Αξιοπιστία. Μάλιστα… «Ψηφίστε μας επειδή έχουμε αξιοπιστία» ήταν η ιδέα που έπεσε στο τραπέζι. Και άρεσε στον πρόεδρο. Η νέα γενιά όμως σούφρωσε τη μυτούλα επειδή σαν σύνθημα μύριζε μούχλα. «Γιατί να μην έχουμε ένα άλλο σύνθημα; Κάτι σαν το “Μαζί”. Περισσότερο ανθρωποκεντρικό από την αξιοπιστία που παραπέμπει σε κόμμα και ο κόσμος έχει βαρεθεί τα κομματικά» ήταν ο αντίλογος. Ο λόγος είναι ότι βλέπουν τα Τικ Τοκ των άλλων να τραβάνε. Ξέρουν ότι αν κάνουν κάτι ανάλογο με τον Ανδρουλάκη, θα είναι σαν τον Δημήτρη Ζιακόπουλο να λέει τον καιρό για τους αγρότες. Οπότε, ας βρούμε ένα σύνθημα που να μην ακούγεται σαν να είναι από την εποχή του Παρασκευά Αυγερινού και του Γιάννη Σκουλαρίκη.
Από την εποχή του Βασίλη Λεβέντη και του κόμματος των Κεντρώων δεν έχει γίνει τόσο μονοπρόσωπη καμπάνια όσο του Στέφανου Κασσελάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αντιπρόεδρος του κόμματος των Κεντρώων ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, αντιπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η… Φάρλι.
Το πολιτικό μήνυμα του Κασσελάκη είναι ο… Κασσελάκης. Η σκυλίτσα του Κασσελάκη, που τα τέταρτα γενέθλιά της γιορτάστηκαν ξέφρενα από την αριστερά. Μετά τη Φάρλι έπονται κατά σειρά κομματικής προτεραιότητας ο ναύαρχος Αποστολάκης, η Θεοδώρα Τζάκρη και μετά το χάος. Και πολλοί είναι. Ο Κασσελάκης είναι όπως οι παλιοί θιασάρχες του θεάτρου του ‘50. Οταν ανέβαινε στη σκηνή άλλος ηθοποιός να πει την ατάκα του και αυτοί έμπαιναν μπροστά του, έκαναν μούτες και ό,τι άλλο μπορούσαν να σκεφτούν ώστε να τραβήξουν την προσοχή και να κλέψουν τη σκηνή.
Στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου, όταν ο Κασσελάκης φώναξε στον Τσίπρα «Αλέξη, έλα πάνω», ήταν για να δείξει ποιος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο τελευταίος που θα αποκαλύψει πώς προέκυψε στον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Εδώ είναι που ταιριάζει η παροιμία όταν κάποιος πιάνεται κορόιδο, «Καλύτερα να σε ζηλεύουνε παρά να σε λυπούνται».
NON BINARY Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΦΕΤΙΝΗΣ EUROVISION
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Ο διαγωνισμός της Eurovision, που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, ελάχιστη σχέση έχει με τη μουσική ή με τις εκκεντρικές ροκ εμφανίσεις του παρελθόντος. Εχει γίνει μέσον υπαγόρευσης επιλογών και αισθητικής από οργανωμένες ομάδες της κουλτούρας. Βραβεύοντας μέσω των επιτροπών οποιονδήποτε προωθεί την ατζέντα τους. Η εφετινή ατζέντα ήταν το non binary. Oτι στη ζωή, εκτός από το άντρας και γυναίκα, υπάρχει και κάτι. Το μη δυαδικό δηλαδή, ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, όπως είπε ότι είναι ο νικητής του εφετινού διαγωνισμού, Ελβετός Nemo.
Μόνο που τέτοιο πράγμα, έξω από την Παλαιά Διαθήκη, δεν υπάρχει. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η εντύπωση ότι, παρά το ότι το «άγγελοι» στα αραμαϊκά και στα ελληνικά είναι αρσενικό, στην πραγματικότητα δεν έχουν φύλο. Στη ζωή όμως -ακόμα και στη Eurovision- όλοι σε κάποιο φύλο ανήκουν. Μπορεί να είναι άντρες και να τους αρέσει να πηγαίνουν με άλλους άντρες ή γυναίκες και να πηγαίνουν με γυναίκες, αλλά αυτό αφορά τη σεξουαλική τους προτίμηση και όχι το φύλο. Αν όμως αυτοί θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν; Αν δεν θέλουν να δηλώνουν ότι ανήκουν σε συγκεκριμένο φύλο; Δικαίωμά τους, αλλά τα φύλα δεν είναι σαν τα υποκοριστικά, άλλοι να θέλουν να τους λένε Μίμη και άλλοι Μήτσο. Δύο είναι και κατά πάσα πιθανότητα δύο θα παραμείνουν.
Κακόγουστο σίριαλ ο τελικός Κυπέλλου
Υστερα από περιπέτειες, ο τελικός Κυπέλλου του Παναθηναϊκού με τον Αρη θα γίνει στις 25 Μαΐου στο Πανθεσσαλικό, στον Βόλο, μπροστά σε «λαοθάλασσα» από 30 προσκεκλημένους από κάθε ομάδα. Και επειδή το άδικο δεν το θέλει ούτε ο Θεός, κάποια πράγματα πρέπει να διευκρινιστούν.
Ο Γιάννης Βρούτσης και το υφυπουργείο δεν διοργανώνουν τον τελικό. Τον διοργανώνουν ο Μπαλτάκος και η ΕΠΟ, η οποία είχε την ευθύνη για τις κάμερες του γηπέδου. Και από τη στιγμή που είχε καταλάβει ότι ο Αχιλλέας Μπέος δεν ενδιαφέρεται να τις βάλει, έπρεπε να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη των δύο ομάδων να παίξουν σε άλλο γήπεδο ή να καλύψει το κόστος. Είχε όλο τον χρόνο μπροστά της για να το κάνει. Οπως έκανε η Λαμία, που αρχικά δεν είχε βάλει κάμερες, αλλά τελικά το έκανε μέσα σε ημέρες.
Το «τι κράτος έχουμε που μπορεί να διοργανώνει έναν ευρωπαϊκό τελικό με θεατές αλλά δεν μπορεί να διοργανώσει έναν εγχώριο τελικό Κυπέλλου», είναι απλά πιασάρικο. Το κράτος δεν διοργανώνει τελικούς. Τους τελικούς των ελληνικών Κυπέλλων διοργανώνει η ΕΠΟ, που μονίμως ψάχνεται να βρει κάποιον να φορτώσει την ανικανότητά της.