Ο διαχρονικός σύμμαχος του Κ. Μητσοτάκη ήταν το «μέτωπο της κοινής λογικής», προσανατολισμένο στην αποκατάσταση των βαθιών στρεβλώσεων που προκάλεσαν τα Μνημόνια και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., η ανάπτυξη και Η σύγκλιση της χώρας με τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε.

Το «μέτωπο της κοινής λογικής» δημιούργησε τους «Μένουμε Ευρώπη», οι οποίοι στη συνέχεια δημιούργησαν το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», το οποίο το 2019 επέφερε την ανατροπή της αλλοπρόσαλλης και καταστροφικής διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Το ίδιο «μέτωπο της λογικής» (διευρυμένο) το 2023 έφερε το 41% επιδοκιμάζοντας την 4ετία 2019-2023. Και ήταν αυτό που συσπείρωσε την παραδοσιακή εκλογική βάση της Ν.Δ. με τους κεντρώους ψηφοφόρους, οι οποίοι όλοι μαζί έκαναν την Κεντροδεξιά να ηγεμονεύει και πολιτικά και αριθμητικά, μετά από πολλά χρόνια.

Μετά τις θριαμβευτικές διπλές εκλογές του 2023 κάτι στράβωσε. Κάτι η δραματική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι η κόπωση και κάτι ο σχετικός εφησυχασμός, φαίνεται πως άμβλυναν τα αντανακλαστικά και ώθησαν κάποιους να κοιτούν «από ψηλά». Οι καταστροφικές πυρκαγιές του προηγούμενου καλοκαιριού, μαζί με τις γρήγορες αλλαγές που έγιναν στο rotation που επέλεξε ο Κ. Μητσοτάκης και κυρίως η παγκόσμια έκρηξη του πληθωρισμού που σάρωσε τις κοινωνίες και πυροδότησε ένα πρωτόγνωρο κύμα ακρίβειας, δημιούργησαν ένα όχι καλό ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας. Ακολούθησαν οι λάθος χειρισμοί στην αντιμετώπιση της τραγωδίας των Τεμπών (θεωρώντας κάποιοι, ότι το θέμα έληξε επειδή μεσολάβησε η λαϊκή ετυμηγορία), η ανεμπόδιστη κάθοδος των Κροατών χούλιγκαν που άφησε πίσω της έναν νεκρό, η αναστάτωση στα ΑΕΙ και η ένταση του αισθήματος ανασφάλειας. Η ακρίβεια ήρθε να «πακετάρει» τη δυσαρέσκεια, η οποία συνέχιζε να τροφοδοτείται από διάφορα «ρυάκια» και «ποταμάκια» δυσαρέσκειας και δυσφορίας.

Ομως στον πυρήνα του προβλήματος υπήρχε πάντα ένα κοινό στοιχείο, εκτός από τις επιμέρους αστοχίες ή ανεπαρκείς αντιδράσεις αρμοδίων υπουργών: Η απουσία πραγματικής επαφής με τη ζώσα πραγματικότητα. Ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε γι’ αυτούς που «είδαν τον κόσμο από ψηλά και ήρθε η ώρα να τον δουν από πιο χαμηλά». Η Ντ. Μπακογιάννη μίλησε για «καλάμια». Και κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού χτυπούσαν τις καμπάνες. Ομως στο Μ. Μαξίμου υπήρχε μια αυτάρεσκη ωραιοποίηση της πραγματικότητας. Μέχρι που ήρθε το 28%.

Ολα δείχνουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης έχει πλήρη εικόνα για το τι συνέβη και γιατί συνέβη. Κι ένα απ’ αυτά είναι πως δεν θέλει πια σε πρώτους ρόλους υπουργούς και συνεργάτες, οι οποίοι δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, που δεν ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία. Ή που τα προσωπικά τους κριτήρια και αξίες δεν συναισθάνονται και δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες, τις προτεραιότητες και τις αγωνίες του ευρύτατου φάσματος, το οποίο εξακολουθεί να μη βλέπει εναλλακτική λύση στον Κ. Μητσοτάκη. Αλλωστε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αυτό ακριβώς επιβεβαίωσε, με αποτέλεσμα -εκτός των άλλων- ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να έχουν μπει ήδη σε μια περιδίνηση αγνώστου εκβάσεως.

Σταθερός σύμμαχος του Κ. Μητσοτάκη παραμένει το «μέτωπο της λογικής», το οποίο ακούει τα σχηματικά περί «κεντρώας» ή «δεξιάς» στροφής και γελάει. Και σταθερός αντίπαλός του παραμένουν ο ποικιλόχρωμος λαϊκισμός, η τοξικότητα και ο «ψεκασμός».

ΑΙΧΜΗ

 ΤΟ «ΤΣΟΥΚΟΥ ΤΣΟΥΚΟΥ ΜΠΟΛ» ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Κάποτε, όχι πριν από πολλά χρόνια, ομάδες κέρδιζαν πρωταθλήματα και κούπες παίζοντας το περίφημο «τσούκου τσούκου μπολ». Κοντινές μπαλιές, κατά προτίμηση παράλληλες, όχι κάθετες, αργός ρυθμός, ροκάνισμα του χρόνου, μήπως και βγει κάποια ευκαιρία ή κάποια στημένη φάση και μπει το γκολ. Αν η άμυνα ήταν καλή, το συνηθισμένο σκορ αυτών των ομάδων ήταν το 1-0 και με το ζόρι.

Με αφορμή τις καταιγιστικές εξελίξεις που δρομολογούνται στο ΠΑΣΟΚ έρχεται στο νου αυτή η ξεπερασμένη σχολή ποδοσφαίρου, αλλά στην πολιτική της εκδοχή. Η προσπάθεια του Ν. Ανδρουλάκη να πανηγυρίσει το 13%, όταν η Ν.Δ. έχασε 13 μονάδες και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλες 3, έπεσε στο κενό κι εκεί συναντήθηκε με την ευθεία αμφισβήτησή του, από σειρά σημαντικών στελεχών του κόμματός του. Τα επιχειρήματα περί ανόδου του ΠΑΣΟΚ είναι και δεν είναι αλήθεια ταυτοχρόνως. Με 1% άνοδο κάθε φορά, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο υπέστη «πολιτική ήττα» αφού δεν ήρθε δεύτερο, αλλά δεν δημιουργεί ούτε ίχνος εξέλιξής του σε ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς, η οποία να μπορεί να καθορίσει τις διεργασίες. Η δε κυβερνητική προοπτική μοιάζει με όνειρο απατηλό.

Ολο αυτό αδικεί εν μέρει τον Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Φ. Γεννηματά συνέβαλε στη διάσωση του ΠΑΣΟΚ από τη διάλυση και στη σχετική πολιτική ανάνηψή του. Με άλλα λόγια βοήθησε το κόμμα του να μην πέσει κατηγορία. Αλλά επ’ ουδενί δεν μπόρεσε να φτιάξει ομάδα, όχι για να πάρει πρωτάθλημα, αλλά έστω να βγει στην Ευρώπη.

Δέσμιος του παλιού αντιδεξιού συνδρόμου του παλιού ΠΑΣΟΚ, δεν κατάλαβε π.χ. ότι σήμερα για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και της Ευρώπης, η «δεξιά» δεν είναι ο «μπαμπούλας» που ήταν στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης ή ακόμα και στην εποχή των Μνημονίων. Αφελώς(;) πίστεψε ότι η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 θα σήμαινε περίπου τον αυτόματο επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι για 8-9 χρόνια είχαν μεταναστεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι έκανε το κόμμα του ένα «νέο ΣΥΡΙΖΑ», καταψηφίζοντας π.χ. την επιστολική ψήφο και τα μη κρατικά πανεπιστήμια ή υιοθετώντας την τυφλή αντικυβερνητική ατζέντα του Στ. Κασσελάκη της εργαλειοποίησης των πάντων. Από τις υποκλοπές μέχρι τα Τέμπη και την ακοστολόγητη παροχολογία.

Και κάπως έτσι έφτασε η ομάδα να ζητάει αλλαγή προπονητή και ο ίδιος να έχει κλειστεί στα αποδυτήρια…

Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου-1

Ο ανασχηματισμός όπως φαίνεται παίρνει ολιγοήμερη αναβολή, εκτός πρωινής έκπληξης η οποία γίνεται όλο και πιο απίθανη, αφού στις 11.00 συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο με εισηγητές της παρούσας κυβέρνησης. Κατά μια «σατανική» εκδοχή, όσοι εισηγούνται στη σημερινή συνεδρίαση, θα είναι από τους παραμένοντες. Δηλαδή οι Κ. Χατζηδάκης, Α. Γεωργιάδης, Μ. Βορίδης, Χρ. Σταϊκούρας, Θ. Σκυλακάκης. Οι 4 εξ αυτών θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα παραμείνουν στις θέσεις τους και μετά τον ανασχηματισμό. Αρα θεωρητικά η αυριανή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου μπορεί κάλλιστα να γίνει με τη νέα σύνθεση!

Λογικά, όμως, ο ανασχηματισμός θα γίνει ή την προσεχή Τρίτη ή Τετάρτη κι αφού ο Κ. Μητσοτάκης θα έχει επιστρέψει από τα ταξίδια του στην Ελβετία και τις Βρυξέλλες. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ…

Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου -2

…Οσον αφορά την ονοματολογία, εξακολουθεί σε σημαντικό βαθμό να είναι αμφιλεγόμενη, καθώς μιλούν εκείνοι που δεν ξέρουν και απλώς θέλουν, είτε να μη φύγουν είτε να μπουν. Εκείνοι που ξέρουν είναι 4-5 στενοί συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη, με τους οποίους μιλάει σε πολύ κλειστό κύκλο. Αλλά κι αυτοί δεν τα ξέρουν όλα. Από έγκυρη πηγή, μαθαίνω ότι ο πρωθυπουργός σε αυτές τις συνομιλίες του λέει ένα όνομα και ζητάει γνώμες. Κι όταν του λένε τη γνώμη τους δεν εισπράττουν απάντηση. Ούτε ναι ούτε όχι. Αρα και οι έμπιστοι συνομιλητές ίσως ξέρουν προθέσεις, αλλά δεν ξέρουν αποφάσεις…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τι πιο φυσιολογικό από τη συνεργασία Βελόπουλου – Χίου για να «βγει η δημοσιογραφία από το τέλμα»; Αργησε κιόλας…

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπίσει τον νέο άχαστο Στ. Κασσελάκη, κάποιος άλλος εκτός από έναν «από μηχανής θεό»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Υπάρχουν, άραγε, νέοι «επαγγελματίες ανησυχούντες» και μάλιστα με λόγο;