Ντράπηκε και η ντροπή ακούγοντας τον ακροδεξιό «αναρχοφιλελεύθερο», υποψήφιο πρόεδρο της Αργεντινής, να αποκαλεί τον ηγέτη του καθολικισμού «ηλίθιο υπερασπιστή της κοινωνικής δικαιοσύνης», «σκύλας γιο που κηρύσσει τον κομμουνισμό» και «αντιπρόσωπο του Εξαποδώ επάνω στη Γη».
Το γεγονός ότι είναι συμπατριώτες ίσως επέτρεψε στον Μιλέι να είναι λίγο πιο αθυρόστομος και στον Ποντίφικα να τον συγχωρήσει με σχετική ευκολία. Αλλωστε η έμπρακτη μετάνοια (λαϊκιστί «κωλοτούμπα») δεν άργησε να εκδηλωθεί. Τον Νοέμβριο ο Φραγκίσκος τηλεφώνησε στον Μιλέι για να τον συγχαρεί για τη νίκη του. Μίλησαν οκτώ λεπτά και στη συνέχεια το επιτελείο του Μιλέι ανακοίνωσε πως η «Αυτού Αγιότης (sic) ευχήθηκε στον νέο πρόεδρο ενότητα και πρόοδο για τη χώρα μας».
Το κομποσκοίνι-δώρο του Πάπα φαίνεται πως έκανε τη δουλειά του.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Περισσότερη δουλειά, όμως, έκανε η σφοδρή κοινωνική αντίδραση που συναντά ο Μιλέι στην εφαρμογή του φιλο-ΔΝΤ προγράμματός του, που έχει εκτοξεύσει τον πληθωρισμό πάνω από το 200%. Θα ήταν πολυτέλεια τέτοια εποχή να έχει μέτωπο και με τους Καθολικούς. Γι’ αυτό σαν μετανοούσα Μαγδαληνή (έστω σαν άλλος Σαούλ στο δρόμο προς την Δαμασκό), ο Μιλέι έσκασε χθες μύτη στη Βασιλική του Αγ. Πέτρου, με αφορμή την αγιοκατάταξη της πρώτης Αργεντινής αγίας της Καθολικής Εκκλησίας.
Της Μαρία Αντόνια ντε Πας υ Φιγκερόα ή Μάμα Αντούλα. Ηταν μια πλούσια κόρη γαιοκτήμονα και ιδιοκτήτη σκλάβων του 18ου αιώνα, που απαρνήθηκε τις ανέσεις της και έζησε ασκητικά βοηθώντας τους φτωχούς με βάση τους κανόνες των Ιησουιτών. Το αντι-νεοφιλελεύθερο υπονοούμενο για τον Μιλέι ήταν σαφές. Οπως και η αποστροφή στο κήρυγμα του Ποντίφικα εναντίον του «ριζοσπαστικού ατομικισμού», που μολύνει σαν «ιός» τις σύγχρονες κοινωνίες.
Αυτό δεν εμπόδισε τον Μιλέι να χαρακτηρίσει τον Φραγκίσκο «σημαντικότερο Αργεντινό στην Ιστορία» και να έχει μαζί του εγκάρδια συνάντηση, καλώντας τον να επισκεφθεί οπωσδήποτε την Αργεντινή μέσα στη χρονιά. Η Μάμα Αντούλα έκανε το θαύμα της…