Αρα, δεν αναχωρεί απαξιωμένος σαν τη Βρετανή σουμπρέτα, αλλά καταχειροκροτούμενος αλά Παβαρότι, έτοιμος να ανταποκριθεί στο «bis» της πλατείας.

Κατά τα φαινόμενα, ο Ντράγκι θα συνεχίσει την άτυπη κηδεμονία της Μελόνι, την οποία νουθέτησε καταλλήλως, σέρνοντάς τη, εκούσα-άκουσα, στην ευρωατλαντική ορθοδοξία. Ο λεγκίστας – πλην ευρωπαϊστής- υπουργός Οικονομικών Τζορτζέτι φέρει τη σφραγίδα του, ενώ ο τραπεζίτης «επέβαλε» την παρουσία και πέντε τεχνοκρατών στην κυβέρνηση. Μήνυμα ότι η -υποτίθεται φασίστρια- Μελόνι μπορεί να καταχερίσει όσο θέλει μετανάστες, γκέι και άθεους, αλλά απαγορεύεται να θίξει τη μοιρασιά των 200 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανασυγκρότησης.

Για το σκοπό αυτό, ο 75χρονος πρώην διοικητής της ΕΚΤ και τοποτηρητής της Goldman Sachs στην Ευρώπη θα παραμείνει εφεδρεία στο παρασκήνιο, έτοιμος να «ξανασώσει» τη χώρα, αν οι «μη ενήλικες» πολιτικοί τής Δεξιάς τα κάνουν θάλασσα. (Που μεταξύ μας, είναι και το πιθανότερο.) Κάποιοι Ιταλοί βιομήχανοι έδειξαν προεκλογικά, στο «μίνι Νταβός» του Κόμο, ότι δεν θα είχαν αντίρρηση να ακολουθήσει η Μελόνι μια εθνικιστική πολιτική αλά Τρας. Τα όνειρα πήγαν περίπατο μετά το φιάσκο της Αγγλίδας, αλλά η Ε.Ε. έχει τόσο ρευστοποιηθεί, ώστε η 45χρονη πρωθυπουργός θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να συγκρουστεί με τη «μοναχοφάισσα» Γερμανία.

Και ο ίδιος ο Ντράγκι, άλλωστε, τα έσουρε στο Βερολίνο, χωρίς όμως να προξενεί φόβο στις αγορές. Τούτων δοθέντων, έχει σαφώς περισσότερες πιθανότητες από τον αρλεκίνο Τζόνσον να επιστρέψει στη Ρώμη ως Κιγκινάτος.