Υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να περιοδεύει, την προηγούμενη εβδομάδα, στα καφενεία του Βόλου; Υποθέτω ναι, γιατί η αντίληψη για την Ελλάδα κάποιων εκ των ομογενών της Αμερικής, όπως ο Κασσελάκης, είναι ότι βρίσκεται στη δεκαετία του ’60 -άντε του ’70- και περνά τη μέρα της στα καφενεία, παίζοντας τάβλι, πρέφα και πίνοντας «βαρύ γλυκό και όχι».
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Οπότε ο Κασσελάκης και οι συνεργάτες του σκέφτηκαν ότι μια γύρα, κυριακάτικα, στα καφενεία του Βόλου, με λιακάδα, θα φανέρωνε με τις απλές κουβέντες του πόσο αυθόρμητο λαϊκό παιδί είναι ο πρόεδρος. Και πόσο καταδεκτικός, αφού μιλάει με όλους, «λέγε με Στέφανο». Θυμίζω, για την οικονομία της συζήτησής μας, ότι ο Μπέος στις αυτοδιοικητικές εκλογές 2023 εξελέγη από την πρώτη Κυριακή, αποδεικνύοντας ότι οι Βολιώτες τον προτίμησαν για δήμαρχο με ποσοστό λίγο μεγαλύτερο από τους μισούς ψηφίσαντες. Αυτό ούτε που τολμώ να το σχολιάσω γιατί, όπως παραδοσιακά λέμε, «ο σοφός λαός έχει πάντα δίκιο». Οχι; Πώς όχι…
Πάμε στο διά ταύτα: Ο περιοδεύων, στα καφενεία, Κασσελάκης πόσες πιθανότητες είχε να πέσει πάνω σε οπαδό του Μπέου; Απλά μαθηματικά: Σε έναν στους δύο. Κι έπεσε επάνω στον Βολιώτη που του δήλωσε πώς είναι ψηφοφόρος του Μπέου. Το ότι ο Κασσελάκης αποδεικνύει καθημερινά πως αλλού πατεί και αλλού βρίσκεται, ότι δεν καταλαβαίνει, ούτε και θέλει να μάθει, αλλά συμπεριφέρεται σαν ο… θείος από το Αμέρικα, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Ετσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ του χαμού ήταν. Αλλά το να εκφραστεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χυδαία για τον Μπέο τι περίμενε; Οτι ο εκ φύσεως χυδαιότερος Μπέος θα του έστελνε λουλούδια;