύγκρουση με την κοινή λογική και τον ορθολογισμό.

Το «μοντέλο» (concept στα ελληνικά) είναι ακριβώς το ίδιο. Ακριβώς ίδιο με αυτό που κατέρριψε το «μύθο του Τσίπρα» και έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στα πρόθυρα της κανονικής διάλυσης. Αφού προηγήθηκαν τρεις ήττες (η μία μεγάλη και οι άλλες δύο συντριπτικές), οι οποίες αποτύπωναν -εκτός των άλλων- απόλυτη απαξίωση και αναξιοπιστία των οπαδών της βουλησιαρχίας. Τι κάνει, άραγε, τον κ. Κασσελάκη και τους καθοδηγητές του, κ.κ. Πολάκη και Παππά, να πιστεύουν ότι μετά απ’ αυτό το κάζο μπορεί να πετύχει ξανά αυτό το αφελές και καταστροφικό μοντέλο; Μία εξήγηση υπάρχει: Πιστεύουν ότι η ελληνική κοινωνία «ξέχασε», υποτιμώντας την έτσι, μαζί με την εμπειρία που απέκτησε υποφέροντας στις δαγκάνες του τρίτου Μνημονίου και στη διεθνή ανυποληψία μιας αμυντικά γυμνής χώρας, που ήταν έρμαιο του Ερντογάν και των αγορών.

ΑΙΧΜΗ

ΘΝΗΣΙΓΕΝΗΣ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ 12 ΗΜΕΡΩΝ

Μετά από δύο ηχηρά «όχι» του Ν. Φίλη, χθες έγινε η πολυσυζητημένη συνάντησή του με τον Στ. Κασσελάκη. Οπως προκύπτει και από πληροφορίες και από τις δηλώσεις που έκανε ο Ν. Φίλης μετά τη συνάντηση, επιτεύχθηκε μια θνησιγενής εκεχειρία 12 ημερών. Δηλαδή έως τη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο λόγος; Για να δοθεί ενιαία η μάχη ώστε να εκφραστεί η «λαϊκή δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη».

Τα πράγματα είναι απλά. Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να επωμιστεί το βάρος ενός κακού αποτελέσματος στις επικείμενες εκλογές και θέλει να πάρει τον «μουντζούρη» ο νέος πρόεδρος. Η εκεχειρία είναι θνησιγενής με σύντομη ημερομηνία λήξεως, τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου. Οχι μόνο γιατί ο Ν. Φίλης φρόντισε να επιβεβαιώσει πως ό,τι έχει πει για τον Στ. Κασσελάκη δεν το είπε «εν θερμώ αλλά με πόνο». Δηλαδή, ό,τι έχει πει, τα εννοούσε και τα εννοεί. Εννοούσε και εννοεί: Οτι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι Μπέπε Γκρίλο, έχει ύφος Τραμπ, κάνει τον «Μεσσία», είναι «θαυμαστής του Μητσοτάκη», είναι «άσχετος με την πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ», «θέλει να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αμερικής». Και, τέλος, εννοούσε κι εννοεί πως «αν στο Συνέδριο του κόμματος υπάρξει επικύρωση της θανατικής ποινής του ΣΥΡΙΖΑ», ο ίδιος -και αρκετοί άλλοι όπως υπονόησε- «δεν είναι δεδομένος».

Τι συνέβη, λοιπόν, χθες στην περίφημη συνάντηση; Το μόνο που μπορούσε να συμβεί. Παίχτηκε το blame game της επερχόμενης ήττας, το οποίο θα παίξει μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο στο επιβαρυμένο εσωκομματικό περιβάλλον, το οποίο έχει παγιοποιηθεί λόγω του πολέμου που υπάρχει ήδη.

ΥΓ.: Εχει τη σημασία του, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο: Στη χθεσινή συνάντηση υπήρξε μία κατ’ αρχήν συμφωνία να συζητηθεί μετά τις 16 Οκτωβρίου ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής του Συνεδρίου. Η αριστερή πτέρυγα επιμένει για τον Νοέμβριο, ο Στ. Κασσελάκης θέλει να το πάει αρκετά πιο πίσω, ίσως τον Μάρτιο. Φαίνεται πως υπήρξε κατ’ αρχήν συμφωνία το Συνέδριο να μη γίνει τον Νοέμβριο, αλλά και να μη γίνει πέραν του Δεκεμβρίου ή του Ιανουαρίου.

Η περίεργη αντίληψη για περιφερειάρχες – δημάρχους

Μία λογική τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη στη συνέντευξή του στον ALPΗA προκάλεσε μία εντελώς παράλογη αντίδραση του Σ. Φάμελλου. Ο πρωθυπουργός είπε ότι είναι ευκολότερη και πιο αποτελεσματική η συνεργασία κυβέρνησης – Τοπικής Αυτοδιοίκησης όταν υπάρχει συναντίληψη για σημαντικά θέματα. Ο Σ. Φάμελλος κατάλαβε ότι η κυβέρνηση θέλει «παιδιά του κομματικού σωλήνα» ή κι άλλους «υφυπουργούς της κυβέρνησης», κατά τις ερμηνείες πιο ειδικών αναλυτών. Και δεν εννοούσε τη χαρακτηριστική π.χ. περίπτωση του Κ. Ζαχαριάδη, ο οποίος διεκδικεί τον Δήμο Αθηναίων. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές εκ των πραγμάτων αποκτούν μεγαλύτερη πολιτική σημασία απ’ αυτήν που θα είχαν μετά από δύο κοπιαστικές εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλωστε φρόντισε γι’ αυτό ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, που τις όρισε σαν πρώτο πολιτικό crash test με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στ. Κασσελάκη. Ομως προκαλεί εντύπωση που ένας σοβαρός άνθρωπος, όπως ο Σ. Φάμελλος, δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της συναντίληψης κυβέρνησης Τ.Α. Μπορεί π.χ. ένας περιφερειάρχης ή ένας δήμαρχος να ενταχθεί στο στόχο της ενίσχυσης της πράσινης ενέργειας, αν είναι οπαδός του λιγνίτη ή βλέπει πίσω από κάθε φυσική καταστροφή τα φαντάσματα των ανεμογεννητριών;

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Εκανε όντως σαρδάμ ο Μ. Βορίδης όταν αποκάλεσε τον κ. Κασσελάκη… «Φαμελλάκη»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Η ημερήσια διάταξη που εξέδωσε ο ναύαρχος Αποστολάκης για την αναβολή του Συνεδρίου βρίσκει σύμφωνο όλο το επιτελείο του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ;