Στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι συνέβη στις 21 Μαΐου και τρομάζουν στην ιδέα της επόμενης κάλπης του Ιουνίου.

Οι αντιδράσεις τους σπασμωδικές και ταυτόχρονα αλαζονικές. Ο Τσίπρας κήρυξε τη λήξη του πένθους και έδωσε «σάλπισμα» νίκης, απαγορεύοντας όμως κάθε συζήτηση αυτοκριτικής εντός κόμματος και δημιουργώντας μία νέα επικοινωνιακή ομάδα για την προεκλογική περίοδο.

«Ποινή εκτίει» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα έλεγε και ο Βύρων Πολύδωρας. Είναι κοινό μυστικό μεταξύ των «συντρόφων» ότι το βράδυ της 25ης Ιουνίου θα υπάρχουν ραγδαίες εξελίξεις στο κόμμα, ιδίως εάν η συντριβή συνεχισθεί με νέα κατρακύλα, που αξιοποιήσει το ΠΑΣΟΚ.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επικοινωνιακό, αλλά δομικό. Το κόμμα της «κυβερνώσας Αριστεράς» έμεινε προσκολλημένο στην εποχή των Μνημονίων. Εκανε προεκλογική εκστρατεία με συνθήματα περασμένων δεκαετιών και πίστεψε ότι στην κοινωνία επικρατούσε ένα κλίμα αγανάκτησης και οργής παρόμοιο με εκείνο της περιόδου 2012-2015. Μπέρδεψε τις ύβρεις των κομματικών τρολ στα κοινωνικά δίκτυα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη βούληση των πολιτών να προχωρήσουν μπροστά και να εμπιστευθούν τη Νέα Δημοκρατία για την επόμενη τετραετία.

Αλήθεια, τι θα λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα τα μέλη της νέας επικοινωνιακής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο καλό είναι το πρόγραμμα του κόμματος, που οδηγεί απευθείας σε χρεοκοπία μέσα από ακάλυπτες υποσχέσεις 80 δισεκατομμυρίων και το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, καθώς ήδη όλοι γνωρίζουν τον νικητή των εκλογών;

Ποια σοβαρότητα μπορεί να εκπέμψει ένα κόμμα όταν η Ακρίτα τα βάζει με το «καθεστώς» επειδή η Αστυνομία συνέλαβε έναν επικίνδυνο και σαφώς διαταραγμένο 37χρονο, που με αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα απειλούσε ότι θα κάψει το σπίτι κάθε νεοδημοκράτη;

Τι θα λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν έχουν επιτεθεί στην κοινωνία επειδή ψήφισε Μητσοτάκη, μιλώντας πότε για «Σύνδρομο Στοκχόλμης» και πότε για τον «εγκλεισμό» λόγω καραντίνας, που δεν εκτιμήθηκε σωστά από την Κουμουνδούρου;

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προγραμματικό, στελεχιακό και ηγετικό. Ολοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων, είχαν τέσσερα χρόνια να δουλέψουν με το βλέμμα στις ανάγκες της νέας εποχής, αλλά εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στους Μιθριδάτηδες, τους Πολάκηδες και τους υβριστές του Διαδικτύου.

Αναπόφευκτα οι θέσεις τους «έμπαζαν» από παντού. Ο Κατρούγκαλος τασσόταν υπέρ της αύξησης των εισφορών υπερασπιζόμενος το νόμο του, η ομάδα Τσακαλώτου έριχνε στο τραπέζι τα «τοπικά» νομίσματα προκειμένου να αυξηθεί η «ρευστότητα» στην αγορά και ο ίδιος ο Τσίπρας αυτοσχεδίαζε ανάλογα με την εκπομπή, προτείνοντας πότε συγκυβέρνηση με τις αριστερές δυνάμεις, πότε κυβερνήσεις ανοχής, ηττημένων ή ειδικού σκοπού, προκαλώντας τη σύγχυση και πολλές φορές τη θυμηδία του εκλογικού σώματος.

Οταν ακόμα και η καθαρίστρια του εκδότη Κώστα Βαξεβάνη παραδέχθηκε ότι ψήφισε Νέα Δημοκρατία, επειδή «οι άλλοι δεν ήταν σοβαροί και δεν τους εμπιστευόταν», αντιλαμβάνονται όλοι ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λυθεί εάν κρύψουν από τα κανάλια τον Βίτσα ή τη Φωτίου, που προσδιόρισε τη μεσαία τάξη στις 5.000 ευρώ ετησίως.

Αντιθέτως, ο κεντρικός σχεδιασμός θα φέρει νέα επεισόδια στη φαρσοκωμωδία της Κουμουνδούρου. Είναι πανέτοιμοι για τις επόμενες ακροβασίες τους μιλώντας προγραμματικά πάντα. Εκεί, άλλωστε, εντοπίζεται και ένα από τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Ας πρόσεχαν…