ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ του Καβάφη δεν εκλαμβάνονται ως ομολογία της πίστης του, αλλά ως δήλωση σεβασμού στην ελληνορθόδοξη τελετουργία, τη μεγαλοπρέπεια που αποπνέει, φέρνοντας στον νου, «τον ένδοξό μας βυζαντινισμό». Οι ακριβές λέξεις του Καβάφη «με θυμιαμάτων τες ευωδίες…» αποπνέουν την ηρεμία και γλυκύτητα της θείας λειτουργίας, τη γαλήνη της ιερότητας της επερχόμενης στιγμής, με «τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες…» κρατώντας το δισκοπότηρο, με τα δυο τους χέρια, ως θυσία αινέσεως.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, στις 29 Σεπτεμβρίου, στην εκκλησία της Καλλιθέας, μπήκε μία οικογένεια. Ο πατέρας πήρε τρία κεριά και έριξε «κάτι» στο παγκάρι. Είχε πάει και την προηγούμενη Κυριακή. Πάλι πήρε τρία κεράκια κι έριξε «κάτι» στο παγκάρι. Ο ιερωμένος που καθόταν στο γραφείο, ακριβώς πίσω από το παγκάρι, δεν άκουσε τον κρότο που κάνει το μεταλλικό ευρώ, πέφτοντας στο κουτί. Σηκώθηκε όρθιος και, αναψοκοκκινισμένος, ζήτησε να ανοίξει αμέσως το παγκάρι.

ΤΟ ΠΑΓΚΑΡΙ άνοιξε κι «αποκαλύφθηκε» ότι ο χριστιανός δεν είχε ρίξει το αντίτιμο των τριών κεριών, που δεν είχε προλάβει ακόμη να ανάψει, αλλά ένα σοκολατάκι σε σχήμα ευρώ! Ο ιερωμένος εξοργίστηκε. Θυμήθηκε ότι και την προηγούμενη Κυριακή είχε βρει σοκολατάκι στο παγκάρι. Ιδού ο ένοχος της μη καταβολής του αντιτίμου έξι κεριών! Εξαλλος, ωρυόταν, σπρώχνοντάς τον, να βγει αμέσως έξω από την εκκλησία, κραυγάζοντας πως «εμπαίζει τον Θεό με αυτό που κάνει». Ποιος ενέπαιζε και εμπαίζει τον Θεό είναι τόσο μεγάλη υπόθεση που μόνον η ρήση του Αποστόλου Παύλου μάς επαναφέρει: «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος».

ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ Εκκλησία δεν έχουμε δει γραμμένο ότι για να γίνει δεκτός ο χριστιανός υποχρεούται να καταθέσει τον οβολό του. Ούτε και είδαμε ταμπέλα αναρτημένη πάνω από το παγκάρι να γράφει: «Χωρίς λεφτά, κερί δεν έχει ». Το σίγουρο είναι ότι μου φέρνει στον νου εκείνες τις απίθανες αφισούλες, στα παλιά μπακάλικα, με τον ροδοκόκκινο «ο πωλών τοις μετρητοίς» με κοστουμιά και τον χλομό ρακένδυτο «ο πωλών επί πιστώσει».

ΑΦΗΣΤΕ που ο Χριστός έκανε μαστίγιο, με σχοινιά, και πέταξε έξω από τον ναό τους αργυραμοιβούς. Αλλά τι λέω τώρα; Ο ιερωμένος στην εκκλησία της Καλλιθέας θα ξέρει απέξω την περιγραφή του Ιωάννη, για τη βίαιη εκδίωξη αυτών που είχαν κάνει την οικία του Πατέρα Του «οίκο εμπορίου». Σκέφτομαι την ντροπή του ανθρώπου για το ευρώ που δεν είχε να ρίξει στο παγκάρι. Για το κεράκι του. Την προσβολή που ένιωσε. Αραγε θα πάει σήμερα στην εκκλησία;

ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ, Εσείς δεν βρίσκετε τρυφερή τη σκέψη ότι ο χριστιανός κέρασε, Κυριακή πρωί, τον Θεό σοκολατάκι; Κι αν ο Θεός έκανε το ευρώ του χριστιανού γλυκό σοκολατάκι; Ξέρετε ότι έχει χιούμορ…