«Είστε ευχαριστημένοι από τη λειτουργία της ελληνικής Δικαιοσύνης;» Είναι τυπική η ερώτηση; Καθόλου για την ελληνική πραγματικότητα. Οπως δεν θα είναι τυπική και η απάντηση, αφού αντικατοπτρίζει την ελληνική πραγματικότητα: «Από λίγο έως καθόλου». Και δεν υπάρχει Ελληνας να ισχυριστεί ότι πέφτει και από τα σύννεφα, γιατί κάθε μέρα οι ιστορίες απόδοσης Δικαιοσύνης  που γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων αλλά και των social media μόνον… για «αγρίους» είναι.

Παραδείγματα; Απειρα. Συλλαμβάνεται κάποιος με την κατηγορία της απόπειρας βιασμού ή του βιασμού. Μπορεί, μετά την προκαταρκτική εξέταση, να σταλεί στη φυλακή, μπορεί και όχι, ως τη δίκη. Εξαρτάται από εκείνους που χειρίζονται την υπόθεση. Αν υποτροπιάσει; Τι να σας πω. Η πρόσφατη περίπτωση του «δράκου» των Εξαρχείων, που είχε συλληφθεί για απόπειρα βιασμού, είχε καταδικαστεί, αποφυλακίστηκε, τον ξανασυνέλαβαν, τον άφησαν και σουλατσάριζε απτόητος, είναι τυπική.

Oπως τυπική έχει καταντήσει η περίπτωση της σύλληψης των άθλιων για «ασέλγεια» σε ανήλικους. Συλλαμβάνονται, δικάζονται με ποινή ασήμαντη, βγαίνουν και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Για την ενδοοικογενειακή βία; Πονεμένη ιστορία. Αν δεν μετανιώσει η -ελπίζουσα- δαρμένη στο δικαστήριο και απαλλάξει τον κακοποιητή της -για να την κακοποιήσει ξανά, αν δεν την σκοτώσει- η δικαστική απόφαση, ανάλογα με το έγκλημα, είναι «χάδι».

Ο γενικός κανόνας είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι αναβολές της εκδίκασης των υποθέσεων πέφτουν βροχή. Καθορίζει ο νόμος πόσες αναβολές επιτρέπονται; Ποιος το ελέγχει; Κάποια στιγμή τελεσιδικεί η υπόθεση. Σημαίνει ότι θα εκτελεστεί η δικαστική απόφαση; Και πάλι εξαρτάται, γιατί ο αλήστου μνήμης υπουργός Δικαιοσύνης -αλά ΣΥΡΙΖΑ-  Παρασκευόπουλος φρόντισε το 2015, «λόγω συνωστισμού στις φυλακές», ή να γυρίζουν σπίτι τους ή να εκτίουν κάτι μήνες.

Ποια είναι η πρώτη ερώτηση που κάνει ένας ξένος που έρχεται για να επενδύσει στην Ελλάδα; Πόσο καιρό παίρνει η εκδίκαση των ενστάσεων μετά την κατακύρωση ενός διαγωνισμού; Οποία ερώτηση. Εδώ ένα δημόσιο έργο υπολογίζεται να τελειώσει σε είκοσι τέσσερις μήνες. Οι ενστάσεις επί των ενστάσεων το καθυστερούν τρία-τέσσερα χρόνια, ώστε οι προϋπολογισμοί να τιναχθούν στον αέρα, οπότε η ματαίωσή του είναι μια τυπική έκβαση.

Είτε υπάρχει φόρτος στις διαδικασίες είτε υπάρχει φόρτος στις εκδικάσεις είτε οι δικαστές κωλυσιεργούν την απόφαση είτε η γραμματεία θέλει κανένα χρόνο να την καθαρογράψει, η ψυχική φθορά του πολίτη και το κόστος είναι τεράστια.

Λοιπόν, έγραψα τις προηγούμενες περιπτώσεις για να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα: ό,τι και να κάνει ο σοβαρός, προσεκτικός και με καλή νομική σκευή υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, προς την κατεύθυνση της αυστηροποίησης των ποινών, αν δεν αποφασίσει να βάλει… χρονοδιάγραμμα στις εκδικάσεις, στις αναβολές, στη λήψη της απόφασης και στην καθαρογραφή της, θα βλέπει το… άλσος, αλλά το δάσος θα καίγεται.

Μπορεί το πέρασμά του από το υπουργείο Δικαιοσύνης να αφήσει εποχή. Αρκεί να μπει στα παπούτσια των πολιτών…