Ελάχιστοι αμφέβαλαν τότε ότι η ιερόσυλη κλοπή των λειψάνων του ήταν μια «ρεβάνς» για τη γενναία στάση του στο δημοψήφισμα του 2004, που απέτρεψε τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας από ανεξάρτητο κράτος σε διεθνές προτεκτοράτο. Φυσικά, η υπόθεση δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.

Ισως να μην εξιχνιαστεί ούτε τώρα η βεβήλωση του τάφου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στο κοιμητήριο της γενέτειράς του Οφενμπουργκ. Οσο κι αν μισήσαμε τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών την εποχή των Μνημονίων, όση απέχθεια κι αν μας προξενούσαν η μορφή και η τιμωρητική στάση του -που έδειχνε να πηγάζει από μια εσωτερική, καλογερίστικη διάθεση αυτοτιμωρίας, επειδή ούτε ο ίδιος τηρούσε απαρέγκλιτα τη «Βίβλο της Προτεσταντικής Λιτότητας», όπως υπονόησε σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις-, κανείς δεν χάρηκε στο άκουσμα της προχθεσινής είδησης. Οι νεκροί, ως κατάλοιπα φυσικής υπόστασης, αξίζουν τη συγχώρεση, το σεβασμό και τη σιωπή μας – κι ας τους κρίνουμε, κατά τα άλλα, όσο αυστηρά νομίζουμε.

Το μνήμα του Σόιμπλε σκάφτηκε σε βάθος 1 μέτρου και 20 εκατοστών, αλλά οι δράστες δεν έφτασαν ως το φέρετρό του, για να αφαιρέσουν το λείψανο – αν ήταν αυτός ο σκοπός τους. Το ιντριγκαδόρικο ερώτημα, ωστόσο, παραμένει: Ποιος είχε κίνητρο, στη Γερμανία, να κάνει μια τέτοια πράξη;

Η πρώτη σκέψη πάει αυτομάτως στην Ακρα Δεξιά, που τελευταία δεν έχει αφήσει σε χλωρό κλαρί τους (ζωντανούς) πολιτικούς των «συστημικών» κομμάτων. Ομως, η πολιτική βία στρέφεται και κατά στελεχών της AfD, που δέχθηκαν 86 βίαιες επιθέσεις το 2023, σύμφωνα με την Αστυνομία. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί κάνουν λόγο για επιστροφή στα πιο σκοτεινά κεφάλαια της γερμανικής Ιστορίας, στην περίοδο του Μεσοπολέμου. Οσο για τον Σόιμπλε, η σοσιαλδημοκράτισσα υπουργός Εσωτερικών, Νάνσι Φέζερ, χαρακτήρισε τη βεβήλωση του τάφου του «αποκρουστικό έγκλημα, που πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρότατα».