Οι εκλογές πέθαναν, ζήτω οι εκλογές. Για να το κάνουμε ακόμα πιο παραστατικό, στις 21 Μαΐου τα σφραγισμένα κουτιά με τη σχισμή για τα ψηφοδέλτια γέμισαν, ανοίχθηκαν, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν και τα κουτιά έκλεισαν. Λίγες ώρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιουνίου οι κάλπες θα μεταφερθούν ξανά από τις κεντρικές αποθήκες των δήμων στα εκλογικά κέντρα όλης της χώρας. Και θα είναι άδειες. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή είναι η φράση που επαναλαμβάνεται με έμφαση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, συνοψίζοντας σε λίγες λέξεις το πολιτικό στοίχημα της επόμενης ημέρας για τη Νέα Δημοκρατία, που είναι η αυτοδυναμία.

Είναι γεγονός πως, παρά την τεράστια νίκη που κατήγαγε η Ν.Δ. και τη συντριπτική ήττα που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα δεν πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο. Οχι επειδή υπάρχει κίνδυνος ανατροπής του αποτελέσματος, αυτό δεν το πιστεύουν ούτε στην Κουμουνδούρου. Ωστόσο, το εκλογικό κοντέρ μηδένισε και πρέπει να ξαναπιάσει την ίδια επιτάχυνση σε διαφορετικές συνθήκες. Οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με άλλο εκλογικό σύστημα και ταυτόχρονα υπάρχει πιθανότητα να μπουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή. Μια 6κομματική ή και 7κομματική Βουλή ανεβάζει τον πήχη της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για αποχή ούτε για χαλαρή ψήφο. Επίσης, δεν υπάρχουν περιθώρια για στρατηγικά λάθη ουσίας, όπως επίδειξη αλαζονείας ή στάση ραθυμίας από βουλευτές που θεωρούν ότι επειδή τα πήγαν καλά στους σταυρούς τώρα μπορούν να… ξεκουραστούν.

Η αποτυχία των εταιριών να πιάσουν την τεράστια διαφορά και η αδυναμία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβουν ότι οι πολίτες τούς απέρριψαν αποδεικνύουν πως οι μάχες δεν κερδίζονται από τον καναπέ και σίγουρα όχι από τα σόσιαλ μίντια. Η πλασματική εικόνα του Twitter ήταν ο λάκκος που έσκαψε το τοξικό κομμάτι της αντιπολίτευσης και έπεσε μέσα. Διότι η κοινωνία είναι εκεί έξω και κάνει καθημερινές σφυγμομετρήσεις.

Οταν οι δυτικές συνοικίες ανέδειξαν πρώτη δύναμη και με διαφορά τη Ν.Δ., δεν το έκαναν επειδή έτσι τους είπε κάποιος αλγόριθμος. Το έκαναν επειδή δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας, επειδή αυξήθηκε το συνολικό τους εισόδημα με την αύξηση του κατώτατου μισθού και τη μείωση των εισφορών, επειδή στηρίχθηκαν στην πανδημία, επειδή αξιοποίησαν το «καλάθι του νοικοκυριού», επειδή είδαν στους λογαριασμούς ρεύματος την κρατική επιδότηση, επειδή κατάλαβαν την ψηφιακή επανάσταση που έχει συντελεστεί στο Δημόσιο. Ομως είδαν και κάτι άλλο: το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους μέσα από την ανάπτυξη. Οποιος διαφωνεί ας ρωτήσει στην Ελευσίνα και στον Ασπρόπυργο τι σημαίνει για αυτούς η αναγέννηση των ναυπηγείων.