Εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο ονειρεύονταν να ζήσουν εκεί μια ανέμελη ζωή. Οχι πια: Τα ακραία καιρικά φαινόμενα (πυρκαγιές, πλημμύρες, καύσωνες) κατέστησαν την Αυστραλία ελάχιστα ελκυστική, ενώ στη Νέα Ζηλανδία το όνειρο έγινε εφιάλτης. Πρόσφατη έρευνα του διεθνούς δικτύου μεταναστών, InterNations, κατέδειξε πως η «Ελβετία του Ειρηνικού» θεωρείται πλέον ο δεύτερος χειρότερος μεταναστευτικός προορισμός στον κόσμο!

Ηταν σαν κεραυνός εν αιθρία, δεδομένου ότι στη διάρκεια της πανδημίας οι νεοζηλανδικές πόλεις συγκαταταλέγονταν στις πιο αξιοβίωτες παγκοσμίως.

Παράλληλα στην Αμερική του Τραμπ αναπτυσσόταν ένα μίνι πολιτικό κίνημα «moving to New Zealand». Tι συνέβη και μέσα σε μερικούς μήνες ήρθαν τα πάνω κάτω (upside down, επί το «αγγλοσαξονικότερο»); Η απάντηση βρίσκεται στην απότομη άνοδο του κόστους ζωής στη χώρα της δυναμικής νεαρής πρωθυπουργού, Τζασίντα Αρντερν, σε συνδυασμό με την καθήλωση των αμοιβών. Ακόμη και μετανάστες από την Ινδία και την Μποτσουάνα (!) παραπονιούνται ότι η οικονομική ανισότητα στη Ν. Ζηλανδία βαθαίνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς εξαιτίας της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης, σε σημείο που οι κοινωνικοί δείκτες να παραπέμπουν σε… μνημονιακή χώρα του ευρωπαϊκού Νότου!

Το 49% στην έρευνα της InterNations απάντησε ότι το εισόδημά του δεν του επιτρέπει πια να ζουν άνετα στη Ν. Ζηλανδία (28% ο παγκόσμιος μέσος όρος), ενώ το 75% κατήγγειλε το υψηλό κόστος ζωής, έναντι 35% του μέσου όρου. Με τρόφιμα, καύσιμα και ενοίκια στα ύψη, οι άλλοτε ευτυχισμένοι Νεοζηλανδοί μπήκαν ήδη στο λούκι που περιμένει τους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους.

Αλλωστε χθες ο επικεφαλής της Shell μίλησε για δελτίο στην ενέργεια το χειμώνα και ο πρόεδρος των Γερμανών εργοδοτών, Ράινερ Ντούλγκερ, για τη «χειρότερη κρίση στην ιστορία της χώρας», προδικάζοντας μείωση του βιοτικού επιπέδου (σ.σ.: προφανώς των πολλών, όχι της τάξης του).