ΕΤΣΙ έκαναν πάντα. Οταν απειλούσε πως  «θα θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη» δημοσιογράφους, όταν εκτόξευε ύβρεις κατά οποιουδήποτε είχε αντίθετη άποψη από εκείνον. Οι φασιστικές συμπεριφορές, η τραμπική μέθοδος ενός πολιτικού που έχει ομολογήσει πως κρατούσε διπλά βιβλία ως δήμαρχος Σφακίων δεν δείχνουν απλώς την ανοχή της Κουμουνδούρου. Αποδεικνύουν πως εδώ και χρόνια ο πολακισμός αποτελεί την επίσημη ιδεολογία, την κύρια πολιτική γραμμή. Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης δεν τόλμησαν να τον διαγράψουν. Μπορεί κάποιες φορές να τον αποδοκίμασαν, αλλά προφανώς αυτό έγινε για τα μάτια του κόσμου.

ΣΤΗΝ ουσία, ο Πολάκης εκστομίζει με πιο μπρουτάλ, πιο προκλητικό τρόπο όσα σκέφτεται ή λέει και η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το «προδότες κουφάλες, έρχονται κρεμάλες», το σύνθημα που είχαν υιοθετήσει την εποχή των αγανακτισμένων; Τους «προδότες μενουμευρωπαίους» την εποχή του δημοψηφίσματος; Το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», του Αλέξη Τσίπρα τον Σεπτέμβριο του 2015; Τους «δολοφόνους – υπουργούς» την εποχή της πανδημίας ή της τραγωδίας των Τεμπών;

H χυδαιότητα ξεχειλίζει. Ο λαϊκισμός και η διχαστική ρητορική βρίσκονται βαθιά χαραγμένα στο πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε μέρα και με κάθε αφορμή. Προφανώς, και στα πρώιμα αντιμνημονιακά χρόνια αυτός ο τοξικός λόγος πούλαγε στην κοινωνία. Παρόμοια τακτική είχαν η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ. Αλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Πάνο Καμμένο να κραυγάζει από το βήμα της Βουλής «στα τέσσερα», επιτιθέμενος στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Ναι, το ΠΑΣΟΚ με το οποίο τώρα θέλουν να συμπράξουν τα στελέχη της Κουμουνδούρου, που βλέπουν το κόμμα τους να βυθίζεται όλο και πιο χαμηλά.

ΚΑΙ επειδή εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ υποδύονται τους υπερασπιστές της δημοκρατίας, της ελευθερίας έκφρασης, της διαφορετικότητας και του κράτους δικαίου, μπορούν να απαντήσουν σε μια ερώτηση; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον πολακισμό, στον τραμπισμό ή τον λεπενισμό; Αυτή η ψευτομαγκιά, ο ψευτοτσαμπουκάς, το bullying, το «έλα έξω να πλακωθούμε», το «πρέπει να βάλουμε κάποιους στη φυλακή» ή το ψέλλισμα για αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα προσβολής της δημοκρατίας. Υποβαθμίζουν το πολιτικό σύστημα και δίνουν πόντους σε κάθε ακροαριστερό ή ακροδεξιό μόρφωμα, κανονικοποιώντας την πολιτική βία.

ΤΟ ζήτημα, πλέον, δεν είναι αν ο Στέφανος Κασσελάκης θα κάνει αυτό που δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας για πολλά χρόνια. Δηλαδή, αν θα διαγράψει τον Πολάκη. Επίσης, δεν έχει κανένα νόημα η συγγνώμη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όπως λέει και ο λαός, «από τότε που ανακαλύφθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Ιδιαίτερα όταν και ο ίδιος ο Κασσελάκης ακολουθεί την τακτική του πολακισμού. Γιατί το πρόβλημα είναι το αν και πότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποβάλει τον πολακισμό από το DNA του. Ακόμα και αν η διαγραφή Πολάκη μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή, το δεύτερο φαντάζει απίθανο