Μακάρι να μπορούσαμε τούτες τις γιορτινές ημέρες να γράφαμε μόνο ευχάριστες ειδήσεις. Ομως και μόνο στο άκουσμα ότι μέσα σε λίγες ώρες δύο νέοι άνθρωποι, 17 και 18 χρόνων, σκοτώθηκαν σε τροχαίο δυστύχημα και δύο σχεδόν συνομήλικοί τους ακρωτηριάστηκαν, παγώνεις.
Και δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτε άλλο παρά μόνο τον πόνο και την οδύνη των οικογενειών τους. Οι αριθμοί της καταραμένης λίστας είναι κυριολεκτικά συγκλονιστικοί. Τα τροχαία αποτελούν στην Ελλάδα την πρώτη αιτία θανάτου για τα παιδιά και τους νέους από 5 έως 29 ετών, 2η αιτία θανάτου για τις ηλικίες 5-14 ετών & 3η αιτία θανάτου για τις ηλικίες 30-44.
Το δίμηνο της φωτιάς
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς, ο βασικότερος παράγοντας για τα μεγάλα ποσοστά νεανικής θνησιμότητας από τροχαία δυστυχήματα είναι η ελλιπής ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα οδικής ασφάλειας και η μη τήρηση των σχετικών νόμων. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πράγματα και η κοινωνία είναι αρκετά πιο ώριμη. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται τις αντιδράσεις που υπήρχαν όταν έγινε υποχρεωτική η ζώνη ασφαλείας ή ότι υπήρχαν γονείς που υπεραγαπούσαν τα παιδιά τους αλλά θεωρούσαν απολύτως ασφαλές να τα ανεβάζουν στη μηχανή και να τα βάζουν στη θέση του οδηγού (!) – και για κράνος ούτε λόγος. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν, αλλά και τώρα που γνωρίζουμε, πάλι κάτι κάνουμε λάθος.
Στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας υπάρχουν χώρες που τα έχουν καταφέρει. Αν και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης τα συνολικά νούμερα είναι απογοητευτικά -20.640 νεκροί στους δρόμους της Ε.Ε. το 2022-, υπάρχουν κράτη που μπόρεσαν να δαμάσουν το τέρας της ασφάλτου. Οι χώρες με τους ασφαλέστερους δρόμους είναι η Σουηδία (22 θάνατοι ανά 1 εκατ. κατοίκους) και η Δανία (26 θάνατοι ανά 1 εκατ. κατοίκους), όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 46 ανά 1 εκατ. κατοίκους. Το «Οραμα Μηδενικών Απωλειών» αποσκοπεί σε μηδενικούς θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς από τροχαία έως το 2050. Βέβαια, για να επιτευχθεί ο -σχεδόν άπιαστος- στόχος, προϋποθέτει πολλές παραμέτρους, όπως είναι τα ασφαλή οχήματα, οι ασφαλείς υποδομές, η ασφαλής χρήση του οδικού δικτύου και η καλύτερη περίθαλψη μετά τη σύγκρουση.
Στην Ελλάδα, η αυστηροποίηση του ΚΟΚ, η δημιουργία Κέντρων Τραύματος στα νοσοκομεία, η ένταξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων οδικής ασφάλειας στα δημόσια σχολεία, η αλλαγή του τρόπου εξέτασης υποψήφιων οδηγών είναι ορθές κινήσεις, αλλά πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν, διότι αυτό που συμβαίνει εκεί έξω είναι γενοκτονία.