ΑΚΡΑΙΟΣ ΤΟΞΙΚΟΣ λόγος, ενίοτε απολύτως πεζοδρομιακός. Ισχυρές δόσεις αντρίλας και αγένειας που πλασάρονται ως αυθεντική λαϊκότητα, που στην ουσία είναι το ακριβώς αντίθετό της. Ακραία ειρωνεία σε καθετί «μορφωμένο» και «κουλτουριάρικο» στα πρότυπα του άλλοτε (1968) υποψηφίου για την προεδρία του Αμερικανικού Ανεξάρτητου Κόμματος, γνωστού ρατσιστή Τζορτζ Ουάλας, που είχε επιτεθεί με μένος «σε όλους τους ηλίθιους διανοουμένους και τους μουσάτους beatnik γραφειοκράτες της Ουάσιγκτον».

Η ΓΛΩΣΣΑ παράγει ιδεολογία και πολιτική στάση. Είτε θέλουμε είτε όχι, αυτό συμβαίνει. Ας πάμε λίγο παλαιότερα και ας θυμηθούμε μία φράση του κ. Πολάκη που χρονολογείται στις παραμονές των εκλογών του 2019 και η οποία δεν έχει ούτε ίχνος πεζοδρομιακού ύφους, που φανερώνει το εξής: Oτι όσο ελαφρά τη καρδία και αν αντιμετωπίζονται οι λεκτικές ακρότητές του, πίσω από αυτές βρίσκονται διόλου αθώες ιδεολογικές αλληλουχίες.

«ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ για τη δικιά σας Δημοκρατία, αυτή που είχατε χρόνια και θέλετε να ξαναφέρετε», είχε πει όταν τον είχαν εγκαλέσει, μία ακόμα φορά, για το ύφος της πολιτικής του παρουσίας. Είναι φράση που δηλώνει ευθέως πολιτικό – ιδεολογικό στίγμα. Η επικινδυνότητά της είναι καταφανής και πρόδηλη, καθώς στοιχειοθετεί μία από τις πιο ακραίες αμφισβητήσεις της Δημοκρατίας που έχουν κατακτήσει οι δυτικές κοινωνίες από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έπειτα. Και αυτό ακριβώς λειτουργεί ένας από τους θεμέλιους λίθους της μετα-δημοκρατίας. Η Δημοκρατία είναι μία για όλους.

ΕΤΣΙ, το «βούλωσέ το» και το «άντε κάνε καμιά δουλειά», που είπε πριν από λίγες ημέρες προς τη βουλευτή και γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Συρεγγέλα, επί της ουσίας, είναι λεκτικά συμπτώματα του ίδιου νοσήματος του διεθνούς λαϊκισμού: της επιθυμίας για μεταποίηση της ίδιας της Δημοκρατίας, ώστε να αναδειχθεί «η ανόθευτη λαϊκή βούληση».

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η σοβαρή εκδοχή του συμπτώματος. Η αστεία σχετίζεται με την «αδιαμεσολάβητη» επαφή με τους ίδιους τους εκφραστές της λαϊκής βούλησης για τις ανάγκες των κλικ και των social, ακόμα και αν οι εκφραστές στήνονται με τις ώρες στο πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου σε συνθήκες καύσωνα. Iσως, στο αυτοσχέδιο και διαρκώς μεταβαλλόμενο ιδεολογικό πλαίσιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτό που ενώνει τη σοβαρή με την αστεία εκδοχή του ίδιου νοσήματος να είναι αυτό που εν τέλει οδηγεί στην ανοχή του φαινομένου Πολάκη από το κατά τα άλλα υπερευαίσθητο σε ζητήματα προσβολής της αξιοπρέπειας κόμμα του.

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ από το «βούλωσέ το» μέχρι το «η δική σας και η δική μας Δημοκρατία» δεν είναι μεγάλη ούτε δύσβατη…