ΤΑ τελευταία χρόνια έχει αλλάξει αρκετές φορές ο ποινικός κώδικας, ενώ τώρα υλοποιούνται σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης, καθώς η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης. Αυτή η χρονοκαθυστέρηση προκαλεί πολλές δυσλειτουργίες στην καθημερινότητα των πολιτών, στη λειτουργία του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά και στην υλοποίηση επενδύσεων.
ΤΑ προβλήματα, όμως, φαντάζουν ως Λερναία Υδρα. Ενα πρόβλημα λύνεται, άλλο εμφανίζεται. Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση της γυναικοκτονίας της 40χρονης στο Μενίδι και η διαδικασία που ακολουθήθηκε σε σχέση με την ολιγοήμερη φυλάκιση του δράστη, η οποία δεν έγινε.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ δεκάδες ακόμα παραδείγματα.
ΧΘΕΣ, η Δικαιοσύνη αποφάσισε πως είναι αναρμόδια να δικάσει 9 κατηγορούμενους Αιγύπτιους για το ναυάγιο των μεταναστών στην Πύλο πέρσι το καλοκαίρι. Γιατί, λέει, συνέβη στα διεθνή ύδατα. Πλάκα κάνουμε; Δηλαδή, αν οποιοσδήποτε πολίτης πάρει ένα σκάφος και φτάσει στα διεθνή ύδατα, μπορεί να σκοτώσει όποιον θέλει και να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του;
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
ΠΡΟΧΘΕΣ, το εκλογοδικείο αποφάσισε την αναβολή της έκδοσης απόφασης για το κόμμα των Σπαρτιατών. Μέχρι πότε; Μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση της ποινικής δίωξης 11 βουλευτών για εξαπάτηση των εκλογέων στις εθνικές κάλπες του 2023.
ΤΗΝ ίδια ώρα ο Αρειος Πάγος έχει απαγορεύσει την κάθοδο του κόμματος στις ευρωεκλογές, αποδεχόμενος τις προσφυγές και τα υπομνήματα που υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός ηγέτης των Σπαρτιατών είναι ο πρωτόδικα καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Ηλίας Κασιδιάρης.
ΟΛΟ αυτό είναι παράλογο. Από τη μια, οι Σπαρτιάτες απαγορεύεται να συμμετέχουν στις ευρωεκλογές και από την άλλη συνεχίζουν κανονικά τη δραστηριότητά τους ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Μέχρι πότε; Αγνωστο πότε θα ολοκληρωθεί η δίκη περί εξαπάτησης. Σε έναν χρόνο; Σε δύο; Σε τρία; Μπορεί να φτάσουμε μέχρι και τις εθνικές εκλογές του 2027, για να υπάρξει απόφαση του εκλογοδικείου.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτά που συμβαίνουν γκρεμίζουν την κοινή λογική. Σε ένα τόσο σημαντικό, για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, θέμα δεν νοείται να υπάρχει τέτοια χρονοκαθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, επίσης, φαίνεται πως -όποιες πρωτοβουλίες κι αν λάβει και όποιες μεταρρυθμίσεις κι αν υλοποιήσει η κυβέρνηση- τα πράγματα δεν αλλάζουν στη Δικαιοσύνη. Ετσι, όμως, δεν πάμε πουθενά. Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη όλο και μειώνεται. Ενώ το κράτος παραμένει «όμηρος» μέχρι την έκδοση σημαντικών δικαστικών αποφάσεων. Και το ερώτημα παραμένει: πότε θα γκρεμιστούν αυτές οι παθογένειες;