Τα Εξάρχεια είναι μια ιστορική συνοικία της Αθήνας με πλούσιο παρελθόν, με πολύ καλές αλλά και με πολύ κακές στιγμές, με διάσημους και με μη διάσημους κατοίκους, με δέντρα και με τσιμέντο, με σπίτια και με καταστήματα. Τα Εξάρχεια είναι τόσο ξεχωριστά όσο και κάθε παλαιά γειτονιά της Αθήνας, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Τα Εξάρχεια δεν είναι άβατο, δεν είναι η μοναδική γειτονιά στην οποία έζησαν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, και σίγουρα δεν είναι το «τελευταίο προπύργιο της ελεύθερης σκέψης», όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τους ορισμούς για το τι είναι και τι δεν είναι τα Εξάρχεια και ας πούμε κάτι που βάσει κοινής λογικής ισχύει: Τα Εξάρχεια δεν θα εξαφανιστούν από προσώπου γης επειδή θα αποκτήσουν μετρό, όπως δεν εξαφανίστηκαν η Ακρόπολη, ο Κεραμεικός και η Πανόρμου. Αντιθέτως, θα αναβαθμιστούν προς όφελος των κατοίκων και των εργαζομένων της περιοχής.

Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα μιας χούφτας ανθρώπων που επιμένουν να αντιδρούν; Μήπως ότι θα χαθεί το…. δάσος της πλατείας Εξαρχείων; Η πραγματικότητα είναι ότι από τα 161 δέντρα (μαζί με τους θάμνους) που θα κοπούν για να γίνουν οι εργασίες, θα μεταφυτευτούν τα 123. Μήπως ο λόγος είναι ότι πρόκειται για έναν αχρείαστο σταθμό όπως υποστηρίζουν, επειδή κοντά βρίσκονται οι σταθμοί «Ομόνοια», «Πανεπιστήμιο» και «Βικτώρια»; Δηλαδή, αν η χωροθέτηση ήταν στην Τοσίτσα, όπως ζητούν ως αντιπρόταση, παρόλο που έχει απορριφθεί για τεχνικούς λόγους, θα μάκραιναν οι αποστάσεις; Εκτός πάλι και αν θεωρούν πως η πλατεία Εξαρχείων και η Στουρνάρη είναι πιο σπουδαίες και σημαντικές από την πλατεία Κυψέλης και τη Φωκίωνος Νέγρη ή την πλατεία Κολωνακίου και τη Σκουφά. Δηλαδή όλοι ίσοι, αλλά στα Εξάρχεια πιο ίσοι από τους άλλους;