Τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν δεν προβλημάτισαν, καθώς κινήθηκαν λίγο επάνω, λίγο κάτω, ίσον στα ίδια. Κάποιοι θα αντέταξαν ότι «δεν θα μας κάνουν οι μετρήσεις να αλλάξουμε την πολιτική μας»… αν έχουν. Ας υιοθετήσουν στάση «αναμονής», αν δεν κατανοήσουν τις δυο καίριες παραμέτρους που πρέπει να εξετάσουν ενδελεχώς. Η πρώτη αφορά στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.

Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ δηλώνει ότι η Νέα Δημοκρατία κυριαρχεί. Η διαφορά από το δεύτερο κόμμα είναι συντριπτική. Δεν έχει σημασία αν είναι ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, όταν η απόσταση ανάμεσά τους είναι αβυσσαλέα. Η διαφορά σχεδόν έχει παγιωθεί. Στο μόνο «ελπιδοφόρο» συμπέρασμα που μπορεί να κατέληξαν οι αναλυτές της αντιπολίτευσης είναι πως οι θετικές κρίσεις για τη Νέα Δημοκρατία έχουν υποστεί σχετική καθίζηση, ενώ οι αντίστοιχες για τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται σταθερά σε καθίζηση. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγων «της κατσίκας του γείτονα».

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ της αντιπολίτευσης δεν εισπράττουν από όσους δηλώνουν «δυσαρεστημένοι» για την αντιμετώπιση των κρίσιμων κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων. Οι δημοσκοπήσεις σταθερά καταγράφουν την παντελή απουσία του «αντίπαλου δέους» προς τη Νέα Δημοκρατία. Η αντιπολίτευση όχι απλώς αδυνατεί να καρπωθεί την όποια δυσαρέσκεια των πολιτών αλλά και αρνείται να αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται να δει «άσπρη μέρα», ασκώντας αντιπολίτευση «ΟΧΙ σε όλα». Να σημειώσω ότι η εκτίναξη του Κουτσούμπα στη δημοφιλία, αν οφείλεται, όπως ελέχθη, στο άθλιο «sugar daddies» το οποίο εκφώνησε μέσα στη Βουλή, τόσο προσβλητικό για τις γυναίκες, προήλθε από το ακροδεξιό ακροατήριο.

ΠΑΜΕ ΣΤΗ δεύτερη παράμετρο, των ευρωεκλογών. Θα προσέλθουν οι πολίτες στην κάλπη; Το κύριο ζήτημα που προκύπτει από την ανάλυση των δυο τελευταίων δημοσκοπήσεων είναι ότι αποτυπώνεται μία απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα επιχειρούν σωρευτικά μία επιθετική μικροκομματική διαχείριση των γεγονότων, με στόχο να πλήξουν την ευρωπαϊκή εικόνα της κυβέρνησης και προσωπικά την αποδοχή του πρωθυπουργού. Η σύνδεση διαφορετικών γεγονότων -από τις παρακολουθήσεις έως το ναυάγιο της Πύλου και την τραγωδία των Τεμπών- με συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν λειτουργεί ως «κράτος δικαίου» αλλά ως κυβερνητικό παρακολούθημα, αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα αφενός στην αξιοπιστία της χώρας και αφετέρου στην απόφαση των πολιτών να προσέλθουν στην κάλπη.

ΑΝ ΔΟΘΕΙ συνέχεια στη συκοφαντία που επεξεργάστηκαν και προώθησαν συστηματικά οι ευρωβουλευτές της αντιπολίτευσης -οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. περί άλλα τυρβάζουν-, μπορεί όχι μόνον να επιφέρει στέρηση των κονδυλίων που πέτυχε με σκληρή διαπραγμάτευση ο Μητσοτάκης, αλλά και να ενθαρρύνουν τους πολίτες σε τιμωρητική αποχή. Η πρωτοφανής ενέργεια της Α. Ασημακοπούλου με την αποστολή mails σε ψηφοφόρους, βάρυνε έτι μάλλον την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ «με το κράτος δικαίου» βρήκε μαλλιά να ξάνει. Θα επιμείνει στο «αφήγημά» της. Η Νέα Δημοκρατία οφείλει στις ευρωεκλογές να «κατεβάσει ομάδα» με ενσυναίσθηση της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, αλλά και με ισχυρή πολιτική εντιμότητα και υπευθυνότητα. Αν οι υποψήφιοι δεν έχουν ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμα, θα είναι ένας ακόμη λόγος να μην προσέλθουν οι πολίτες. Η αποχή δεν θα σημάνει την απαξίωση της κυβέρνησης αλλά του πολιτικού συστήματος, εν τω συνόλω του.