Η σημερινή κυβέρνηση μόλις ανέλαβε δεν έκρυψε το πρόβλημα, ούτε προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση. Τοποθέτησε τη διοίκηση Στάσση, που είχε δοκιμαστεί με επιτυχία στο εξωτερικό, και προχώρησε σε δραστικά μέτρα με σκοπό την άμεση ανάταξη των οικονομικών της εταιρίας.

Ο,τι δηλαδή δεν έγινε στην περίπτωση του ΟΣΕ, όπου τα προβλήματα είτε θεωρήθηκαν αντιμετωπίσιμα με βάση τη συμβατική μέθοδο διαχείρισης είτε μπήκαν κάτω από το χαλί της αδράνειας, που δυστυχώς είναι κανόνας για αρκετούς φορείς του Δημοσίου.

Η ΔΕΗ προχθές ανακοίνωσε την εξαγορά μίας από τις μεγαλύτερες ρουμανικές εταιρίες ενέργειας έναντι 1,2 δισ. ευρώ, κι έτσι, η ελληνική επιχείρηση γίνεται ένας σημαντικός παίκτης της αγοράς στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Τα οικονομικά της ΔΕΗ εξυγιάνθηκαν, το κράτος κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης επιδότησε τους καταναλωτές, ενώ εάν ακολουθούσε το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να διασώσει την Επιχείρηση, ένας μεγάλος ελληνικός όμιλος επεκτείνεται στην Ευρώπη και επενδύει στην καθαρή ενέργεια και τη μετάβαση στις Ανανεώσιμες Πηγές.

Το σοκ στη ΔΕΗ το 2019 πέτυχε γιατί έγινε με γρήγορες διαδικασίες. Εάν η Επιχείρηση ακολουθούσε ράθυμους ρυθμούς και είχε στο τιμόνι της παραδιοικήσεις, η ενεργειακή κρίση θα την είχε αποτελειώσει και οι επιπτώσεις στην εθνική οικονομία θα ήταν ολέθριες.

Στον ΟΣΕ και συνολικά στο σύστημα των σιδηροδρόμων, η «παραγωγή» ελλειμμάτων σε ετήσια βάση θεωρούταν περίπου ως κανονικότητα για δεκαετίες, η εξυγίανση στη λειτουργία ενός προβληματικού φορέα δεν επιχειρήθηκε ποτέ, ενώ η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΕΝΟΣΕ επί ΣΥΡΙΖΑ έναντι ευτελούς τιμήματος (μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που ο Τσίπρας μιλούσε για ξεπούλημα όταν επί Σαμαρά υπήρξε πρόταση για 300 εκατομμύρια) δεν έφερε καμία ουσιαστική αλλαγή.

Η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε με τον χειρότερο τρόπο, και δυστυχώς με δραματική διάσταση για τις 57 οικογένειες των θυμάτων, το συνολικό φιάσκο με τον ΟΣΕ. Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, κανένας από το προσωπικό δεν αξιολογείται, κανένας δεν λογαριάζει χρονοδιαγράμματα και προϋπολογισμούς σε συμβάσεις και έργα, κανένας δεν ασχολείται με το πώς θα βελτιωθεί ο σιδηρόδρομος. Και όμως, υπάρχουν εργαζόμενοι στον ΟΣΕ που είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, δεν είναι όλοι «κοπανατζήδες» ή επικίνδυνα άσχετοι, θέλουν να δουν τον σιδηρόδρομο να συγκλίνει με την Ευρώπη και να μην παραπέμπει σε εκτροχιασμούς και συγκρούσεις.

Η κυβέρνηση υποτίμησε τον συστημικό κίνδυνο του ΟΣΕ, παρέλαβε ένα χαοτικό οικοδόμημα και πίστεψε ότι θα μπορούσε να τακτοποιήσει τα πράγματα ενώ απαιτούνταν τομές και αλλαγές εκ βάθρων. Τώρα οφείλει να δράσει όπως στην περίπτωση της ΔΕΗ. Με διοικητές που θα ξέρουν τη δουλειά, με προγράμματα εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού που θα εφαρμοστούν χωρίς εκπτώσεις ή ολιγωρίες. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο ελληνικός σιδηρόδρομος να σταθεί και να μην υπάρξουν νέες τραγωδίες.