O Κ. Καραμανλής κατέρχεται από το αυτοκίνητό του να εναγκαλιστεί και ασπαστεί την Αφροδίτη Λατινοπούλου, αρχηγό της Φωνής της Λογικής. Υποθέτω ότι την γνώριζε όχι μόνο από τις επιδόσεις στο τένις αλλά ως μέλος της ΟΝΝΕΔ και ως συνυποψήφιά του, τον Ιούνιο του 2019, στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, στη Θεσσαλονίκη.

Το 2021, σχόλιο της Λατινοπούλου που αφορούσε στο πρόβλημα της παχυσαρκίας στην Ελλάδα -ως εκεί σωστό- αλλά προσωποποιώντας με φωτογραφία τηλεοπτικής παρουσιάστριας -αυτό ήταν φάουλ- διαγράφηκε από τη Ν.Δ. Ακολούθησε η αποτυχημένη συνεύρεση δημιουργίας πολιτικής στέγης, με τον Τζήμερο και τον Μπογδάνο.

Τέλος, αποφάσισε την ίδρυση του κόμματός της. Επιτυγχάνοντας την είσοδό της στην Ευρωβουλή, συμπορεύεται με τους Λεπέν και Ορμπαν, που δεν θα τους έλεγα και εξαιρετική παρέα. Φαίνεται, όσοι απορρίπτονται από τη Νέα Δημοκρατία, οδεύουν προς την Ακρα Δεξιά αναζητώντας την πολιτική τους τύχη. Από το 2015 δημιουργήθηκε δεξαμενή, όπου καταλήγουν όσοι απορρίπτονται από το σώμα της Νέας Δημοκρατίας. Φυσικά, ισχυρίζονται ότι δεν άντεχαν «που απομακρύνθηκε από τις καραμανλικές ρίζες της», «διαφωνούν με την πολιτική των “ανοικτών θυρών”».

Μία έρευνα στην κοινή γνώμη για «τις καραμανλικές ρίζες της Ν.Δ.» θα αποδείκνυε ότι οι πολίτες, είτε ανήκουν στην παράταξη είτε όχι, αναγνωρίζουν ως ιστορική διαχρονική παρακαταθήκη εκείνο το «ανήκομεν εις την Δύση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αυτό το εθνικό δόγμα διέπει την πολιτική της Ελλάδας, με όλες τις κυβερνήσεις, από Μεταπολιτεύσεως.

Το 1981, που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση, κατάπιε αμάσητη τη διακήρυξη του Ανδρέα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο». Το 2014 ο Τσίπρας έδειξε την έξοδο στη «Μαντάμ Μέρκελ, go home». Αλλά το 2015 με την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος της δήθεν εξόδου, όταν ένιωσε να του καίει τις παλάμες του το «όχι», εντός 24 ωρών με διεθνή kolotoumba «το βάφτισε» καθολικό «ναι»!

Εκείνοι που, αίφνης, θυμήθηκαν να ανησυχήσουν για την παρουσία «ξένων» στη Νέα Δημοκρατία, είναι που δεν θυμούνται ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την επέβαλε -πολύ πριν από τη μετάβασή του στην Προεδρία- ως συνειδητή πολιτική επιβίωσης του κόμματος. Είναι αυτό που η Κυρία Ελένη Βλάχου αποκαλούσε «Πεφωτισμένη Δεξιά». Ποιος κατέταξε τους Τάκη Λαμπρία, Κώστα Μητσοτάκη, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, Αννα Συνοδινού, Θανάση Κανελλόπουλο, Ανδρέα Αδριανόπουλο, Σωτήρη Παπαπολίτη, και άλλους πολλούς, στην ακραιφνή Δεξιά;

Ερευνώντας το αρχείο των εφημερίδων, από Μεταπολιτεύσεως, δεν βρήκα ομαδοποιήσεις βουλευτών καθήμενων στο «πάγκο», που στράφηκαν εναντίον της κυβέρνησής τους. Ούτε και συμπολιτευόμενους βουλευτές κατά υπουργών συναδέλφων τους, εκφράζοντας έτσι την πικρία τους, για τη μη υπουργοποίησή τους. Είναι λογικό, για προφανείς λόγους, ότι δεν περνούν όλοι οι βουλευτές από υπουργικό θώκο.

Ωστόσο, το «ου παντός πλειν ες Κόρινθον» είναι και θέμα αυτογνωσίας…