ΤΙ συνέβη; Τρελάθηκε ή βαρέθηκε ο κόσμος και δεν θέλει να πάει να δουλέψει; Ποιες είναι οι λύσεις που απαιτούνται, αλλά και ποιος θα πρέπει να τις δώσει; Το κράτος πάλι; Ή οι ίδιοι οι επιχειρηματίες;

ΑΣ ξεκινήσουμε από την απλή αριθμητική. Πριν από 12 χρόνια τα ετήσια έσοδα του τουρισμού ήταν γύρω στα 9 δισεκατομμύρια, το 2019 έφτασαν στα 18 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, διπλασιάστηκαν. Στη συνέχεια, ήρθαν η πανδημία και τα lockdowns. Το 2020 υπήρξε δραματική πτώση στα 4,3 δισεκατομμύρια και το 2021 ανέβηκαν στα 10,4 δισεκατομμύρια. Βέβαια, και τις δύο χρονιές η στήριξη των τουριστικών επιχειρήσεων από το κράτος ήταν εξαιρετικά υψηλή.

ΓΙΑ τη φετινή σεζόν τόσο οι άνθρωποι του τουρισμού όσο και η κυβέρνηση αναμένουν εκτίναξη των εσόδων κοντά στα επίπεδα του 2019.

ΟΙ επιχειρηματίες ισχυρίζονται πως δίνουν αμοιβές πάνω από τις κλαδικές συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι τους προσφέρονται μόλις 700 ευρώ για δουλειά 10-12 ωρών, επτά ημέρες την εβδομάδα, με κάλυψη διαμονής και διατροφής, ενώ καταγγέλλουν ελλιπή ασφάλιση και πληρωμές με «μαύρα» χρήματα. Προφανώς και κάθε πλευρά λέει αυτά που θέλει.

ΑΝ, όμως, οι προσφερόμενες αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας ήταν ικανοποιητικές, τότε δεν θα υπήρχε «κενό» 50.000 θέσεων εργασίας.

ΤΟ ίδιο πρόβλημα θα αντιμετωπίσουν σύντομα πέρα από τον τουρισμό και άλλοι κλάδοι. Αρκετοί επιχειρηματίες έχουν «μείνει» στα μνημονιακά χρόνια, γιατί έτσι τους συμφέρει. Μόνο που πια δεν βρισκόμαστε ούτε στα Μνημόνια ούτε στην πανδημία. Θα πει κανείς, βέβαια, ότι τώρα έχουμε την ενεργειακή κρίση. Πολύ σωστά, γι’ αυτό και οι περισσότερες επιχειρήσεις προχωρούν σε ανατιμήσεις των προϊόντων και των υπηρεσιών τους.

ΣΕ αυτό το πληθωριστικό περιβάλλον οφείλουν να αυξήσουν και τους μισθούς των εργαζομένων τους. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έστειλε εξάλλου το μήνυμα αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό στα 713 ευρώ, ενώ ο πρωθυπουργός κάλεσε τους επιχειρηματίες να αυξήσουν ανάλογα όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.

Η εποχή των μισθών των 400 και 500 ευρώ τελείωσε. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έφυγαν στο εξωτερικό. Η ανεργία δεν βρίσκεται πια στο 27%, αλλά στο 12,8%. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει με «μνημονιακούς» μισθούς.

ΑΝ οι επιχειρήσεις δεν προσφέρουν ικανοποιητικούς μισθούς, είτε θα έχουν ακάλυπτες θέσεις εργασίας, όπως συμβαίνει στον τουριστικό τομέα, είτε θα έχουν μη εξειδικευμένους εργαζομένους. Και στις δύο περιπτώσεις θα υποβαθμίσουν την ποιότητα των προϊόντων που παράγουν ή των υπηρεσιών που προσφέρουν. Νομοτελειακά θα μπουν σε έναν φαύλο κύκλο συρρίκνωσης και θα κάνουν βήματα προς το… λουκέτο. Αρα, «η λύση που απαιτείται» είναι μονόδρομος: Αύξηση μισθών.