Την ίδια λέξη είχε χρησιμοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας το 2018 για να «φωτογραφίσει» τον Πέτρο Τατσόπουλο επειδή τα έσπασε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ατυχής έκφραση να υποθέσουμε και τότε, αλλά αυτά συμβαίνουν. Και θα συμβούν πολλά ακόμα στον σύντομο δρόμο προς την κάλπη της 21ης Μαΐου, διότι υπάρχει εκνευρισμός. Μεγάλος εκνευρισμός, ειδικά στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Τι εννοούσε, λοιπόν, ο Ευάγγελος Αντώναρος; «Ηθελα απλά να πω ότι σήμερα αποτελεί πλέον μικρό μέρος του μεγάλου ιστορικού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου». Αρα, αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τη διορθωτική του δήλωση, σήμερα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει συρρικνωθεί -όχι βέβαια τόσο ώστε να μην προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να το προσεταιριστεί-, και δεν είναι του επιπέδου του Ανδρέα. Η σαφής αναφορά στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τυχαία, αφού, ως γνωστόν, αποτελεί το ονειρικό alter ego του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο που το πραγματικό alter ego του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Παύλος Πολάκης, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι υποδόριες αναφορές στο ΠΑΣΟΚ των 80s να θυμίζουν την πρόσφατη δημοπρασία των γυαλιών του Ανδρέα Παπανδρέου. Βρέθηκαν στην κορυφή των πλειοδοτών, αλλά τελικά αποδείχθηκε πως ήταν τα εφεδρικά.

Γενικά, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως αυτές οι εκλογές, εκτός από το προφανές διακύβευμα, που δεν είναι άλλο από την ανάδειξη της επόμενης κυβέρνησης της χώρας, έχουν και μία άλλη παράπλευρη, παραπολιτική θα λέγαμε, συνιστώσα. Το πολιτικό ξεκαθάρισμα μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων εκφραστών του Καραμανλισμού και του Παπανδρεϊσμού. Για τον πρώτο, ο ίδιος ο Ευάγγελος Αντώναρος έχει δηλώσει πως ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει καμία σχέση με την απόφασή του. Οπως υπενθύμισε, μάλιστα, κομψά ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, «πριν από μερικά χρόνια είχε υπάρξει κάποια διαρροή από το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού, που έβαζε στη σωστή διάσταση πια τις σχέσεις που είχε ο ίδιος με τον πρώην κυβερνητικό του εκπρόσωπο, σχέσεις που είχαν φτάσει στο επίπεδο μηδέν».

Οσο για τον όψιμο Παπανδρεϊσμό του Αλέξη Τσίπρα, η πραγματικότητα δείχνει πως η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στην Κουμουνδούρου. Ομως, δεν αρκεί να έχεις το όνομα για να έχεις και τη χάρη. Δεν αρκεί να θέλεις να προσεγγίσεις τους κεντρώους ψηφοφόρους για να τους κερδίσεις, πρέπει και εκείνοι να θέλουν να παραδοθούν. Και εδώ υπάρχει μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Οι πολίτες που κινούνται εκλογικά στον χώρο του κέντρου και πέριξ αυτού δεν ελκύονται από κραυγές, προσωπικά γινάτια και ακραίες τοποθετήσεις.

Η αντιπολιτευτική υστερία, τα σκισίματα των νόμων, οι επιθέσεις επί προσωπικού, οι βαρύγδουπες δηλώσεις για επανακρατικοποιήσεις τραπεζών και οργανισμών έχουν εκτόπισμα σε ένα περιορισμένο εκλογικό ακροατήριο. Στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, το οποίο τώρα προσπαθεί να καταλάβει ποια ακριβώς είναι η πολιτική ταυτότητα ενός χώρου που στα ψηφοδέλτιά του βρίσκονται από τον Αντώναρο μέχρι τον Μιθριδάτη.