Εξαιρετικό ταλέντο, ενθουσιώδης και ηρωικός παίκτης με ταμπεραμέντο, αλλά και εκρηκτικό χαρακτήρα ο Νίκος με τα μακριά μαλλιά, δεν απέφευγε τις ακρότητες. Ούτε έκρυψε ποτέ ότι από πιτσιρικάς στο Λαύριο αφιέρωνε την ώρα του παίζοντας μπάλα και όχι πηγαίνοντας στο σχολείο. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν μια εξαιρετικά ποδοσφαιρική καριέρα. Αλλά και ένας μακρύς κατάλογος από μυθικές ατάκες που έχει πει πάνω στα νεύρα του ή την ένταση του αγώνα. Κάποτε λοιπόν που είχε δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα ο Βαμβακούλας, που δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτα, βρήκε τη λύση λέγοντας «να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από… πέντε έξι άτομα να πάμε στον πρόεδρο να του πούμε το πρόβλημά μας»…

Δεν θυμάμαι ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα, ούτε αν ο πρόεδρος το έλυσε. Αλλά θυμήθηκα τον Βαμβακούλα και την ατάκα του, με αφορμή τα όσα λέγονται στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και κυρίως την επεξεργασμένη πολιτική, του να μαζευτούμε όλοι μαζί (και το ΠΑΣΟΚ) και να πάμε να κάνουμε ό,τι έκανε το Λαϊκό Μέτωπο στην Γαλλία. Ετσι ένα γιουρούσι σαν κι αυτά που έκανε ο Βαμβακούλας παίζοντας πάνω στον αριστερό «ασβέστη», όπως έλεγαν παλιά την πλάγια γραμμή, κοντά στην οποία έπαιζαν τα μπακ και τα εξτρέμ. Μόνο που ο Βαμβακούλας είχε και την ταχύτητα και την τεχνική και τα πνευμόνια, που χρειάζονται για να τρέξεις τον «ασβέστη» από την αρχή ως το τέλος του.

Η συζήτηση που γίνεται στην Κουμουνδούρου, αλλά και σε μέρος του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Δεν έχει ταχύτητα, το τενεκεδάκι το κλοτσάνε όλο και παρακάτω. Δεν έχει τεχνική, ο καθένας στην Κουμουνδούρου κατάλαβε ό,τι ήθελε, από όσα πραγματικά συνέβησαν στις γαλλικές εκλογές. Και δεν έχει ούτε σούπερ σταρ ούτε προπονητή. Το γενικό συμπέρασμα, το οποίο μάλιστα εμφανίζονται έτοιμοι να το μιμηθούν, είναι κάνουμε ένα μέτωπο από τρία τέσσερα αποκόμματα κομμάτων και πάμε να ρίξουμε τον Μητσοτάκη. Ξεχνώντας ότι πιστεύουν άλλα πράγματα π.χ. για την οικονομία ή για την εξωτερική πολιτική ή για τους θεσμούς ή για την απονομή της δικαιοσύνης ή για την ομογένεια ή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αρκεσε μια κουβέντα του Μελανσόν για την άμεση αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους και το Λαϊκό Μέτωπο έγινε από δυο χωριά χωριάτες…

Αν φτάσουν μέχρι αυτού του σημείου -χρόνος πάντως υπάρχει- να κάτσουν οι αντιπροσωπείες του «προοδευτικού» ή «αντιδεξιού-αντιμητσοτακικού μετώπου» να συζητήσουν επί συγκεκριμένων θεμάτων, ώστε να γίνουν πολιτική και κοστολογημένο πρόγραμμα, θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να είναι κανείς από μια μεριά και να ακούει. Μόνο να ακούει…

Αλλά και να γίνει το «θαύμα», το οποίο δεν μπορεί να διαφέρει ουσιωδώς από το αξέχαστο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» -αν είχαν 5 χρόνια να πουν κάτι άλλο, θα το είχαν πει- και καταλήξουν σε κοινές θέσεις, πάλι θα υπάρχουν δύο κρίσιμα ζητήματα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να είναι όλοι μαζί από το κάθε κόμμα που θα συμμετέχει στο εγχείρημα του «όλοι μαζί», χωρίς να έχουν γίνει διασπάσεις. Μπορεί π.χ. να συνυπάρξουν στο ίδιο τραπέζι ο Πολάκης, ο Κωνσταντινόπουλος, ο Μπίστης και ο Σπίρτζης;

Αντε και ξεπερνιέται κι αυτό με μαγική ντρίπλα σαν κι αυτές του Βαμβακούλα. «Πρόγραμμα» θα έχουν, την κατανομή ρόλων θα τη συμφωνήσουν, τα μερίδια θα είναι αποδεκτά, η ονομασία θα βρεθεί, σήμα, χρώματα, σλόγκαν όλα έτοιμα και θα τεθεί το ερώτημα: Με ποιον αρχηγό. Υπάρχουν ήδη τρεις που τη διεκδικούν. Ο Στ. Κασσελάκης, που το έχει πει, αν και προτιμά να έχει το «δικό του» κόμμα. Ο Α. Τσίπρας κάνει ήδη ένα δαπανηρό rebranding και πυκνώνει τις φορές που λέει «είμαι κι εγώ εδώ». Και ο νέος ή νέα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Οποιος/α και να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα διεκδικήσει και την ηγεσία του ενδεχόμενου «μετώπου».

Ανεξαρτήτως του τρόπου που θα γίνει η εκλογή -και δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία, ώστε να υπάρχει αδιάβλητο- πιστεύει κανείς, εκτός από τον Κ. Ζαχαριάδη και τον Γ. Παπανδρέου, ότι θα μείνουν όλοι μαζί, παρά τον κόπο που θα έχουν καταβάλει;

ΜΠΟΧΑ ΚΑΙ ΔΥΣΩΔΙΑ

Λίγο έσφιξαν τα πράγματα η ΕΛΑΣ, οι ανεξάρτητες αρχές και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί κι άρχισαν να ξεπετιούνται μια μια οι εγκληματικές οργανώσεις, τα κυκλώματα εκβιαστών, οι συμμορίες των επίορκων δημόσιων υπαλλήλων και πάσης φύσεως «νταβατζήδες» που κινούνται με την ίδια άνεση από τα σκοτεινά σοκάκια του υποκόσμου και της Greek Mafia, μέχρι τα λαμπερά μπαρ της κοσμοπολίτικης Μυκόνου.

Ξεπετιούνται αποστήματα από «υπεράνω υποψίας» άτομα, διακομματικής προέλευσης και διακομματικής αξιοποίησης είτε σε δημόσιες είτε σε υψηλόβαθμες κομματικές θέσεις. Επιφανές μέλος της σπείρας που εκβίαζε καταστηματάρχες είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Σε άλλες δυσώδεις υποθέσεις έχουν πρωταγωνιστήσει στελέχη της Ν.Δ., αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Αποπέμφθηκαν όλοι, αλλά η «δουλειά» συνεχίστηκε. Το σαπισμένο βαθύ κράτος, με τους μπλε, τους πράσινους και τους κόκκινους κόκκους «δούλευε» κανονικά. Κομματικοί και συνδικαλιστές, λαμόγια με χαρακτηριστικά χαμαιλέοντα, αλλά και ακρίδας, που δεν «πεθαίνουν» ποτέ, μέχρι το αναπόφευκτο φυσικό τέλος. Που όσο ζουν «τρώνε», δίχως να χορταίνουν ποτέ. «Μικροί» και «μεγάλοι». Ο τζίρος διαφέρει. Η «δουλειά», η νοοτροπία και η μέθοδος είναι ίδιες και διακομματικές.

Μέσα στο ξεχαρβαλωμένο κράτος επιβιώνουν αυτές οι ακρίδες, οι οποίες όχι μόνο συμβάλλουν στο περαιτέρω ξεχαρβάλωμά του, αλλά και σκορπίζουν το δηλητήριο της διαφθοράς σε ολοένα και περισσότερους, είτε «συνεργούς» είτε θύματά τους.

Η κυβέρνηση ορθώς προσπαθεί να εκσυγχρονίσει το κράτος και τις υποδομές του. Καλύτερα και πιο σύγχρονα νοσοκομεία, λεωφορεία, σχολεία και εκπαιδευτικά εργαλεία, δρόμους, ψηφιακά data centers και πράσινη ενέργεια. Αλλά αν δεν αντιμετωπίσει χειρουργικά τα αποστήματα, απλώς θα τους επιτρέψει να κάνουν τη «δουλειά» τους σε καλύτερες συνθήκες. Ευτυχώς δεν είναι η πλειοψηφία των δημοσίων λειτουργών και της κοινωνίας οι διακινητές της παθογένειας. Αλλά αν δεν ξεριζωθεί θα παραμείνει μια ισχυρή μολυσματική μειοψηφία, που κάνει τη «δουλειά» σε βάρος των πολλών…

Θα πέσουν… οι «κουκούλες»;

Οι προϋποθέσεις υπάρχουν πλέον. Ο Α. Σαμαράς κινήθηκε ήδη νομικά για να αποκαλυφθούν ποιοι πραγματικά είναι οι προστατευόμενοι ψευδομάρτυρες, οι οποίοι καθοδηγούμενοι συνέβαλαν στη σκευωρία της Novartis. Και να υποστούν τις νόμιμες συνέπειες, για τις συκοφαντίες και την ψευδομαρτυρία. Στον ίδιο δρόμο κινείται από σήμερα και ο Α. Λοβέρδος. Οσα «ο κόσμος τα είχε τύμπανο» και οι σκευωροί «κρυφό καμάρι» ήρθε η ώρα να ακολουθήσουν την οδό της νομιμότητας. Η πιάτσα ξέρει ποιος είναι ο «Μάξιμος Σαράφης» και η «Αικατερίνη Κελέση». Οπως και όλοι ξέρουν ποιοι τους επιστράτευσαν…

Θα ερευνηθεί η σκευωρία σε βάθος;

…Το 2019-2020 η υπόθεση «έκλεισε» μαλακά με την αμετάκλητη καταδίκη του Δ. Παπαγγελόπουλου για παράβαση καθήκοντος, χωρίς η διερεύνηση της υπόθεσης να φτάσει στη σκευωρία και την «εγκληματική οργάνωση». Ομως η παραδοχή του συνηγόρου των «κουκουλοφόρων μαρτύρων» Π. Σαράκη -μετά από καταγγελία του Κ. Βελόπουλου στη Βουλή- ότι μοιράστηκαν αμοιβή 30 εκατ. ευρώ από το αμερικανικό κράτος, δίνει άλλη διάσταση στην υπόθεση. Προϋπόθεση για να πάρει ένας μάρτυρας την ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα, είναι να μην έχει οικονομικό όφελος από την υπόθεση. Πλέον υπάρχει η ομολογία της παρανομίας. Η οποία δεν έγινε από μόνη της. Είχε πρωταγωνιστές που «έστησαν» τη σκευωρία, είχε και πρόθυμους «συνεργούς»…

Θα αρκέσει η «ανώδυνη» καταδίκη;

…Η άνευ ουσιαστικού κόστους καταδίκη του Ρασπούτιν ανακούφισε τους πάντες. Την κυβέρνηση που τιμώρησε μεν, αλλά δεν φάνηκε εκδικητική. Και το παραδικαστικό της «εγκληματικής συμμορίας», η οποία πίστεψε ότι «καθάρισε». Από κορυφαία πολιτικά και δικαστικά πρόσωπα, μέχρι τα «αντηχεία» της «συμμορίας» που διαλαλούσαν τη διοχετευμένη πραμάτεια τους σαν δήθεν «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία. Ισως λοιπόν ήρθε η ώρα να συμβεί, αυτό που δεν έγινε με την Προανακριτική για τη Novartis και το Ειδικό Δικαστήριο που αποφάσισε με «περιορισμένη ατζέντα». Να χυθεί άπλετο φως σε μια από τις πιο μαύρες και χυδαίες απόπειρες δολοφονίας χαρακτήρων. Κι αυτό μπορεί να το κάνει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.