Πριν από λίγες ημέρες διάβασα κάποιες δηλώσεις του πρωθυπουργού της Σλοβακίας στους «Financial Times». Ο Εντουαρντ Χέγκερ είπε πως αν η χώρα του δεν λάβει στήριξη αρκετών δισεκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης.

ΔΕΝ μπορώ να πω ψέματα. Αρχικά ένιωσα ικανοποίηση. Σαν να έπαιρνε η Ελλάδα μια… εκδίκηση. Ολοι θυμόμαστε τι είχαμε περάσει στα χρόνια των Μνημονίων από τους υπουργούς Οικονομικών της Σλοβακίας. Ηταν από τους πιο πιστούς στο δόγμα Σόιμπλε και από τους πιο σκληρούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

ΜΑΛΙΣΤΑ, ένα Σλοβάκος πολιτικός είχε δηλώσει, το 2011, πως «η ήδη χρεοκοπημένη Ελλάδα πρέπει να αφεθεί να χρεοκοπήσει». Ενώ στη συνέχεια αρκετοί υπουργοί υποστήριζαν πως πρέπει να γίνει Grexit.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ… μηδέν.

ΓΙΑ δες, όμως, πώς αλλάζουν οι καιροί. Τώρα η κυβέρνηση της Σλοβακίας εκλιπαρεί για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, για να μη χρεοκοπήσει. Και πρέπει να τη βοηθήσουμε. Πρέπει να βοηθηθούμε όλοι μεταξύ μας.

ΑΥΤΟ είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Κάθε φορά που προκύπτουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, η κάθε χώρα κοιτάζει την… τσέπη της. Η γερμανική «διακυβέρνηση» μπλοκάρει κάθε προσπάθεια αλληλεγγύης. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός των Βρυξελλών κινείται με σχεδόν… μηδενική ταχύτητα.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ εξαίρεση, η οποία επιβεβαιώνει και τον κανόνα, ήταν τα χρήματα που δόθηκαν για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας.

ΕΔΩ και οκτώ μήνες όλη η Ευρώπη υποφέρει από «χρυσές» τιμές στην ενέργεια και ένα πρωτοφανές πληθωριστικό τσουνάμι. Και δεν υπάρχει καμία συνολική αντίδραση. Κάθε χώρα προσπαθεί μόνη της να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, τα οποία «καίει» ο Πούτιν με την εγκληματική εισβολή στην Ουκρανία. Σύνοδοι επί συνόδων. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Καμία ουσιαστική απόφαση. Κάτι που θα μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι.

ΟΙ Γερμανοί αρνούνται να μπει ευρωπαϊκό πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, την ώρα που στην ουσία το εφαρμόζουν στη χώρα τους. Γιατί; Γιατί… μπορούν. Γιατί έχουν το απαιτούμενο χρήμα.

ΔΕΝ πάει, όμως, έτσι. Δεν γίνεται η Ευρώπη του 2022 να υπόσχεται στους πολίτες της έναν παγωμένο και πανάκριβο χειμώνα. Μετά θα φταίνε πάλι οι ακραίοι και οι λαϊκιστές που θα κερδίζουν στις εκλογές; Φταίει η Μελόνι και ο Ορμπαν ή οι τραγικές πολιτικές επιλογές του Βερολίνου και των δορυφόρων του;

ΔΕΝ υπάρχει πολύς χρόνος διαθέσιμος. Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει. Εδώ και τώρα.

ΟΠΩΣ δήλωσε, πολύ σωστά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «αυτό που κάναμε με την πανδημία, πρέπει να το επαναλάβουμε με το φυσικό αέριο. Πρέπει να βάλουμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πάνω από τα εθνικά συμφέροντα». Αν δεν γίνει αυτό, τότε τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα, οι οικονομίες των χωρών θα βρεθούν σε αδιέξοδο. Και ο Πούτιν μπορεί να χάσει τον πραγματικό πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά θα έχει κερδίσει τον «υβριδικό πόλεμο» με την Ευρώπη.