Το 2006 η τότε διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, με επικεφαλής τον Τάκη Αράπογλου, προχώρησε σε μία κίνηση η οποία αποδείχθηκε σωτήρια όχι μόνο για τον μεγαλύτερο πιστωτικό όμιλο της χώρας αλλά συνολικά για το τραπεζικό σύστημα, το οποίο την περίοδο των Μνημονίων βρέθηκε ένα βήμα πριν από την οριστική κατάρρευση.

Η Εθνική εξαγόρασε τη Finansbank, μια τουρκική τράπεζα που είχε ιδρύσει ένας ευφυής όσο και κοσμοπολίτης επιχειρηματίας, ο Χουσνού Οζιεγκίν, με μακρινή καταγωγή από την Κρήτη. Η Finansbank είχε κατακτήσει σημαντικό μερίδιο στην τουρκική αγορά, αν και δεν ανήκε στο κράτος, όπως οι περισσότερες τράπεζες της χώρας. Η διοίκηση Αράπογλου είδε την ευκαιρία για άνοιγμα της Εθνικής στην τουρκική αγορά των 80 εκατομμυρίων κατοίκων και εξαγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών της Finansbank – για πρώτη φορά ένας ελληνικός όμιλος είχε σημαντική παρουσία στον πιο νευραλγικό τομέα της οικονομίας της γείτονος. Το τίμημα της εξαγοράς είχε αποτελέσει αντικείμενο σφοδρής κριτικής από την αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, που έβλεπε το δέντρο και έχανε το δάσος.

Από το 2010 και μετά, όταν η χώρα μπήκε στην περιπέτεια των Μνημονίων, η Εθνική κατάφερε να κρατηθεί όρθια χάρη στα κέρδη που αποκόμιζε από τα μερίσματα της Finansbank. Η κίνηση Αράπογλου είχε αποδώσει καρπούς σε δύσκολους καιρούς. Τελικώς, η Εθνική αναγκάστηκε να πουλήσει τις μετοχές της τουρκικής τράπεζας το 2016, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής αποεπένδυσης από ξένες αγορές (άλλη μία «επιτυχία» της περήφανης διαπραγμάτευσης του τρίτου Μνημονίου), εισπράττοντας περίπου 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Θυμηθήκαμε την υπόθεση της Finansbank διαβάζοντας τις οργισμένες ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά της διοίκησης Στάσση στη ΔΕΗ επειδή θα προχωρήσει στην εξαγορά της ρουμανικής Enel. Η ΔΕΗ, με την κίνηση αυτή, εφόσον ολοκληρωθούν επιτυχώς οι διαπραγματεύσεις, αποκτά παρουσία σε μια δυναμική αγορά και πολλαπλασιάζει την εμβέλειά της συνολικά στον ευρωπαϊκό χάρτη ενέργειας. Είναι φυσικό κάποιοι να ενοχλούνται από τη διείσδυση της ΔΕΗ στα Βαλκάνια και την αναβάθμιση της παρουσίας της στην περιοχή, όμως οι αντιδράσεις τους είναι εκτός πραγματικότητας και κυρίως στο πλαίσιο των δικών τους συμφερόντων, που θέλουν μια «αποδυναμωμένη ΔΕΗ» προς όφελος άλλων ομίλων.

Αλλωστε, αυτοί που τώρα γκρινιάζουν για την επικείμενη εξαγορά της ΔΕΗ στη Ρουμανία είναι αυτοί που πανηγύριζαν για την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να αγοράσει η ΔΕΗ μια μικρή εταιρία παραγωγής ενέργειας στα Σκόπια, ιδιοκτησίας φιλικά προσκείμενης στον τότε πρωθυπουργό της χώρας, Ζόραν Ζάεφ, ως μια «παράπλευρη» κίνηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η επιχειρηματική πρωτοβουλία της ΔΕΗ θα κριθεί στο μέλλον, όμως κάθε κίνηση που ενισχύει εγχώριους ομίλους σε ξένες αγορές τελικώς λειτουργεί προς όφελος όχι μόνο της εταιρίας, αλλά και της οικονομίας. Στην Εθνική Τράπεζα το γνωρίζουν καλά.