Και το απόγευμα -επειδή το Σάββατο μετέχει στη Σύνοδο της Ελβετίας, για το Ουκρανικό- θα ανακοινώσει το νέο κυβερνητικό σχήμα. Δεν μου γέμισε το μάτι η «είδηση», γιατί τέτοιες βεβιασμένες κινήσεις δεν είναι του χαρακτήρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ωστόσο, αντιλαμβάνεστε πόσο ευαίσθητες είναι αυτές τις μέρες οι κεραίες και εκείνων που προσδοκούν στην… ορκωμοσία τους και εκείνων που φοβούνται την αποχώρησή τους.

Ωστόσο, θα έπρεπε όλοι να είναι προετοιμασμένοι. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός ότι οι υπουργοί κρίνονται από το έργο τους και την αποτελεσματικότητά τους, ενώ κατά την ευρωπροεκλογική περίοδο δήλωνε -και το επαναλάμβανε- ότι και οι βουλευτές αξιολογούνται ανάλογα με τη δραστηριότητα τους στο νομό όπου εκλέγονται. Εχει ολοκληρωθεί και η ανάλυση -ανά νομό και περιφέρεια, για να μην πω «πόλη με πόλη»- του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και τα της κομματικής παρουσίας των υπουργών στις περιφέρειες που ανέλαβαν.

Η αλήθεια είναι ότι οι πολίτες αναγνωρίζουν πως ο πρωθυπουργός, από το modus operandi που, ως τώρα, εφαρμόζει, είναι δίκαιος. Κάνει τις επιλογές του, είτε αφορά κυβερνητικά στελέχη είτε όσα στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό, σε σημαντικές επιτελικές θέσεις, με κριτήριο, πρωτίστως, αν μπορούν να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον, αλλά και την ικανότητα τους να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του. Ομολογώ ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Ισως για ένα και μόνον λόγο: Εχει θέσει ο ίδιος για τον εαυτό του τον πήχη πολύ ψηλά.

Θυμήθηκα, λοιπόν, μία ενδιαφέρουσα, παράλληλη ιστορία: Την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 1992, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, στο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο είχε συγκαλέσει σε συνεδρίαση, ζήτησε τις παραιτήσεις των μελών του -αιφνιδιάζοντας τους πάντες, πλην του Τζαννή Τζαννετάκη και πιθανόν του Ανδρ. Αδριανόπουλου, υπουργού Επικρατείας. Λίγες ώρες μετά ανακοίνωσε τον ανασχηματισμό, «προκειμένου οι νεοεισερχόμενοι να αξιοποιήσουν το χρόνο των εορτών των Χριστουγέννων για ενημέρωση του χαρτοφυλακίου τους». Πρόσθεσε δε ότι «ο ανασχηματισμός έγινε λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις, τόσο στα εθνικά θέματα -στο επόμενο Συμβούλιο Κορυφής, στο βροχερό και κρύο Εδιμβούργο, επρόκειτο να τεθεί προς συζήτηση το θέμα των Σκοπίων- όσο και στην οικονομία». Η δήλωσή του, «το βλέπω, ως ευκαιρία, για ένα νέο ξεκίνημα της κυβέρνησης», είχε γίνει σε μένα.

Σημειώνω ότι όρκισε περί τους είκοσι νέους υφυπουργούς που είχαν ήδη δώσει άριστα δείγματα στη Βουλή και άφησε εκτός κυβερνητικού σχήματος τους πρωτοκλασάτους της Ν.Δ, παρά το γεγονός ότι του διεμήνυαν ότι αναλαμβάνει «ρίσκο»…

Σας αφηγήθηκα αυτή τη σελίδα της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας μας για να πάρετε μια ιδέα για «την ατμόσφαιρα» που δημιουργεί στους κομματικούς μηχανισμούς η αναμονή…