Περίμενε μάταια από το 2016 ο έρμος να εκτιναχθεί το «ελατήριο» της οικονομίας, αλλά με τα βάρη που φόρτωνε τους φορολογουμένους δεν απέφυγε την καχεκτική ανάκαμψη.

Τώρα που το «ελατήριο» της ανάπτυξης έχει ενεργοποιηθεί, ο τουρισμός καταγράφει ιστορικά υψηλά, οι επενδύσεις και οι εξαγωγές έχουν διπλασιαστεί και η ανεργία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 12 ετών, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να υποβαθμίσει τις επιδόσεις της σημερινής κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δευτερολογίας του προς τους «συντρόφους» σε ζητήματα της οικονομίας, ενώ αναγνώρισε ότι παίζει στο «γήπεδο του Μητσοτάκη». Αυτό, άλλωστε, δείχνουν και όλες οι δημοσκοπήσεις: ο πρωθυπουργός σημειώνει σχεδόν διπλάσια ποσοστά έναντι του κ. Τσίπρα στα ερωτήματα για το ποιος είναι καταλληλότερος για να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της οικονομίας ή να φέρει επενδύσεις.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απέδωσε σε επικοινωνιακά τεχνάσματα τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και συνέκρινε τον Μητσοτάκη με τον πρώην πρωθυπουργό της Αργεντινής, Μ. Μάκρι, επειδή όπως είπε οι αγορές τούς υποδέχθηκαν με ζουρνάδες και νταούλια (καλό είναι να αποφεύγει αυτή τη λέξη ο κ. Τσίπρας ύστερα από τα γεγονότα του 2015), αλλά τώρα το επιτόκιο για το δεκαετές ομόλογο είναι στο 5,1%, υψηλότερα δηλαδή από το 2019.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια, τα επιτόκια τους τελευταίους μήνες ανεβαίνουν συνολικά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης καταγράφονται ιστορικά υψηλά, ακόμη και η ισχυρή Γερμανία δανείζεται με 2,5%. Επί Τσίπρα, τα επιτόκια της ΕΚΤ ήταν χαμηλά και δυστυχώς η Ελλάδα αποτελούσε τη θλιβερή εξαίρεση της ευρωζώνης, εκτός αγορών, εκτός προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης και με τα ομόλογα στην κατηγορία των «σκουπιδιών».

Οσο για τη σύγκριση με την Αργεντινή, είναι ένα ακόμη δείγμα της απόγνωσης των λογογράφων του Τσίπρα. Η «φοβέρα» για το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της Θάτσερ δεν έπιασε, βάζουν τώρα το σκιάχτρο της Αργεντινής μήπως τρομάξει κανένας αφελείς.

Ο Τσίπρας, όμως, δεν έμεινε εκεί. Κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι απέτυχε στο στόχο για ένταξη της Ελλάδας στην επενδυτική βαθμίδα, λέγοντας ότι πέρασαν σχεδόν 4 χρόνια χωρίς να το καταφέρει. Κατ’ αρχάς, έχει ενδιαφέρον που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει αντιπολίτευση με την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Επί των ημερών του, τα ομόλογα βρίσκονταν στα επενδυτικά «σκουπίδια», επί Μητσοτάκη η οικονομία έχει αναβαθμισθεί 5-6 φορές και βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν από την επιστροφή της στην επενδυτική βαθμίδα.

Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι, εάν δεν υπήρχε η περίοδος της πανδημίας, που πάγωσε την οικονομία για διάστημα 12-18 μηνών, ο στόχος θα είχε ήδη επιτευχθεί, αλλά κανείς από τη διεθνή επενδυτική κοινότητα δεν θεωρεί ότι εάν στα πράγματα ήταν ο Τσίπρας η κατάσταση θα ήταν καλύτερη.

Ο ίδιος δεν ξέχασε να αναφερθεί στα θέματα της ΔΕΗ, άλλη μία επιτυχία της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ, όταν άφησαν την Επιχείρηση στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ενώ έκλεισε την ομιλία παραλληλίζοντας την κυβέρνηση με εκείνη της Λιζ Τρας – προφανώς το παράδειγμα της Αργεντινής δεν ήταν αρκετό.

Ο,τι κι αν κάνει ο Τσίπρας, οι πολίτες δεν θέλουν να ξαναδοκιμάσουν τα πειράματά του στην οικονομία, που παραμένει το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης και το μονίμως αδύναμο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ.