Τα εν λόγω κέντρα τα οποία έχουν καλομάθει να συμμετέχουν καθοριστικά στο power game φαίνεται πως δεν νιώθουν βολικά έχοντας απέναντί τους έναν ισχυρό πρωθυπουργό, ο οποίος δεν έχει αντίπαλο. Είναι αρκετοί μήνες τώρα που έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες να υπάρξει ένας αντίπαλος του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος «να μπορεί να τον νικήσει». Δεν είναι τυχαίο, π.χ., ότι ο Στ. Κασσελάκης, όταν συστήθηκε στον ελληνικό λαό, εκτός από το όνομά του είπε το αμίμητο «μπορώ να κερδίσω τον Μητσοτάκη». Οπως δεν είναι τυχαίο το rebranding του Α. Τσίπρα, το οποίο μάλιστα συνοδεύτηκε από μεγαλόπνοα σχέδια για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς και της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και άλλων μικρότερων δυνάμεων ή της δημιουργίας ενός νέου κόμματος υπό τον πρώην πρωθυπουργό της πρώτης φοράς Αριστεράς.

Ο Στ. Κασσελάκης απεδείχθη ολίγιστος, ενώ ο Α. Τσίπρας παραμένει βαθιά απαξιωμένος, όχι μόνο από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά πλέον και από ένα σημαντικό μέρος της εναπομείνασας εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Και τα δύο πρώτα «σχέδια» ναυάγησαν. Προς απογοήτευση όσων τα προωθούσαν.

Η νέα είσοδος στην θεωρία των παιγνίων και των σχεδίων επί χάρτου ήταν ο Χ. Δούκας, δεδομένου ότι ο Ν. Ανδρουλάκης είχε μετρηθεί και είχε βρεθεί ελλιποβαρής. Το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής φαίνεται πως έγινε το «μεγάλο κρακ» στα σχέδια του παρασκηνίου, τα οποία όμως δεν μπορούσαν να μη γίνουν αντιληπτά. Τα κλειστά δείπνα σε μια μικρή πόλη όπως η Αθήνα, τα ΜΜΕ και οι «εμπιστευτικές» συζητήσεις, οι οποίες όλες κατέληγαν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι «ο Μητσοτάκης μετά τις ευρωεκλογές δεν έχει πολλά ψωμιά μπροστά του», κυκλοφόρησαν και φάνηκαν.

Η είσοδος του Χ. Δούκα, με τα χίλια ζόρια, στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ ασφαλώς δεν προξένησαν ρίγη συγκινήσεως σε όσους περίμεναν τη μεγάλη «ανανεωτική νίκη» του δημάρχου Αθηναίων, ώστε να αποκτήσουν ξανά σάρκα και οστά τα σχέδιά τους για τον άνθρωπο που «μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη». Τόσο το χαμηλό ποσοστό που πήρε ο Χ. Δούκας, σε συνδυασμό με την αυξημένη πιθανότητα -αν όχι βεβαιότητα- να χάσει τις εκλογές της επόμενης εκλογής, γκρέμισε πάλι τον χάρτινο πύργο που είχε φτιαχτεί σε μεγάλα και υπερπολυτελή γραφεία. Το εγχείρημα φαίνεται να εγκαταλείπεται, καθώς σχεδόν προεξοφλείται ότι η μικρή συμμετοχή που αναμένεται να υπάρξει στον δεύτερο γύρο αποδυναμώνει de facto την ισχύ του όποιου εκλεγεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι game changer. Δεν δείχνει ικανή να προκαλέσει σοβαρές μετακινήσεις, οι οποίες να αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό.

Το ερώτημα που απασχολεί πλέον όσους γνωρίζουν τι συζητείται στα μεγάλα σαλόνια είναι αν θα αναζητηθεί κάποιο νέο πρόσωπο σε ρόλο αντι-Μητσοτάκη, θα επιχειρηθεί να αναζωογονηθεί κάποια από τις «καμένες λύσεις» ή αν θα επιχειρηθεί μια νέα ισορροπία με την κυβέρνηση;

ΑΙΧΜΗ

ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ!

Ο Κ. Ζαχαριάδης ήταν από τα πιο συμπαθή και σχετικά πιο σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι την Τρίτη το βράδυ, όταν ξέσπασε live μπροστά στις κάμερες του Action24, ομολογώντας ανήκουστα πράγματα.

Οπως π.χ. ότι ο Στ. Κασσελάκης «τον ανάγκασε να λέει αηδίες», να «κάνει γαργάρες» για το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και το «ιερό ΝΑΤΟ», να «εξευτελίζεται» για το καλό του κόμματος και διάφορα άλλα διόλου τιμητικά και για τον ίδιο που δέχθηκε να τα κάνει, αλλά και για την αρρωστημένη νοοτροπία που επικρατούσε και επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ομολογώ ότι εκτός από το ξάφνιασμα που ένιωσα στο άκουσμα των λεγομένων του Κ. Ζαχαριάδη, ένιωσα και λύπη και συμπόνια για έναν άνθρωπο, ο οποίος ξέσπασε με αυτόν τον τρόπο δημοσίως. Ομως η δεύτερη σκέψη, η οποία συνήθως είναι και πιο καθαρή, οδήγησε σε άλλα συμπεράσματα. Ενας άνθρωπος, πρώην βουλευτής, μεγαλοστέλεχος που κυβέρνησε και θέλει να κυβερνήσει ξανά τη χώρα, καταδέχθηκε να κάνει ό,τι έκανε. Καταδέχθηκε να αυτοεξευτελιστεί λέγοντας με πάθος πράγματα που δεν πίστευε. Να κάνει «γαργάρες» συνειδητά. Να γίνεται με άνεση βασιλικότερος του βασιλέως, έστω κι αν διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με τον βασιλιά. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Γιατί δεν είναι μόνο ο Κ. Ζαχαριάδης. Ο Κ. Ζαχαριάδης απλώς το παραδέχθηκε και το ομολόγησε. Οι άλλοι, που είναι πολλοί, σιωπούν. Κρύβονται. Εχοντας πει και κάνει περισσότερα από τον Κ. Ζαχαριάδη. Και είναι έτοιμοι, αν τους ξαναδινόταν η ευκαιρία, να τα ξανακάνουν. Κι όλα αυτά στο όνομα του κόμματος ιερατείο-θρησκεία.

Κανένα κόμμα ποτέ και πουθενά δεν μπορεί να υπάρξει καν, αν τα στελέχη του δεν έχουν αξιοπρέπεια και σοβαρότητα. Κάπως έτσι έπαψε να υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα.

Τυφώνας «Μίλτον» στον ΣΥΡΙΖΑ-1

Πολιτικά ερείπια θα αφήσει πίσω του ο τυφώνας που έχει χτυπήσει ανελέητα τον ΣΥΡΙΖΑ. Η μέχρις εσχάτων σύγκρουση που αναμένεται να κορυφωθεί στην αυριανή συνεδρίαση της Κ.Ε. μπορεί να κάνει τη Φλόριντα να μοιάζει με «αστείο».

Οι «87» είναι αποφασισμένοι να το πάνε μέχρι τέλους και, είτε με αποκλεισμό είτε με διαγραφή του Στ. Κασσελάκη, ο έκπτωτος πρόεδρος του κόμματος να μην είναι εκ νέου υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «Κασσελακίστας» όχι μόνο δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια, αλλά περνούν στην αντεπίθεση: Καλούν κόσμο έξω από το ξενοδοχείο στο Μεταξουργείο όπου είναι προγραμματισμένη να γίνει (;) η συνεδρίαση, ενώ τα μέλη της Κ.Ε. που στηρίζουν τον Στ. Κασσελάκη είναι αποφασισμένα να μην μπουν στην αίθουσα προκειμένου να μην υπάρχει απαρτία (απαιτούνται 148 μέλη)…

Τυφώνας «Μίλτον» στον ΣΥΡΙΖΑ-2

…Οι «87» κάρφωσαν την κινητοποίηση των υποστηρικτών του Στ. Κασσελάκη, διαρρέοντας τα SMS και τα e-mails με τα οποία δίνονταν σαφείς οδηγίες για τι πρέπει να κάνουν οι «Κασσελακίστας». Το «κάρφωμα» ήταν τόσο χοντρό, ώστε ο Στ. Κασσελάκης να αναγκαστεί να τα διαψεύσει ως «προβοκάτσια». Το τι έχει γίνει το γνωρίζουν άπαντες στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πολλοί σύντροφοι δεν μπορούν να κρατήσουν κλειστό το στόμα τους.

Ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα γίνει τελικά αύριο στο Μεταξουργείο. Oμως είναι αρκετοί που πιστεύουν ότι μπορούν να συμβούν τα χειρότερα. Eτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η Κουμουνδούρου έχει ενημερώσει της ΕΛ.ΑΣ. Με αποτέλεσμα να δούμε ίσως συνεδρίαση της Κ.Ε. «αριστερού κόμματος» να γίνεται με αστυνομική επιτήρηση και κλούβες των ΜΑΤ να βρίσκονται απ’ έξω!

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Το ανώτερο στάδιο της μάχης για τον σοσιαλισμό τελικά είναι η «μάχη της ψαροταβέρνας», όπως είπε ο σύντροφος Σπίρτζης;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Τα κατάφερε τελικά ο Ν. Ανδρουλάκης να μην κάνει debate με τον Χ. Δούκα. Γιατί να του δώσει την ευκαιρία;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Υπάρχει κανένας άλλος, εκτός από τον Π. Γερουλάνο, που θα μπορούσε να πει ότι «αν χάσω στις επόμενες εκλογές παραιτούμαι από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-4

Aλλες 10 ιδέες όπως του Πιερρακάκη και του Δένδια να δίνουν μισθό σε όσους φοιτήσουν σε Στρατιωτικές Σχολές -όπου υπάρχει απροθυμία- δεν μπορούν να υπάρξουν;