Πρώτον, η ψήφος κερδίζεται με μάχες «πόρτα πόρτα», με προσωπικό αγώνα και όχι αφ’ υψηλού. Ο Μακρόν πίστευε ότι οι Γάλλοι θα εκτιμούσαν την απορρόφησή του στις διπλωματικές διεργασίες για εκεχειρία στην Ουκρανία, οι συνεργάτες του διαφήμιζαν ότι το τελευταίο διάστημα είχε συνομιλήσει δεκάδες φορές με τον Ζελένσκι και με τον Πούτιν. Ομως, ο μέσος ψηφοφόρος θέλει τον πρόεδρο δίπλα του, να του εξηγήσει τις δυσκολίες του, να αντιληφθεί τα προβλήματά του και να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας και όχι αποκλειστικά της γεωπολιτικής. Στα δικά μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέρχεται από μια πολιτική οικογένεια που γνωρίζει πολύ καλά να δίνει προεκλογικούς αγώνες και να κερδίζει, η «δύναμη της χειραψίας» ήταν ένα από τα μυστικά του αείμνηστου πατέρα του. Ο ίδιος έχει κερδίσει πολιτικές αναμετρήσεις που έμοιαζαν χαμένες, από την εσωκομματική κούρσα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι, βέβαια, στις αλλεπάλληλες νίκες επί του Τσίπρα, ο οποίος πίστευε ότι είναι «άχαστος», αφού όπως έλεγε δεν θα έχανε από τον Μητσοτάκη ούτε μία στο εκατομμύριο. Στους 12-14 μήνες που απομένουν μέχρι τις κάλπες είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θα «οργώσει» την Ελλάδα αναλύοντας τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του και τις προγραμματικές θέσεις της νέας περιόδου.

Δεύτερον, σημασία έχει να είσαι δυνατός στην πρώτη κάλπη. Ο Μακρόν αύξησε τα ποσοστά του σε σχέση με τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές (όπως και η Μαρίν Λεπέν) και το προβάδισμα που διατήρησε την Κυριακή αποτελεί το βατήρα της νίκης για τον δεύτερο γύρο. Στην Ελλάδα, δεν έχουμε το ίδιο εκλογικό σύστημα, ούτε βέβαια το ίδιο πολίτευμα, όμως μπορεί οι εξελίξεις να κριθούν σε δύο κάλπες, πολιτική συνθήκη που προσομοιάζει με εκείνη της Γαλλίας. Για αυτό έχει σημασία για τη Νέα Δημοκρατία να πετύχει υψηλά ποσοστά στις πρώτες εκλογές, να μην υπάρξει δηλαδή κλίμα χαλαρής ψήφου ή και «επανορθωτικής» στις δεύτερες κάλπες. Οσο πιο ψηλά κυμανθούν τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος την πρώτη Κυριακή τόσο πιο ισχυρή θα είναι η πιθανότητα να σχηματισθεί ισχυρή κυβέρνηση στη δεύτερη.

Τρίτον, ο χώρος του πολιτικού Κέντρου είναι καθοριστικός γιατί μπορεί να αντλήσει ψήφους είτε από δεξιά είτε από αριστερά χωρίς να παρεκκλίνει από τις βασικές αρχές. Ο Μακρόν έχει μεγαλύτερες δεξαμενές ψήφων σε σχέση με την αντίπαλό του, αντίστοιχα ο Μητσοτάκης, έχοντας ισχυρή παρουσία στο Κέντρο, διευρύνει το ακροατήριό του και προς την Κεντροαριστερά, ιδίως όταν το διακύβευμα για τη χώρα θα είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης ή η πολιτική περιπέτεια.

Τέταρτον, καλή η ευρωπαϊκή παρουσία, αλλά ο αγώνας κρίνεται στις λαϊκές γειτονιές και τα μεσοαστικά προάστια. Ο Μακρόν διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, αλλά χθες έτρεχε σε χωριά και κωμοπόλεις για να εξαγγείλει μέτρα υπέρ των συνταξιούχων. Ο Μητσοτάκης, διαπιστώνοντας την ολιγωρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην ενεργειακή κρίση, προανήγγειλε πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο, ώστε να περιορισθούν οι επιπτώσεις σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις από το κύμα ανατιμήσεων. Οταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Η Ευρώπη μπορεί να εθελοτυφλεί, αλλά οι κυβερνήσεις εκλέγονται ή καταψηφίζονται από τους πολίτες που βλέπουν μπροστά τους βουνά ακρίβειας. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης έχει αποφέρει καρπούς, η αξιοπιστία της χώρας είναι υψηλή και υπάρχει κλίμα συνεννόησης με τις Βρυξέλλες, ώστε να επιτρέπονται δημοσιονομικές παρεμβάσεις έκτακτου χαρακτήρα χωρίς να σηκώνεται αχός στις αγορές.

Ο δρόμος προς τις εθνικές κάλπες είναι μακρύς, όμως κάθε μέρα πρέπει να κερδίζεται με έργο από την κυβέρνηση και επαφή με την κοινωνία από το κυβερνών κόμμα.

ΥΓ.: Είναι σαφές ότι ο Τσίπρας θα αποδυθεί σε λυσσαλέα αντιπολίτευση όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες, παίζει το τελευταίο του χαρτί και λόγω της δημοσκοπικής καχεξίας του ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει να μετατρέψει σε αρένα την προεκλογική περίοδο.