Τη Δευτέρα ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roskosmos (τέως αναπληρωτής πρωθυπουργός) Γιούρι Μπορίσοφ ανακοίνωσε ότι Μόσχα και Πεκίνο «εξετάζουν σοβαρά» την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού ενέργειας στη Σελήνη γύρω στο 2033-35. Σκοπός να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες μιας μόνιμης επανδρωμένης βάσης, για την οποία, όπως είπε ο Μπορίσοφ, δεν επαρκούν τα ηλιακά πάνελ (η σεληνιακή νύχτα διαρκεί 14 γήινες ημέρες). Ο Ρώσος αξιωματούχος διευκρίνισε ότι την κατασκευή της πυρηνικής εγκατάστασης θα αναλάβουν μηχανήματα, που χρησιμοποιούνται ήδη σε τεχνικά προγράμματα στη Γη.
Υπενθυμίζεται ότι τον Ιούνιο του 2021 Κίνα και Ρωσία υπέγραψαν σύμφωνο για τη δημιουργία σεληνιακού ερευνητικού σταθμού, παρουσιάζοντας μάλιστα το σχετικό χρονοδιάγραμμα. Αυτό ανεξάρτητα από τα αυτόνομα διαστημικά προγράμματα των δύο χωρών και από την απρόσκοπτη συνεργασία Ρώσων και Αμερικανών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό – κάτι με περισσότερο συμβολική σημασία.
Τον Μάιο η Κίνα προγραμματίζει να στείλει στη Σελήνη τη διαστημοσυσκευή «Chang’e-6» για να συλλέξει πετρώματα, ενώ το ρωσικό πρόγραμμα πήγε πολύ πίσω ύστερα από τη συντριβή του διαστημοπλοίου Luna-25, που απέτυχε να φέρει τη Μόσχα πίσω στη Σελήνη ύστερα από 47 χρόνια. Ετσι, ο αμερικανικός «Οδυσσέας» της ιδιωτικής εταιρείας του Χιούστον, Intuitive Machines, δεν συνάντησε ανταγωνιστή, όταν πριν από λίγες μέρες πάτησε το σεληνιακό έδαφος.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Αξίζει να σημειωθεί ότι η χρήση πυρηνικών αντιδραστήρων για την παροχή ενέργειας στις σεληνιακές αποικίες δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ανάγεται στην εποχή του προγράμματος Apollon. Λίγους μήνες μετά το επίτευγμα των αστροναυτών του «Απόλλων 11» (1969) οι συνάδελφοί τους του «Απόλλων 12» χρησιμοποίησαν πυρηνική γεννήτρια για να παράγουν ηλεκτρισμό για επιστημονικά πειράματα, που έγιναν πάνω στη Σελήνη.