ΚΙ, όμως, το νόμισμα του τουρισμού φαίνεται να έχει δύο όψεις. Η θετική πλευρά είναι πως έχει αρχίσει να επιτυγχάνεται ο στόχος για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Πλέον οι αφίξεις των ξένων τουριστών ξεκινούν Μάρτιο – Απρίλιο και ο κύκλος ολοκληρώνεται τον Νοέμβριο. Παράλληλα, η Αθήνα έχει γίνει, πλέον, προορισμός δώδεκα μηνών και δεν είναι όπως παλιά, απλά, το πέρασμα των ταξιδιωτών, που είχαν ως βασικό προορισμό τα νησιά του Αιγαίου.

ΓΙΑΤΙ υπάρχει και η αρνητική πλευρά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, ο φετινός Αύγουστος ήταν ο δεύτερος σερί πτωτικός μήνας σε έσοδα -με μείωση 1,8%- μετά τον φετινό Ιούλιο, αν και οι αφίξεις τουριστών αυξήθηκαν κατά 6,6%. Η αύξηση των εσόδων στο οκτάμηνο φτάνει στο 3,2%, αλλά δεν ακολουθεί την αρκετά μεγαλύτερη αύξηση αφίξεων κατά 9,9%.

ΠΟΙΑ είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τους αριθμούς; Οι Ευρωπαίοι επιλέγουν λιγότερες ημέρες διαμονής, λόγω της μείωσης των εισοδημάτων τους, που προκαλεί η πανευρωπαϊκή ακρίβεια, ενώ οι τουρίστες από Βαλκάνια και Ανατολική Ευρώπη ξοδεύουν λιγότερα. Παράλληλα, το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου δεν φαντάζει πια ελκυστικό στους ξένους τουρίστες, καθώς οι τιμές είναι πολύ υψηλές, οι θερμοκρασίες χτυπάνε κόκκινο, ενώ υπάρχει και συνωστισμός σε αρκετές περιοχές.

ΟΙ επιπτώσεις των παραπάνω αιτιών έχουν αρχίσει να φαίνονται ξεκάθαρα σε Μύκονο και Σαντορίνη, όπου παρατηρείται για δεύτερη χρονιά όχι μόνο μείωση εσόδων, αλλά και μείωση αφίξεων.

ΜΕ λίγα λόγια, ο τουρισμός της υψηλής περιόδου έχει κάνει limit up σε κάποιες περιοχές και πιθανότατα μέσα στα επόμενα χρόνια θα πιάσει ταβάνι σε όλη τη χώρα. Αρα όσοι νόμιζαν πως θα βγάλουν πολύ και εύκολο χρήμα από τα «κορόιδα» τους ξένους θα πρέπει να κατανοήσουν πως είναι αναγκαίο να αλλάξουν εμπορική στρατηγική. Οι τιμές έχουν εκτιναχθεί στα ύψη παντού: στα ακτοπλοϊκά, στη διαμονή, στην εστίαση. Φέτος, για πρώτη χρονιά, γκρίνιαζαν οι επιχειρηματίες της εστίασης γιατί μια σημαντική μερίδα ξένων τουριστών αγόραζαν προϊόντα από σούπερ μάρκετ και μαγείρευαν στα σπίτια που είχαν νοικιάσει.

ΑΡΑ τα καμπανάκια χτυπάνε ηχηρά. Πρέπει να αποφασίσουμε ως χώρα ποιο θα είναι το τουριστικό μοντέλο της επόμενης δεκαετίας. Κατ’ αρχάς πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός τιμών – ποιότητας τόσο στη διαμονή όσο και στην εστίαση. Από εκεί και πέρα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το κατά πόσο θα πρέπει να χτιστούν νέες υποδομές – μεγαθήρια, οι οποίες μπορεί βραχυπρόθεσμα να φέρουν περισσότερους τουρίστες, αλλά μακροπρόθεσμα θα χαλάσουν το φυσικό τοπίο που άλλωστε αποτελεί και το βασικό τουριστικό προϊόν που «πουλάμε». Ενώ προφανώς και πρέπει οι επιχειρηματίες του τουρισμού να επενδύσουν ακόμα περισσότερο στον δωδεκάμηνο τουρισμό.

ΤΟ πρόβλημα, ακόμα, δεν έχει γιγαντωθεί. Αλλά απαιτείται προσοχή γιατί το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει γίνει μόδα την τελευταία τριετία δεν σημαίνει ότι αυτό θα συνεχιστεί για πάντα. Η κυβέρνηση οφείλει να ανοίξει τη συζήτηση και μαζί με τους παράγοντες του τουρισμού να βρουν τις λύσεις, πριν βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων.