Η κυβέρνηση τόλμησε και προχώρησε σε μια εμβληματική μεταρρύθμιση. Κάτι που είναι αυτονόητο σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη. Κάτι με το οποίο συμφωνεί η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.

ΚΑΙ επειδή κάποιοι αναρωτιούνται γιατί υπάρχει η σαρωτική υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ. στο πολιτικό σκηνικό, ενώ κάποιοι στην αντιπολίτευση ψάχνουν να βρουν «μετά τον Μητσοτάκη, ποιος;», ας δούμε τι συμβαίνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήταν αναμενόμενο, θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο παραμένοντας κολλημένος στην ιδεοληπτική φιλοσοφία του. Απόλυτα λογικό για ένα κόμμα το οποίο στηρίζει κάθε είδους καταλήψεις στα δημόσια πανεπιστήμια και τους μπαχαλάκηδες που τα σπάνε εντός και εκτός ανώτατων Ιδρυμάτων.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ έχασε μία ακόμα ευκαιρία να δείξει πως έχει την πρόθεση να αλλάξει και να εγκαταλείψει τις οπισθοδρομικές τακτικές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όμως, από ό,τι φαίνεται, έχει αποφασίσει να στρίψει το καράβι κι άλλο αριστερά. Να… συριζοποιήσει όσο περισσότερο μπορεί το ΠΑΣΟΚ. Την ώρα, μάλιστα, που αρκετοί βουλευτές του κόμματος δηλώνουν δημόσια την αντίθεσή τους στη γραμμή Ανδρουλάκη. Και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της μεταρρύθμισης.

ΤΟ πιο αστείο απ’ όλα ήταν ότι η Νέα Αριστερά ζήτησε την κατάθεση πρότασης μομφής -προσκαλώντας ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας- κατά της κυβέρνησης με αφορμή τα μη κρατικά ΑΕΙ. Πολιτική λογική για αυτό δεν υπάρχει, αλλά θα ήταν ένα τεράστιο δώρο προς την κυβέρνηση.

ΑΡΑ, μετά από όλα τα παραπάνω, προφανώς και γίνεται αντιληπτό γιατί είναι αδιαμφισβήτητη η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της Ν.Δ., ύστερα από σχεδόν πέντε χρόνια στην εξουσία.

ΔΕΝ συμβαίνει γιατί γίνονται όλα τέλεια και ιδανικά. Εννοείται πως υπάρχουν λάθη και αστοχίες τόσο στο κυβερνητικό έργο όσο και σε συμπεριφορές.

ΑΛΛΑ η κυβέρνηση έχει χειριστεί επιτυχημένα απανωτές εξωγενείς κρίσεις. Εχει βάλει σε αναπτυξιακή τροχιά την οικονομία. Εχει επιστρέψει σε κανονικότητα η καθημερινότητα των πολιτών.

ΤΟ σημαντικότερο πλεονέκτημα της κυβέρνησης, όμως, είναι ότι υλοποιεί πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που είναι αυτονόητες, που βασίζονται στην απλή λογική, με ρεαλισμό και σωστό σχεδιασμό, όπως συμβαίνει και με το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά ΑΕΙ.