Οι ευρωεκλογές έδειξαν σε όλη της Ευρώπη ότι ο «μακρονισμός» είναι ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει τη διάχυτη «επανάσταση των εργαζομένων», η οποία προέκυψε από την κοινωνικά υπεροπτική και απόκοσμη πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης πληθωρισμού και ακρίβειας, που προκάλεσε η ενεργειακή κρίση. Και ροκάνισε την αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων, υποβαθμίζοντας την ποιότητα της καθημερινότητάς τους. Ελιτισμός, υποτίμηση των προβλημάτων των πολιτών, μη δίκαιος καταμερισμός του κόστους σε βάρος της μεσαίας τάξης και υπέρ των πλουσίων. Ο «τρίτος δρόμος» του Μακρόν έβγαλε σε ξέρα. Η οποία, όμως, αποδεικνύεται εύφορο έδαφος για το έκτρωμα της Ακροδεξιάς. Με λίπασμα την ανασφάλεια και τις σχεδόν ανέλεγκτες μεταναστευτικές ροές.

Η Αριστερά στον κόσμο της, δεν αναρωτήθηκε καν γιατί την αποτυχία του «μακρονισμού» την καρπώνονται οι Λεπέν και όχι η δικαιωματική Αριστερά, που κόπτεται για κοινωνική δικαιοσύνη. Θυμίζοντας τους πρώτους στίχους του ύμνου της 4ης Αυγούστου της δικτατορίας του Μεταξά, «γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει μπαμπά;». Διάφοροι αριστεροί και «τριτοδρομικοί», που αναρωτήθηκαν γιατί ψηφίστηκε η Λεπέν, δεν κατάλαβαν ότι π.χ. ψηφίστηκε γιατί, όπως είπε και η Σ. Τριανταφύλλου, ήταν η μόνη που αναγνώρισε πως υπάρχει πρόβλημα με το Ισλάμ. «Ακουσε» τη γαλλική κοινωνία την ώρα που οι υπόλοιποι σφύριζαν αμέριμνα. Μετά και τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, αυτή η συζήτηση θα γίνει πιο συγκεκριμένη και ευρεία. Προς το παρόν, η σχετική συζήτηση επικαιροποιείται λόγω των ομιλιών του Α. Σαμαρά και του Κ. Καραμανλή κατά την παρουσίαση ενός βιβλίου το οποίο γράφτηκε το… 2021.

Στο μήνυμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου ασφαλώς υπήρχαν έντονα στοιχεία από την ευρύτερη συζήτηση που γίνεται σε όλη την Ευρώπη και αφορούν και την κυβέρνηση στην Ελλάδα. Διανθισμένα, μάλιστα, με στοιχεία παράδοσης, ηθικής και ιδεολογικής καθαρότητας. Σχηματοποιήθηκε αυτή η συζήτηση και αναπαράχθηκε προχθές, στο Πολεμικό Μουσείο, στο απλουστευτικό δίλημμα: «Πιο δεξιά ή πιο προς το Κέντρο;». Το δίλημμα που κατάπιε τον Μακρόν, γιατί μέσα στο «μεγαλείο» του δεν κατάλαβε ότι ήταν όλο λάθος. Οι Ευρωπαίοι, όπως και οι Ελληνες, ζητούν και απαιτούν ασφάλεια, κοινωνικό και αποτελεσματικό κράτος, καλύτερη καθημερινότητα. Τίποτα απ’ όλα αυτά στην πραγματικότητα δεν έχει «πολιτικό πρόσημο». Αυτά δεν είναι ούτε δεξιά ούτε κεντρώα. Είναι απλώς προφανή. Και καθιστούν εξίσου δογματικούς όσους διατάσσουν «στροφή προς το Κέντρο» ή «στροφή προς τα δεξιά».

Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι κατανοητό πώς δύο οξυδερκείς, έμπειροι και πατριώτες πρώην πρωθυπουργοί εμφανίζονται έτοιμοι να κάνουν το λάθος που έκανε ο Μακρόν. Φορτίζοντας ιδεολογικά εξαιρετικά γήινα και υπαρκτά προβλήματα. Ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι πήρε το μήνυμα και αμέσως μετά την ήττα των ευρωεκλογών έκανε ανασχηματισμό και δείχνει πως προσπαθεί να κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές, με έμφαση στην αποτελεσματικότητα του κράτους και την κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων, όπως είναι η ακρίβεια, η Υγεία, η ασφάλεια και τα ΜΜΜ.

Στο μήνυμα που πήρε συμπεριλαμβάνονται και οι αλαζονικές συμπεριφορές, το χάσιμο της επαφής με την πραγματικότητα, αλλά και τα αχρείαστα πάρτι που προκάλεσαν. Μένει να αποδειχθεί πόσο σε βάθος κατανόησε τα μηνύματα, αλλά και πόσο αποφασισμένος είναι να το πάει μέχρι τέλους. Οι υπερβάσεις «κόκκινων γραμμών» που έγιναν στο Πολεμικό Μουσείο δεν είναι απολύτως σαφές αν είναι γόνιμες παραινέσεις, οι οποίες ήταν ανάχωμα προς την ελληνική ισχνή Ακροδεξιά, ή είναι προάγγελος πρωτοβουλιών, οι οποίες μπορούν να βάλουν σε περιδίνηση τη Ν.Δ. Δεν προκύπτει ότι υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Πόσω μάλλον η πτώση της κυβέρνησης ή η επανάληψη του 2011 -όπως ονειρεύονται κάποιοι-, όταν Γ. Παπανδρέου εν μια νυκτί από πρωθυπουργός βρέθηκε απλός βουλευτής.

Οπότε επανέρχομαι στην αρχή του άρθρου. Ο θυμός, ο φόβος και τα πείσματα δεν βοηθούν κανέναν. Αντιθέτως προσφέρονται για εκμετάλλευση και προώθηση της ατζέντας «άλλων».

Το βέβαιο και υπό μια έννοια και καλό είναι ότι η κυβέρνηση μετά το Πολεμικό Μουσείο απέκτησε αντιπολίτευση. Η οποία βρίσκεται πλέον στους κόλπους της. Ο,τι αδυνατούν να κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να το κάνει η «νέα εσωκομματική αντιπολίτευση». Αρκεί να μη χαθεί το μέτρο, το οποίο προχθές δοκιμάστηκε.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ;

Ολα ερμηνεύονται, έστω κι αν δεν δικαιολογούνται. Αυτό που δεν ερμηνεύεται είναι το παράλογο. Και το παράλογο έδωσε το «παρών» στο Πολεμικό Μουσείο. Στην πρώτη σειρά των καθισμάτων καθόταν η κ. Β. Θάνου, εκ των πρωτεργατών της προσπάθειας να μπουν στη φυλακή ο Α. Σαμαράς και άλλα 9 πολιτικά πρόσωπα, πολιτικοί αντίπαλοι τότε του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ, που διακονούσε η πρώην πρόεδρος του Α.Π. και μετέπειτα στέλεχος του Γραφείου του Α. Τσίπρα, εκ των βασικών πρωταγωνιστών της υπόθεσης Novartis. Στο ακροατήριο δεν βρισκόταν μόνο ο Δ. Παπαγγελόπουλος. Οι «τροχήλατες βαλίτσες», τα «μοβ», τα «κίτρινα» και «πράσινα» χαρτονομίσματα ήταν εκεί. Οπως και βουλευτές-στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει πρόθυμα στο κρέμασμα στα μανταλάκια των 10 πολιτικών προσώπων-στόχων του καθεστώτος Τσίπρα-Καμμένου-Πολάκη.

Οι πιο υποψιασμένοι ξέρουν και πώς στήθηκαν οι «αόρατες» γέφυρες μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και μερίδας των «καραμανλικών» από το 2014. Γέφυρες που υπονόμευσαν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, συνέβαλαν αφανώς στην πτώση της, αλλά και ανταμείφθηκαν στη συνέχεια με πολιτικά αξιώματα και κοκαλάκι εξουσίας.

Πολλοί απ’ αυτούς ήταν εκεί προχθές. Ο Α. Σαμαράς τού «μέχρι τέλους» γιατί ήταν εκεί; Αυτό το παράλογο πώς εξηγείται;

Το μνημείο των «Αθανάτων του Εθνους»

Συναντήθηκαν ο τέως και ο νυν Α/ΓΕΕΘΑ, κ.κ. Φλώρος και Χούπης, στο πλαίσιο εκδήλωσης για τους καταδρομείς. Και συζήτησαν, όπως μαθαίνω, για διάφορα θέματα. Μεταξύ αυτών και για την απόφαση του Ν. Δένδια να κατεδαφίσει το μνημείο των «Αθανάτων του Εθνους», το οποίο ανήγειρε ο Κ. Φλώρος λίγο πριν λήξει η θητεία του. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας το γκρέμισε στο πλαίσιο της απόφασής του για αισθητική αναβάθμιση όλου του Πενταγώνου. Περί αισθητικής, τα «σκυλιά δεμένα». Ομως περί συμβολισμών, η συζήτηση είναι ορθάνοιχτη. Οπως κι αν ένα μνημείο πεσόντων μπορεί να μην έχει κι έναν «μιλιταριστικό» χαρακτήρα. Δεδομένου ότι οι πεσόντες έπεσαν σε πολέμους και όχι σε ήρεμες νύχτες στη Λέσχη Παρνασσού ή κάποια άλλη λέσχη. Σαν ουρά αυτής της συζήτησης, που έχει διχάσει και την ηγεσία των Ε.Δ., εμφανίστηκαν «αντιμιλιταριστικά» δημοσιεύματα, τα οποία φέρουν τον κ. Φλώρο να μιλάει αγοραία στον κ. Χούπη, με τον τελευταίο να εμφανίζεται σαν μισοκακόμοιρος, να λέει απλώς «σε παρακαλώ, σταμάτα…». Σε επικοινωνία της στήλης τόσο με το περιβάλλον του τέως Α/ΓΕΕΘΑ όσο και του νυν υπήρξε διάψευση του περιστατικού, όπως αποτυπώθηκε. Οπότε οι πηγές των «μιλιταριστών» και των «μακελειών» μάλλον πρέπει να αναζητηθούν σε χρόνιες εμμονές και όψιμους αντιμιλιταριστές.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Το ουσιώδες ερώτημα για το ΠΑΣΟΚ είναι ποιος/α δεν νιώθει έτοιμος/η να γίνει πρωθυπουργός;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Ποιος αποπεμφθείς υπουργός τα έκανε γυαλιά-καρφιά στο αεροδρόμιο, γιατί η Aegean δεν καθυστερούσε την πτήση, όπως ο ίδιος απαιτούσε;