Το ενδιαφέρον από όλες τις έρευνες είναι ότι ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις κάλπες της 21ης Μαΐου, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν εισπράττει οφέλη από την αναμενόμενη πόλωση, αλλά υποχωρεί, οριακά μεν, όμως με μετρήσιμα νούμερα. Πώς εξηγείται αυτή η εξέλιξη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τώρα το τίμημα της ακραίας αντιπολίτευσης την οποία άσκησε στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον Μητσοτάκη. Η υπόθεση Γεωργούλη ήταν το πρώτο σοκ για την Κουμουνδούρου, τα τρολ της Αριστεράς στα κοινωνικά δίκτυα που ξιφουλκούσαν κατά της Νέας Δημοκρατίας για το θέμα Λιγνάδη έπαθαν αφωνία με τον πρώην, πλέον, ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαδηλωτές έξω από το γραφείο της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, συνέχιζαν να πίνουν το καφεδάκι τους, δείχνοντας ότι η ευαισθησία εξαρτάται από την κομματική ταυτότητα του κατηγορούμενου.

Το επόμενο γερό χτύπημα στα σχέδια του Τσίπρα ήταν η αποκάλυψη της «Δήμητρας». Ξαφνικά όλοι, και κυρίως η μεσαία τάξη, ανακάλυψαν ότι η «προοδευτική διακυβέρνηση» δεν είναι ένας περίπατος στον κήπο, αλλά περνά μέσα από τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25. Ο Βαρουφάκης δεν κρύβει τις απίθανες θεωρίες του για κατάργηση χρηματιστηρίων, μετατροπή των προλετάριων εργατών σε μετόχους επιχειρήσεων, αλλά και τη βούλησή του να έρθει σε ρήξη με τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη. Το νόμισμα δεν είναι φετίχ, λένε τα στελέχη του, δηλαδή ό,τι ακριβώς έλεγε ο Τσίπρας πριν από καμιά δεκαριά χρόνια.

Η τακτική του «Γιάνη» αποδίδει για το κόμμα του, το οποίο εισπράττει την αντισυστημική ψήφο, και αίφνης ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα από αριστερά του. Ο βαθμός του αιφνιδιασμού του Τσίπρα αποτυπώνεται στις παλινωδίες του σχετικά με το κυβερνητικό του αφήγημα. Αρχικά μιλούσε για συνεργασία με το ΜέΡΑ25, στη συνέχεια επιτέθηκε στον Βαρουφάκη χαρακτηρίζοντάς τον παρτενέρ του Μητσοτάκη, μίλησε για κυβέρνηση ανοχής, αργότερα ζήτησε 5-10 βουλευτές από το ΚΚΕ για να αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, γενικώς τα έχει χαμένα βλέποντας ότι όχι απλώς μένει στη δεύτερη θέση, αλλά χάνει και δυνάμεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τον καιρό της πανδημίας μέχρι σήμερα, τροφοδοτούσε την τοξικότητα με ακραίο λόγο πιστεύοντας ότι έτσι θα πλήξει τον Μητσοτάκη και θα «μαζέψει» όλο το «αντισυστημικό χαρτί». Τώρα οι όροι έχουν αντιστραφεί, ο Τσίπρας διαπιστώνει ότι με αυτές τις τακτικές που υιοθέτησε, από τη «χούντα Μητσοτάκη» μέχρι την αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων, δεν μπορεί πια να απευθυνθεί στο ακροατήριο του Κέντρου, αλλά ταυτόχρονα απέκτησε αριστερά του ένα σχηματισμό, το ΜέΡΑ25, που μέχρι το δυστύχημα των Τεμπών βρισκόταν κάτω από το όριο του 3%, όμως τώρα, με τον αντισυστημικό του λόγο, τη «Δήμητρα» και τα άλλα περίεργα, υποδέχεται μέρος από το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ.

«Κουμουνδούρου, έχουμε πρόβλημα», όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι που θυμούνται την αποστολή του διαστημόπλοιου «Απόλλων 13». Μόνο που το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε αυτές τις ημέρες ώστε να μπορεί να λυθεί με μικροδιορθώσεις, αλλά γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να δουλέψει για να διαμορφώσει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, πολιτεύτηκε με όρους του 2015. Και όταν μιλάμε για 2015, τότε τον πρώτο λόγο έχει ο Βαρουφάκης.