Οσο απίστευτο και αυτοκαταστροφικό και αν ακούγεται αυτό, ήταν η πραγματικότητα την οποία είχαμε συνηθίσει και αποδεχόμασταν σχεδόν μοιρολατρικά χρόνια τώρα. Μέχρι που επιτέλους βρέθηκε η ειλικρινής πολιτική βούληση και έπειτα από πολλή και δύσκολη δουλειά του υπουργείου Ανάπτυξης ήρθε μία λύση win win που προστατεύει, πριν και πάνω από όλα, τους εργαζομένους και είναι ταυτόχρονα επωφελής για τη χώρα και τον επενδυτή.

Η συμφωνία για Ναυπηγεία Ελευσίνας διασφαλίζει και τις 600 θέσεις εργασίες, τακτοποιεί όλες τις οφειλές και τις αποζημιώσεις προς τους εργαζομένους, δημιουργεί τουλάχιστον 1.400 νέες θέσεις εργασίας σε βάθος τριετίας, αποφέρει έσοδα 1,1 δισ. για το Ελληνικό Δημόσιο στα επόμενα 25 έτη και ενισχύει την ελληνική οικονομία με περισσότερο από 1,6 δισ. ευρώ. Μεγάλη σημασία έχει και το timing, δηλαδή η χρονική συγκυρία του ανοίγματος, αφού παγκοσμίως σημειώνεται έκρηξη στις νέες παραγγελίες πλοίων μετά την τεράστια μείωση που σημειώθηκε στη διάρκεια της πανδημίας. Οπως σημειώνουν ναυτιλιακοί αναλυτές, είναι τόσο μεγάλη η ζήτηση για νεότευκτα, που πολλά ναυπηγεία δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις παραδόσεις. Σε αυτό το προνομιούχο πεδίο μπαίνει δυναμικά η Ελλάδα, ενεργοποιώντας ξανά την τεράστια τεχνογνωσία και εμπειρία της.

Ας μην απορούν λοιπόν κάποιοι που όταν πήγε ο πρωθυπουργός στα Ναυπηγεία οι εργαζόμενοι τον υποδέχθηκαν με επευφημίες και χειροκροτήματα. «Μας χαρίσατε το μέλλον και τις ζωές μας», του είπε ο πρόεδρος του Σωματείου και σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται όλη η ουσία του όρου «ανάπτυξη με ευημερία». Είναι η διαφορά μεταξύ growth και development, το κενό που υπάρχει μεταξύ ανάπτυξης και «ανάπτυξης» που στη συγκεκριμένη περίπτωση υπερκαλύφθηκε. Διότι το ζητούμενο δεν είναι να ευημερούν μόνο οι αριθμοί, αλλά και οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι του μόχθου και της εργατιάς, αυτοί που κάνουν τη ναυπηγική «τρίαινα» σε Σύρο, Σκαραμαγκά και Ελευσίνα να πιάσει και πάλι δουλειά.