Ομολογώ και τον δικό μου ενθουσιασμό, όταν στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» ή και σε όποιο αεροδρόμιο της περιφέρειας έχω βρεθεί βλέπω να αποβιβάζονται τεράστια πλήθη, διψασμένα για μερικές μέρες ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης. Kαι να το πω και αυτό: Στην πλειονότητά τους ξένοι, από όπου γης…

Βέβαια, οι ντόπιοι στα νησιά λένε ότι από τις 15 Ιουλίου θα γίνεται το αδιαχώρητο από κάθε άποψη. Κρεβάτι άδειο δεν θα υπάρχει. Στους στενούς δρόμους αδιανόητη κυκλοφορία, στις ταβέρνες σκαμνί δεν περισσεύει, στις παραλίες η μια πετσέτα στρώνεται δίπλα στην άλλη, και ταυτόχρονα μεγάλη επισκεψιμότητα σε όλους ανεξαιρέτως τους αρχαιολογικούς χώρους.

Αυτά δεν είναι άριστα νέα; Είναι. Και είναι τα πιο ευοίωνα για την οικονομία μας, μετά από τα δύο χρόνια της αναγκαστικής αγρανάπαυσης. Και είναι τα πιο θετικά για τις τοπικές κοινωνίες, που ξαναγύρισε το χαμόγελο στα χείλη τους, γιατί λένε ότι δουλεύουν πολύ, ότι φέτος η τουριστική σεζόν ξεκίνησε από μέσα Απρίλη και ως τα τέλη του Οκτώβρη υπάρχει παντού πληρότητα.

Τώρα προκύπτουν κάποια ερωτήματα που θέλω να πιστεύω ότι έχουν ήδη απασχολήσει το υπουργείο Τουρισμού και τη δραστήρια ηγεσία του:

Σίγουρα, επιδίωξή μας είναι το 2022 να αποτελέσει χρονιά-ρεκόρ για το τουριστικό προϊόν και για όσες δραστηριότητες συνδέονται μαζί του. Αλλά, επίσης, στόχος μας είναι να σταθεροποιηθούν οι αφίξεις. Να σταθεροποιηθούν τα έσοδα. Να σταθεροποιηθεί η διάρκεια της τουριστικής περιόδου που τρεις μήνες τώρα ξεπερνά το εξάμηνο!

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά. Πώς θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε έτσι; Ελέγχονται οι υποδομές, αλλά και οι αντοχές των υποδομών των νησιών; Ελέγχεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών; Τι γίνεται όταν στο ξενοδοχείο οι τιμές είναι στο ταβάνι και το πρωινό είναι… νάιλον; Ελέγχεται αν τα τρία αστέρια είναι τρία και τα τέσσερα, τέσσερα; Τηρούνται οι προδιαγραφές;

Υπάρχουν και πιο καίρια ερωτήματα: Τι τουριστικό προϊόν προσφέρουμε εκτός από «τον ήλιο, τη θάλασσα και το αγόρι μου»; Θα ξανάρθουν οι τουρίστες, όταν ένα δωμάτιο με το ντους στην αυλή, χωρίς πρωινό, τιμάται από 45 ευρώ και στο pick της σεζόν φτάνει τα 160; Ελέγχεται η τιμή για την ντοματοσαλάτα στα 18 ευρώ και για τις τηγανητές πατάτες στα 15; Και πώς αποτιμάται η υπηρεσία εξυπηρέτησης του πελάτη, όταν το σερβίρισμα ανάμεσα στη σαλάτα και στο μπριζολάκι παίρνει μιάμιση ώρα;

Επειδή στην Ελλάδα χρειάζεται οι τουριστικές επιδόσεις του 2022 να επαναληφθούν επαυξημένες τα επόμενα έτη, επειδή έχει μεγάλη σημασία η ποιότητα, ανησυχώ… Πιστεύω, όμως, πως ούτε οι αρμόδιοι εφησυχάζουν.