Ηταν το αλήστου μνήμης 2014, το οποίο θα θυμόμαστε διά βίου και θα ψηφίζουμε, εσαεί, ό,τι άλλο πλην ΣΥΡΙΖΑ. Το «Δεν πληρώνω» είχε πει πρώτος ο τέως, δηλώνοντας ότι δεν πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ του σπιτιού του, το οποίο, όμως, δεν ήταν ιδιοκτησία του αλλά… ενοικιαζόμενο! Προέτρεψε τους πολίτες να κάνουν το ίδιο, δίνοντας το ποσό του ΕΝΦΙΑ σε ευαγές ίδρυμα. Φυσικά, δεν έδωσε τίποτα και σε κανένα ίδρυμα, και εν γνώσει του κορόιδευε τον κόσμο. Οσοι τον πίστεψαν μετάνιωσαν πικρά.

Το ίδιο και όσοι πίστεψαν τον Σπίρτζη. «Δεν πλήρωναν, δεν πλήρωναν», ανέβαζαν τις μπάρες και γιουχάιζαν τους ευπειθείς πολίτες. Και περίμεναν μόλις ανελάμβανε ο τέως ως πρωθυπουργός και ο Σπίρτζης ως υπουργός Υποδομών και Μεταφορών να αφήσουν ελεύθερη τη διέλευση. Οταν, το 2016, τους πήγαν τα «ραβασάκια», τους ήρθε το… φέσι βόλτα! Καλά ξεμπερδέματα δεν είχαν, αφού ούτε και ο πολύς Σπίρτζης εμφανίστηκε σε κανένα δικαστήριο να τους… ξελασπώσει. Το κίνημα «Δεν πληρώνω» κατέληξε «πληρώνω εκ των υστέρων με πρόστιμο, κι αν όχι, χάνω το σπίτι μου». Η προτροπή του τέως για ανυπακοή στον ΕΝΦΙΑ δεν πήρε μορφή κινήματος.

Τώρα, προέκυψε το «Κίνημα της πετσέτας». Είναι το πρώτο κίνημα εν Ελλάδι με στόχο την εφαρμογή του νόμου! Ομολογώ ότι τέτοιο πράγμα δεν μας έχει ξανατύχει! Εσπευσε το ΚΚΕ να επιχειρήσει το «καπέλωμά του», ίσως κι άλλες αριστερές δυνάμεις, ωστόσο το «Κίνημα της πετσέτας» δεν χρειάζεται κομματικούς προστάτες, τη στιγμή που αίτημά του είναι η εφαρμογή του νόμου, κάτι που μας βρίσκει όλους σύμφωνους!

Οι «κινηματίες» δεν θέλουν να πετάξουν έξω από την παραλία ούτε τις ομπρέλες ούτε και τις ξαπλώστρες των τουριστικών καταστημάτων που πήραν άδεια πληρώνοντας αναλόγως. Θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμα της πρόσβασής τους στην παραλία. Να απλώσουν την πετσέτα τους ή να ανοίξουν τη δική τους ξαπλώστρα χωρίς να πληρώσουν από 150 ευρώ -και βάλε- στους «μπράβους» πάνω από το κεφάλι τους.

Απολύτως σεβαστό το δικαίωμα των παραθαλάσσιων μαγαζιών να χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα μέτρα παρά θίν’ αλός, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα στην ΕΤΑΔ. Αλλά παρανομούν ασύστολα, όταν τα μέτρα της νομιμότητας πολλαπλασιάζονται επί της παραλίας ως οι ευλογημένοι πέντε άρτοι εν τη ερήμω…

Η δίκαιη συνύπαρξη στην παραλία αφορά και στους πολίτες που θέλουν, κατά τη θερινή ραστώνη, την άνεση της ξαπλώστρας και της ομπρέλας και στους άλλους που θέλουν να χαίρονται τη θάλασσα ξαπλωμένοι στη δική τους πετσέτα.

Χωρούν όλοι; Ολοι! Αυτό που δεν χωράει πια είναι η καταπάτηση του νόμου. Λένε στο κράτος: «Ως εδώ η αυθαιρεσία»!