Μόνο που ο ίδιος δεν ανακάλυψε κάτι καινούργιο στον υπάρχοντα πολιτικό διάλογο. Ποιος, αλήθεια, καθιέρωσε και εν τέλει νομιμοποίησε, με τη βοήθεια των σκοτεινών τύπων του Διαδικτύου των 0,60 ευρώ, τα hashtags #νδ_παιδεραστές και #νδ_παιδοβιαστές, εκμεταλλευόμενος με τον χειρότερο δυνατό τρόπο κάθε βορβορώδη υπόθεση του αστυνομικού ρεπορτάζ; Ποιος αγκάλιασε όλη αυτή τη διαδικτυακή κουλτούρα της διασποράς μίσους και τοξικού λόγου στον δημόσιο λόγο; Ποιος τη μετέτρεψε σε mainstream πολιτικό διάλογο, καλλιεργώντας την ως κανονικότητα;

Θα ήταν, πράγματι, ιστορική ευκαιρία για τη σημερινή ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του στενού επικοινωνιακού της επιτελείου να συνδέσει το όνομά της με το κόψιμο του ομφάλιου λώρου από την καλλιέργεια και την εκμετάλλευση της τοξικότητας και του κουτσαβάκικου – πεζοδρομιακού λόγου. Οχι από ηθικολογική άποψη, αλλά από αμιγώς πολιτική. Η αμηχανία και η ατολμία ακόμα και μπροστά στο ελάχιστο φαινόμενο Πολάκη -συγκριτικά με το «μεγάλο» μιας τέτοιας γενναίας απόφασης- είναι ενδεικτικές.

Αλλά όταν το ίδιο το επικοινωνιακό επιτελείο κάνει λόγο στις επίσημες ανακοινώσεις του για «κυβέρνηση Νέρωνα», όπως έκανε πριν από μερικά 24ωρα, γιατί ο κάθε Νίκος Παππάς να μην έχει δικαίωμα να εύχεται «ψόφους» μέσω Διαδικτύου; Το παιχνίδι είναι πολύ συγκεκριμένο και προβλέψιμο. Αλλά πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Δεν τα βάζει κανείς εύκολα με τη βία, έστω και τη λεκτική, γιατί αυτό ακριβώς θέλει να πετύχει. Να τρομάξει. Να δημιουργήσει εκ των προτέρων αμφιβολίες και φόβο σε όποιον προσπαθήσει να αντιταχθεί σε αυτήν. Εχει συμβεί πολλές φορές στην Ιστορία και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Και δυστυχώς έχει κερδίσει, έστω και πρόσκαιρα. Σε αυτό ακριβώς ποντάρει…